Τοξικότητα στο …όνομα του ουδέτερου Τσίπρα- Τι θα μείνει την επόμενη μέρα;

Τα social media εν γένει, το X (Twitter) ειδικότερα και κυρίως, χρησιμοποιήθηκαν και από τη Ν.Δ και από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ όλα τα προηγούμενα χρόνια, με κορύφωση στις προεκλογικές περιόδους, για έναν πόλεμο φθοράς του αντιπάλου και για την διασπορά αποκαλύψεων, καταγγελιών, τοξικότητας, πολύ συχνά, όμως, με fake news. Ενίοτε, το μέσο μετατρέπεται σε βούρκο, οι αναθυμιάσεις από τον οποίο φθάνουν μέχρι την κεντρική πολιτική σκηνή και τα ψέματα υιοθετούνται ακόμα και από πολιτικά πρόσωπα. Αυτά είναι γνωστά.

Αποτέλεσε, ωστόσο, μάλλον έκπληξη το γεγονός πώς αυτές οι μέθοδοι βρήκαν θιασώτες και στην εσωτερική αντιπαράθεση στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την εκλογή νέας ηγεσίας. Οι “στρατοί” που περνούσαν ώρες πάνω από τα πληκτρολόγια μετατράπηκαν σε ομάδες κρούσης που υποστήριζαν με πάθος την μια υποψηφιότητα και εξαπέλυαν τοξικότητας εναντίον της άλλης. Και τούμπαλιν.

Σε αυτό τον εμφύλιο σοσιαλμιντιακό πόλεμο έμμεσα ή άμεσα το τρόπαιο ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Παρά την ευλαβικά τηρούμενη ουδετερότητά του και προσβάλλοντας την ιστορία του στον χώρο της αριστεράς, οι “στρατοί” τον χρησιμοποίησαν για να κηρύξουν επίθεση κατά εκείνων που υποτίθεται πως τον υπονόμευσαν και να σαλπίσουν την υποστήριξη σε εκείνους που τον… τιμούν και αποτελούν συνέχεια, ακόμα και επιλογή του. Όλα ψευδή και παραπλανητικά, εν τέλει υπονομευτικά της διαδικασίας εκλογής και της ενότητας. Κι ακόμα χειρότερα, οι “επίστρατοι”, είτε από φανατισμό είτε από αφέλεια, συρρίκνωναν το ιστορικό του αποτύπωμα και καθιστούσαν την γενναία παραίτησή του προϊόν παρακάμερας…

Μόλις χθες -αρκετά αργά- ο εκ των πιο στενών συνεργατών του για πολλά χρόνια, ο αρθρογράφος της “Αυγής” Θανάσης Καρτερός μετέφερε -όπως άπαντες κατανόησαν- το σαφές μήνυμά του:

” Πανούργα στήριξη του Τσίπρα στον Κασσελάκη, αφού είχε προηγηθεί λιγότερο πανούργα αλλά περισσότερο εμφανής στήριξη της Έφης. Ψέματα, προβοκάτσιες, αποκαλύψεις της γαστέρας για κακούργα SMS, που δεν τα αντιλήφθηκε ούτε ο παραλήπτης, ούτε κανένας άλλος, παρά όταν μας φώτισαν οι αρουραίοι του διαδικτύου. Και πάντα η καταραμένη επωδός, που έχει καταλήξει σε τραγωδίες για την Αριστερά, όταν διαπότιζε τις εσωκομματικές αναμετρήσεις. Οι κατηγορίες ότι αυτός, αυτή, αυτοί, εκείνοι, θα διαλύσουν το κόμμα. Οι εκκλήσεις για προστασία των ιερών και οσίων. Οι άλλες εκκλήσεις για τιμωρία εκείνων που διέπραξαν απόπειρες πατροκτονίας, αδελφοκτονίας, πολιτικής δολοφονίας.”

Ψέματα και προβοκάτσιες, λοιπόν, όλα εκείνα περί sms και εκδίωξης του Τσίπρα από την ηγεσία, τη νύχτα της συντριπτικής εκλογικής ήττας. Κατά τον “μύθο” που διαδόθηκε πανδημικά, ήταν η Έφη Αχτσιόγλου και οι συνεργάτες της που εκβίασαν τον ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και τον εξανάγκασαν να παραιτηθεί. Οι παραγωγοί του ψεύδους προσέβαλαν τον Τσίπρα, τον παρουσίασαν σαν υποχείριο μιας μικρής ομάδας που διέπραξε ανταρσία στο συριζαϊκό “Μπάουντι”. Κι αυτή η προσβολή διαδόθηκε και έγινε σύνθημα και αιχμή της τιμωρητικής ψήφου κατά των υπονομευτών.

Η ζημιά, όμως, έχει γίνει. Τα όπλα του σοσιαλμιντιακού “στρατού” που χρησιμοποιήθηκαν κατά του αντίστοιχου της Ν.Δ εστράφησαν προς το εσωτερικό του κόμματος. Αυτή είναι η παθογένεια της τοξικότητας. Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς πώς η πρωτιά -και η διαφαινόμενη τελική νίκη- του Στέφανου Κασσελάκη οφείλεται σε αυτό τον αρρωστημένο εμφύλιο του πληκτρολογίου. Είναι το νέο, το επικοινωνιακά σαρωτικό, αυτό που συμπύκνωσε μια ανάγκη για αλλαγή εποχής μαζί με αυτήν της πολιτικής ρεβάνς από τη Ν.Δ και βρήκε απέναντί του μία μάλλον υποτονική καμπάνια της αντιπάλου του. Καμπάνια που δεν διάβασε έγκαιρα τις υπόγειες τάσεις και επέμεινε σε κάτι συγκροτημένο και εμφατικά πολιτικό την ώρα που πολύς κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ήθελε σχεδόν αποκλειστικά την υπέρβαση και τον εξοστρακισμό της παλαιάς φρουράς.

Η τοξικότητα, όμως, έμεινε και ίσως έχει μολύνει τον κομματικό υδροφόρο ορίζοντα, όπως τα φυτοφάρμακα τις πλημμυρισμένες καλλιέργειες του θεσσαλικού κάμπου. Κι αυτό μπορεί να στοιχίσει την επόμενη μέρα. Οι νικητές της Δευτέρας θα επιχαίρουν, οι ηττημένοι θα συρθούν (ξανά;) ανάμεσα στα καυδιανά δίκρανα του σοσιαλμιντιακού “στρατού”. Ωστόσο, πάντοτε θα αναζητά εχθρούς, κομματικά ξένους ή ημεδαπούς…

Γι αυτό και είναι στα χέρια του νέου αρχηγού να διαλύσει αυτό το νέφος. Μπορεί μεθαύριο να στραφεί και εναντίον του.