Η “συνεχής διάσπαση”;- Μία αχρείαστη ανάρτηση που ανατροφοδοτεί την εσωστρέφεια

 Η “συνεχής διάσπαση”;- Μία αχρείαστη ανάρτηση που ανατροφοδοτεί την εσωστρέφεια

Η ανάρτηση του Στέφανου Κασσελάκη στα social media, το πρωί της Παρασκευής, με επιθετικά και χλευαστικά σχόλια για την Έφη Αχτσιόγλου και τους “11”, ήταν και αχρείαστη, και άσκοπη, και (αυτο)υπονομευτική.

Αχρειάστη, γιατί η διάσπαση είχε ήδη συντελεστεί από την προηγούμενη μέρα και μαζί με αυτήν έκλεισε ένας επώδυνος κύκλος. Αυτή ήταν, άλλωστε, και η σηματοδότηση που εξέπεμψε με το πρωτοσέλιδό της η “Αυγή” εκφράζοντας το κλίμα της προηγηθείσας συνεδρίασης της Π.Γ (και της ομιλίας του προέδρου του κόμματος σε αυτήν) και την πολιτική επανεκκίνηση: “Εσωστρέφεια τέλος”, ήταν ο τίτλος της πρώτης σελίδας.

Άσκοπη, επειδή ο στόχος της εκκαθάρισης του ΣΥΡΙΖΑ από όσες και όσους αμφισβήτησαν (κατά την προεδρική εκδοχή) την εκλογή της νέας ηγεσίας –“χωρίς πολιτικό επίδικο”, όπως ειπώθηκε- είχε ήδη εκπληρωθεί. Οι “11” είχαν παραδοθεί στην χλεύη των λογαριασμών στα social media που πρόσκεινται στη νέα ηγεσία, οι δε εκπρόσωποί τους (Αλέξης Χαρίτσης, Νάσος Ηλιόπουλος) στις τηλεοπτικές εμφανίσεις τους σήκωσαν κυρίως το βάρος να εξηγήσουν τους λόγους της αποχώρησης δίχως να χρησιμοποιήσουν βαριές επιθετικές εκφράσεις. Η αμηχανία του χωρισμού ήταν, άλλωστε, διάχυτη στα τηλεοπτικά στούντιο όπου συναντήθηκαν οι μεν με τους δε.

(Αυτο) υπονομευτική, επειδή η χθεσινή μέρα ήταν πολύ έντονη και σημαντική πολιτικά και αντιπολιτευτικά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σωκράτης Φάμελλος έδινε την κοινοβουλευτική μάχη για να υπερασπιστεί την πρόταση του κόμματος για την σύσταση προανακριτικής επιτροπής σχετικά με τις τυχόν ποινικές ευθύνες για την τραγωδία των Τεμπών, να αποκαλύψει, όπως είπε, την μηχανορραφία συγκάλυψης, και να ενισχύει το προφίλ της αξιωματικής αντιπολίτευσης δίπλα στην ανάλογη πρόταση του ΠΑΣΟΚ. Αίφνης, με την ανάρτησή του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εξαφάνισε κάθε ειδησεογραφικό ενδιαφέρον από όσα συνέβαιναν στην Βουλή, έδωσε αφορμή να μην ασχοληθεί σχεδόν κανείς για την μεγάλη τραγωδία και τις κυβερνητικές ευθύνες και άπαντες στράφηκαν προς τη νέα φάση του εμφυλίου. Αλλά, ακόμα και τις ίδιες τις προεδρικές πρωτοβουλίες με τις συναντήσεις με κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς (Estiasi, κ.ά) υπονόμευσε (επικοινωνιακά) αυτή η νέα φάση του εσωτερικού πολέμου.

