ΕΛ.ΑΣ/ Έπεσε το τελευταίο οχυρό ασφαλείας- Και τώρα;

Ακούγονται πολλά τις τελευταίες ώρες σχετικά με την δολοφονία της Κυριακής έξω από την πόρτα του ΑΤ Αγίων Αναργύρων. Από το ότι πρόκειται για “μεμονωμένο περιστατικό” μέχρι πως δεν είναι αυτή η εικόνα της Αστυνομίας. Μέχρι και τα αυτονόητα επιστρατεύονται από την συμπαθή εκπρόσωπο Τύπου και κάποιους (όχι όλους- λαμπρή εξαίρεση ο πρόεδρος των αστυνομικών υπαλλήλων Ν.Α Αττικής Γιώργος Καλλιακμάνης) συνδικαλιστές: ό,τι η αστυνομία …αστυνομεύει, περιπολεί στις γειτονιές, συλλαμβάνει, βοηθάει πολίτες και άλλα πολλά. Τα αυτονόητα. Δηλαδή, επιχειρείται υποδόρια ένας συμψηφισμός μεταξύ των εγκληματικών σφαλμάτων και παραλείψεων στην περίπτωση της δολοφονίας της 28χρονης και την συνολικής προσφοράς της Αστυνομίας; Είμαστε σοβαροί;

Ουδείς (σοβαρός) ισχυρίζεται πως συλλήβδην κατηγορούνται περίπου 35.000 άντρες και γυναίκες της ΕΛ.ΑΣ. Ούτε πως πρέπει να καταργήσουμε την Αστυνομία. Διαχωρισμό κάνουμε μεταξύ μιας κακής Αστυνομίας και της Αστυνομίας που θέλουμε και πρέπει να έχουμε. Και όσα ήρθαν στο φως τις τελευταίες ημέρες αποτελούν την απόδειξη πως το τελευταίο δεν συμβαίνει. Και όχι, δεν είναι “μεμονωμένο περιστατικό”. Είναι το πιο τραγικό, το πιό εξοργιστικό, το πιό αδυσώπητα εξώφθαλμο περιστατικό μιας κακής Αστυνομίας. Μιας Αστυνομίας ξεχαρβαλωμένης.

Η αξιωματικός, υπεύθυνη για τα Δικαιώματα στην ΕΛ.ΑΣ, Σοφία Βαγενά μίλησε για το πιό βαθύ τραύμα, για το πιό σοβαρό πλήγμα στην αξιοπιστία της Αστυνομίας. Και έχει δίκιο. Το πιστοποιεί και η τελευταία (ετήσια) μέτρηση της Public Issue σχετικά με την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς. Δεν προβληματίζει τον αρμόδιο υπουργό ότι τα τελευταία χρόνια καταγράφεται μία κατακρήμνιση από το 72% στο 44%; Περίπου τριάντα μονάδες έχασε η εμπιστοσύνη των πολιτών και δη σε μία περίοδο που αυτή η κυβέρνηση δίνει έμφαση στο νόμο και την τάξη και που οι αστυνομικοί, όπως έλεγε κομπορρημονώντας προ καιρού ένας εκ των συνδικαλιστών, “έχουν λυμένα τα χέρια”.

Είναι τόσο σοβαρό το πλήγμα στην Αστυνομία που αναιρούνται προσπάθειες που όντως γίνονται σχετικά με την αντιμετώπιση των ραγδαία αυξανόμενων περιπτώσεων ενδοοικογενειακής βίας. Υπάρχει, για παράδειγμα, η τηλεφωνική γραμμή 15900 που προτρέπει τις γυναίκες που υφίστανται κακοποίηση να καλέσουν, να ενημερωθούν και να βρουν βοήθεια. “Δεν είσαι μόνη”, είναι το σλόγκαν της γραμμής βοήθειας. Ε, μετά την δολοφονία της Κυριακής την ώρα που αναζητούσε απελπισμένη βοήθεια στο ΑΤ Αγίων Αναργύρων, αυτό που πιθανότατα νοιώθουν πολλές γυναίκες είναι ότι “είναι ΜΟΝΕΣ”.

Κατ΄ αναλογία με το “πάμε κι όπου βγει” της τραγωδίας των Τεμπών, τώρα ζούμε την απογύμνωση του σκληρού πυρήνα του κράτους που διέπεται από τη νοοτροπία ότι “το περιπολικό δεν είναι ταξί”.

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση νοιώθει τις συνέπειες της χαμένης μάχης της ασφάλειας το γνωρίζαμε και φαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις στις οποίες η εγκληματικότητα έχει σκαρφαλώσει στο βαθμολόγιο ανησυχίας/δυσφορίας κάτω από την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια. Τώρα τα πράγματα γίνονται χειρότερα, αλλά και πάλι λίγο ενδιαφέρει εάν θα αυξηθεί η κυβερνητική φθορά και δη την ώρα που στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη βρίσκεται το πιό εμβληματικό πολιτικό όνομα που υποτίθεται πως “εγγυάται” ασφάλεια.

Εκείνο που πρέπει να ενδιαφέρει και την κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης (τα περί παραιτήσεως του υπουργού παρέλκουν), κυρίως, προφανώς, την πρώτη, είναι πώς θα αλλάξει εκ βάθρων η αποστολή, η εκπαίδευση, η λειτουργία της ΕΛ.ΑΣ. Κυρίως, πως θα επανατοποθετηθεί η Αστυνομία απέναντι στην κύρια αποστολή της: την προστασία των πολιτών. Την ασφάλεια. Απαιτούνται δομικές αλλαγές και αλλαγή νοοτροπίας απέναντι σε έναν σκληρό πυρήνα εξουσίας του κράτους που πολύ συχνά μοιάζει να επαναπαύεται στην προστασία που του παρέχεται από φυσική και πολιτική ηγεσία. Από την ίδια την κυβέρνηση.

Οι ειδικοί μπορούν να εκπονήσουν το σχέδιο, πρωτίστως, όμως, πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι πως αυτή η Αστυνομία δεν μας αξίζει και πως πρέπει να την αλλάξουμε.