Μητσοτάκης: “Τα Τέμπη η πιο δύσκολη στιγμή για μένα -Εξοργιστική η κομματική εργαλειοποίηση”

«Στη δεύτερη τετραετία δεν εκπλήσσουμε κανέναν, όταν κάνουμε αυτό που είχαμε πει. Ότι θέλουμε να υλοποιήσουμε πολλές μεταρρυθμίσεις, ειδικά στην αρχή της τετραετίας» ανέφερε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στη συζήτηση με τον διευθυντή της Καθημερινής Αλέξη Παπαχελά και τον καθηγητή Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας του ΕΚΠΑ και διευθυντή του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης Κώστα Κωστή, στο πλαίσιο του συνεδρίου «Μεταπολίτευση: 50 χρόνια μετά».

Ο κ. Μητσοτάκης τόνισε πως η παράμετρος των ευρωεκλογών ουδέποτε προσδιόρισε τον χρονισμό υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων, και κατέστησε σαφές πως «θα συνεχίσουμε με τον ίδιο ρυθμό».

Παράλληλα, προσδιόρισε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα της Μεταπολίτευσης είναι οι χαμένες ευκαιρίες.

«Η πιο δύσκολη στιγμή για μένα ήταν τα Τέμπη»

Πράγματι εκεί συσσωρεύθηκε η κακή πλευρά του τρόπου λειτουργίας του κράτους, αντιλήψεων. Τις απαντήσεις μπορεί να της δώσει μόνο η δικαιοσύνη. Μην έχουμε αυταπάτες για αυτό. Από τη στιγμή που το ζήτημα μπαίνει στη μυλόπετρα της κομματικής αντιπαράθεσης.

Πολύ μεγάλη σημασία έχει, έστω και αν πάρει η δικαιοσύνη λίγο παραπάνω χρόνο, να απαντηθούν και όλες οι φήμες που μπορεί να κυκλοφορούν σήμερα. Γιατί αυτές οι φήμες μπορεί να είναι και τοξικές, διαβρωτικές. Στα Τέμπη συγκρούστηκαν ανθρώπινα λάθη με χρόνιες παθογένειες της ελληνικής δημόσιας διοίκησης.

Οι σιδηρόδρομοι ήταν το πιο προβληματικό κομμάτι των ελληνικών, δημόσιων οργανισμών Σκύβουμε το κεφάλι με σεβασμό απέναντι στον πόνο ανθρώπων που δεν ξαναείδαν ποτέ τα παιδιά τους.

Η κομματική εργαλειοποίηση αυτής της τραγωδίας είναι εξοργιστική. Είχαμε κι άλλες τραγωδίες στο παρελθόν. Με νεκρούς, με ευθύνες του κρατικού μηχανισμού. Δεν διανοήθηκα ποτέ να τις εργαλειοποιήσω για οποιαδήποτε πρόσκαιρα κομματικά οφέλη.

«Η κυβερνησιμότητα υποχρέωσε τους κυβερνώντες να κινηθούν με ρεαλισμό»

Ακόμα και με την Τουρκία, όπου καμία κυβέρνηση δεν μπόρεσε να λύσει τη βασική μας διαφορά, τη διευθέτηση των θαλασσίων ζωνών, υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ με την Τουρκία, ο τρόπος που αντιμετωπίσαμε αυτή τη διαφορά, δεν ήταν πολύ διαφορετικός.

Η κυβερνησιμότητα δηλαδή, αυτή από μόνη της, η αναμέτρηση με την ευθύνη της εξουσίας και της διαχείρισης σημαντικών εθνικών θεμάτων , υποχρέωσε τους κυβερνώντες να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα με μία μεγάλη δόση ρεαλισμού.

«Επικράτησε ο ρεαλισμός στην εξωτερική πολιτική»

Συνολικά η εξωτερική πολιτική της χώρας από το 1974 και μετά, με κάποιες διακυμάνσεις επέδειξε μία βασική συνέπεια και συνέχεια και όταν κληθήκαμε να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις, επικράτησε ο ρεαλισμός του λαϊκισμού. Και ο Ανδρέας Παπανδρέου εκλέχθηκε με το σύνθημα «Εξω οι βάσεις του θανάτου» και τελικά κράτησε τις βάσεις κάνοντας μία πολύ έξυπνη «πιρουέτα».

