Παππάς στο libre: Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ καλείται να χτίσει μια νέα συμμαχία με τον κόσμο

Έρχεται πάντα η ώρα, για όλα τα πολιτικά κόμματα, που αυτά θα βρεθούν στην πιο κρίσιμη ιστορική καμπή τους. Συχνά η φυσιογνωμία, η μελλοντική ισχύς αλλά και η ίδια η επιβίωση τους κρίνονται σε τέτοιες ιστορικές “στροφές”. H ώρα αυτή για τον ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ ήρθε τώρα.

Πέτρος Παππάς, Βουλευτής Κιλκίς με τον Σύριζα-Προοδευτική Συμμαχία

Αντίστοιχες κρίσεις έχουν βιώσει τα δυο ιστορικά κόμματα της μεταπολίτευσης σε όλη την διάρκεια της.

Το ΠΑΣΟΚ το 1989 κλονίστηκε εσωτερικά με το σκάνδαλο Κοσκωτά, ενώ σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό, μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης την περίοδο 2011-2019, κλήθηκε να αντιμετωπίσει την μεγάλη αποδοκιμασία αλλά και φυγή της μεγαλύτερης μερίδας των παραδοσιακών ψηφοφόρων του, φτάνοντας στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 να είναι 7ο κόμμα σε κοινοβουλευτική δύναμη με ποσοστό 4,68%. Αντίστοιχα η ΝΔ, μετά την ήττα της από το ΠΑΣΟΚ, το 1993, πέρασε μια μεγάλη περίοδο εσωστρέφειας και κατάφερε να ξανακυβερνήσει μόνο μετά από 11 χρόνια, το 2004, με αρχηγό τον Κώστα Καραμανλή. Επιπλέον πρέπει να θυμηθούμε, ότι στις εκλογές του Μαΐου του 2012, η ΝΔ έλαβε μόλις 18,85%, χάνοντας πάνω από 1 εκατομμύριο ψηφοφόρους σε σχέσημε τις εκλογές του 2009 και σημειώνοντας το χαμηλότερο από ιδρύσεως της ποσοστό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ έχοντας διανύσει μια εντυπωσιακή πορεία ανόδου ως το 2015 και λαμβάνοντας ένα πολύ αξιοπρεπές ποσοστό της τάξεως του 31,5% στις εκλογές του 2019, δοκίμασε στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις του 2023, το σοκ της υποχώρησης των ποσοστών του στο 17,8%, ποσοστό αρκετά κοντά σε αυτό του Μαΐου του 2012, όταν με 16,8% έγινε για πρώτη φορά αξιωματική αντιπολίτευση.

Όλα όμως μοιάζουν να είναι διαφορετικά από εκείνον το Μάιο του 2012.

Η ελληνική κοινωνία έχοντας δοκιμαστεί από την υπερδεκαετή οικονομική κρίση, την φυγή εκατοντάδων χιλιάδων νέων στο εξωτερικό και μετέπειτα, την πανδημική κρίση του 2020-2022, φαίνεται να έχει αλλάξει προτεραιότητες, στόχους αλλά και οράματα για το μέλλον της. Οι πολίτες της χώρας, με μεγάλη ευθύνη του πολιτικού συστήματος, φαίνεται να έχασαν την εμπιστοσύνη τους στην συλλογική προσπάθεια και στην προσδοκία ενός μέλλοντος με ευμάρεια, ενώ εμφανίζονται στην παρούσα συγκυρία, να εμπιστεύονται περισσότερο την ατομική προσπάθεια καθώς και τις πιο συντηρητικές πολιτικές.

Σε μια ασταθή παγκόσμια συγκυρία και με βάση τις γενικότερες “τάσεις” που επικρατούν στην κοινωνία σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ καλείται να διαπραγματευτεί την σχέση του με την κοινωνία εκ νέου. Περιγράφοντας ένα νέο εύληπτο και ρεαλιστικό όραμα, δημιουργώντας στέρεους δεσμούς με την κοινωνία μέσω της αυτοδιοίκησης, των σωματείων και της νεολαίας, επενδύοντας στην επιστημονική κοινωνική ανάλυση κι επικοινωνία των μηνυμάτων του, ο νέος ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ καλείται να χτίσει μια νέα συμμαχία με τον κόσμο.

Σε αυτή την νέα εποχή, καθοριστικό ρόλο θα παίξουν τα πρόσωπα που θα εμπνεύσουν και θα εκφράσουν την νέα αυτή πορεία προς τον λαό. Η ριζική ανανέωση της εικόνας του κόμματος και των προσώπων, η επιλογή ανθρώπων, όχι από τον κομματικό σωλήνα, αλλά με γείωση στην κοινωνία κι “ένσημα” στην αγορά εργασίας καθώς και η δημιουργία συμμαχιών με τις δυνάμεις της παραγωγής και της αγοράς,είναι προαπαιτούμενα ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών στις πολιτικές διεργασίες. Επιπλέον, η αποσαφήνιση των πολιτικών επιλογών και προτεραιοτήτων είναι κρίσιμο να γίνει, έχοντας πάντα στο νου, το πρόταγμα για την οικοδόμηση μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξης με κεντροαριστερή δημοκρατική απεύθυνση. Καθίσταται πλέον προφανές, ότι απέναντι σε μια κεντροδεξιά που συμπεριλαμβάνει στις δυνάμεις της μια πληθώρα στελεχών όλων των αποχρώσεων, μόνο μια εξίσου μεγάλη και ανοιχτή προοδευτική παράταξη μπορεί να αποτελέσει μια σοβαρή εκλογική αντιπρόταση.

Η επικείμενη εκλογή νέας ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ προσφέρει στη δημοκρατική παράταξη μια μοναδική ευκαιρία. Ο νέος/α ηγέτης έχει μπροστά του /της την ιστορική ευκαιρία να κάνει ένα άλμα προς τα μπροστά, να ενώσει μέσα από ένα κοινό όραμα τις δυνάμεις της προόδου στην χώρα, να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις, τις τάσεις, τις προσωπικές ομάδες και τα μεγάλα οργανωτικά ελλείμματα που παρατηρηθήκαν κατά το παρελθόν, να αποδεσμευτεί από τα ασφυκτικά όρια των κομματικών μηχανισμών και να στραφεί προς την κοινωνία, ανοίγοντας το κόμμα σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες.

Είναι ένα ιστορικό χρέος να μετατρέψουμε τις δυνάμεις της προόδου σε πλειοψηφική τάση ξανά μέσα στην ελληνική κοινωνία και να τις ενώσουμε κάτω από την σημαία του νέου ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που πρέπει σύντομα και με αξιώσεις να διεκδικήσει την διακυβέρνηση της χώρας.