Η ανάρτηση Κασσελάκη απαντήθηκε από τους “11” κι έτσι έπεσε κι άλλο λάδι στην φωτιά. Κάποιοι από όσους είχαν ενστάσεις και επιφυλάξεις για την αποχώρηση ενίσχυσαν την πεποίθησή τους ότι τελικά καλώς έπραξαν, κάποιοι άλλοι που βρίσκονται με το ένα πόδι εκτός πιθανότατα θα το κάνουν σε έναν επόμενο χρόνο. Ωστόσο, σε αυτήν (τουλάχιστον) την περίπτωση ήταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που ήρξατο χειρών αδίκων. Και όπως είπαμε, αχρείαστα, άσκοπα και (αυτο)υπονομευτικά. Γιατί;

Ήδη, από το προηγούμενο βράδυ, μετά την συνεδρίαση της Π.Γ και την διαφοροποίηση του Διονύση Τεμπονέρα σχετικά με την πρόταση για πολιτικό κέντρο και κάποιες επιλογές της νέας ηγεσίας, είχε ξεκινήσει νέο μπαράζ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατά του κορυφαίου στελέχους. Η εντός του κομματικού οργάνου διατύπωση διαφορετικής άποψης, όμως, δεν συνιστά έγκλημα καθοσιώσεως. Άρα, δεύτερο “γιατί;”.

“Εσωτερικοί εχθροί”;

Κάποιοι θα πουν πως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε την άποψη πως η εκκαθάριση του εσωκομματικού τοπίου δεν ολοκληρώθηκε με την αποχώρηση των “11” και πως η ειρωνική επίθεση εναντίον τους δείχνει τον δρόμο της εξόδου και σε ενδιάμεσα στελέχη ή ακόμα και αμφιταλαντευόμενους. Με σκοπό ένα πλήρως “καθαρό” κόμμα που να μπορεί να εκπληρώσει τους στόχους του ιδίου και της νέας ηγετικής ομάδας.

Άλλοι ισχυρίζονται πως αυτή η ομάδα επιθυμεί να διατηρήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κατάσταση “συνεχούς διάσπασης” για κάποιο χρονικό διάστημα διότι η συγκολλητική ουσία του “εσωτερικού εχθρού” επιτρέπει εσωκομματικές και άλλες κινήσεις πλήρους κυριαρχίας. Και, ίσως, ένα σήμα σε μετριοπαθείς που συναισθηματικά επιθυμούν να παραμείνουν εντός των τειχών ώστε να κατανοήσουν επακριβώς το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούν να κινούνται. Όμως, “εσωτερικός εχθρός” δεν υπάρχει πιά, σχεδόν κανείς δεν μπορεί να …υπονομεύσει την νέα ηγεσία- εκτός ίσως από την ίδια για τον εαυτό της.

Αυτή η κατάσταση πρέπει, όμως, να τελειώσει κατά το σήμα που έστειλε το πρωτοσέλιδο της “Αυγής”. Μπορεί η εσωστρέφεια να θρέφει ορισμένους και να μεγαλώνει το μπόϊ και την “χρησιμότητά” τους στο πλευρό του νέου προέδρου, δεν έχει, ωστόσο, καμία κοινωνική αντιστοίχηση σε ευρύτερα ακροατήρια. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Κολοσσαίο είναι ένα θέαμα που έχει κουράσει, έχει θυμώσει, έχει απελπίσει. Και, δεν κόβει πια εισιτήρια. Αντιθέτως, διώχνει κόσμο, ενισχύει την αντίληψη περί κενού στην αξιωματική αντιπολίτευση και αδυναμίας να ασκηθεί ουσιαστική αντιπολίτευση δίνοντας έτσι πόντους στο ΠΑΣΟΚ.

Μία μικρή κίνηση ως αντιστάθμισμα ήταν αυτή της θετικής απάντησης την πρόταση διαλόγου και πιθανώς συνεργασίας του Πράττω του Νίκου Κοτζιά, ο οποίος παραμένει δημοφιλής και είναι εξαιρετικά έμπειρος. Ακόμα κι αυτή, όμως, υπονομεύτηκε ως είδηση από τον ορυμαγδό της νέας σύγκρουσης με τους αποχωρήσαντες.

Επιβεβαιώνεται έτσι πώς η επικοινωνία όσο καλή κι αν είναι δεν μπορεί να απέχει από την πολιτική. Πάνε μαζί αυτά. Κι αν στην πρώτη η βαθμολογία ήταν έως τώρα “άριστα 10”, στην δεύτερη η κόλλα μένει λευκή. Η κοινωνία αύριο και το εκλογικό σώμα μεθαύριο δεν θα επιβραβεύσει αυτούς που αντιμετώπισαν “διασπαστές” και “υπονομευτές”, αλλά όσους άσκησαν δυναμική αντιπολίτευση και έχουν πραγματικό και αξιόπιστο πολιτικό σχέδιο με προοπτική διακυβέρνησης…

Σχετικά Άρθρα