Μέχρι και το 2015, όταν φτάσαμε στα πρόθυρα της απόλυτης καταστροφής και ο Αλέξης Τσίπρας έκανε την περιβόητη «κωλοτούμπα» και η Ελλάδα κρατήθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Επομένως συνολικά ο ρεαλισμός και η προσήλωση στον δυτικό προσανατολισμό της χώρας τελικά επικράτησε.

«Ο Ανδρέας Παπανδρέου καλλιέργησε τον πρώιμο λαϊκισμό»

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκατέστησε τη δημοκρατία και έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη. Αυτή και μόνο η παρακαταθήκη τον καθιστά κατά την άποψή μου τον σημαντικότερο πολιτικό της Μεταπολίτευσης.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν μία πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα, χαρισματική αναντίρρητα, εξέφρασε προσδοκίες αυτών που αποκαλούσε μη προνομιούχους εκείνη την εποχή. Κατά την άποψή μου όμως ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για το γεγονός πως η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας επιδεινώθηκε σημαντικά τη δεκαετία του 1980.

Και βέβαια πιστεύω ότι ευθύνεται και για το γεγονός ότι καλλιέργησε τη νοοτροπία όπου έδωσε πολύ μεγαλύτερη έμφαση στα δικαιώματα και όχι στις υποχρεώσεις.

Αυτή η βασική ανισορροπία μεταξύ δικαιωμάτων και υποχρεώσεων αποτελεί μία ατέλεια του πολιτικού μας συστήματος. Για αυτήν ευθύνεται, πιστεύω, σε αρκετό βαθμό μέσα από τον πρώιμο λαϊκισμό τον οποίο καλλιέργησε.

Σε επίπεδο κοινωνικών πολιτικών – οικογενειακό δίκαιο – αλλά και σε ζητήματα όπως η εγκαθίδρυση του ΕΣΥ η παρακαταθήκη του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν αναντίρρητα σημαντική

Η απόφασή του, το 1993, να μην ασχοληθεί με την πολιτική

Το 1993 όταν ο πατέρας μου έχασε τις εκλογές, τότε πήρα την προσωπική απόφαση να μην ασχοληθώ με την πολιτική και πέρασα δέκα χρόνια στον ιδιωτικό τομέα μέχρι να πάρω την απόφαση τελικά να πολιτευθώ.

Ήταν πλεονέκτημα, γιατί μου επέτρεψε για δέκα χρόνια να δω την Ελλάδα από το εξωτερικό και για ακόμα δέκα χρόνια να μην ασχοληθώ με την ενεργή πολιτική και να βιώσω τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της εθνικής οικονομίας μέσα από την ενασχόλησή μου με τον ιδιωτικό τομέα.

«Σε βάθος 50ετίας η οικονομική πρόοδός μας δεν ήταν η επιθυμητή»

Τα προβλήματα που πρέπει να αναδείξουμε είναι κυρίως στην οικονομική μας αδυναμία να εκμεταλλευτούμε σημαντικές ευκαιρίες προόδου όπως η ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κάνοντας συνολικό απολογισμό της οικονομικής πορείας της χώρας, συγκρίνοντάς την με αντίστοιχες πορείες άλλων χωρών, διαπιστώνουμε πως η πρόοδός μας δεν ήταν επιθυμητή.

«Το πολιτικό σύστημα δεν είναι η γενεσιουργός αιτία των προβλημάτων»

Έχουμε μία ισχυρή δημοκρατία, με ισχυρά θεσμικά αντίβαρα. Το πολιτικό σύστημα έτσι όπως έχει διαμορφωθεί θεωρώ ότι δεν είναι η γενεσιουργός αιτία των προβλημάτων της χώρας.

Σε έναν απολογισμό 50ετίας δεν θα εστίαζα στις πιθανές αδυναμίες του κοινοβουλευτικού συστήματος για να αναδείξω τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα.

Σε αυτή την περίοδο η χώρα μας προόδευσε ως προς την ισχυροποίηση των θεσμών μέσα από μία σειρά και συνταγματικών παρεμβάσεων και σίγουρα έχει την καλύτερη δημοκρατία που είχε από συστάσεως ελληνικού κράτους.