Η αντίφαση στην “κινδυνολογία” περί…τερατογέννεσης

Αν μη τι άλλο, η επιστροφή του πρωθυπουργού στην “σημαία κινδύνου” περί…τερατογέννεσης υποκρύπτεται μια περίεργη αντίφαση. Όταν ο ούριος δημοσκοπικός άνεμος φέρνει τη Ν.Δ επτά μονάδες μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ και διακινείται η ισχυρή αυτοπεποίθηση περί επίτευξης της αυτοδυναμίας στην δεύτερη κάλπη, ποιός είναι ο λόγος να κινητοποιείς το εκλογικό ακροατήριο με την προοπτική σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας υπό τον Αλέξη Τσίπρα, με την συμμετοχή του Νίκου Ανδρουλάκη και του Γιάνη Βαρουφάκη από την πρώτη της απλής αναλογικής;

Είναι τοις πάσι γνωστό πως το σενάριο με βάση την εκλογική αριθμητική είναι από εξαιρετικά δύσκολο έως απίθανο. Δεν φτάνουν τα κουκιά, αφ’ ης στιγμής θεωρείται δεδομένο στους παροικούντες την κυβερνητική Ιερουσαλήμ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει από απόσταση την πλάτη της Ν.Δ. Έτι δε περαιτέρω όταν ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποκλείσει (καλώς ή κακώς θα το δείξουν οι κάλπες) ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αποκαλώντας το “κυβέρνηση των ηττημένων”. Κι ακόμα περισσότερο όταν το αποκλείει ο πρόεδρος του Μερα25 που ζητά προεκλογική σύγκλιση επί προγραμματικών θέσεων (μάλλον άπιαστες για την κυβερνητική, πια, κουλτούρα της Κουμουνδούρου), και το ξορκίζει ο Νίκος Ανδρουλάκης.

Πώς προκύπτει, λοιπόν, κάτι τέτοιο; Δεν αντιλαμβάνονται στο Μέγαρο Μαξίμου πως και μόνο η έκφραση ανησυχίας για μια τέτοια κυβερνητική σύμπραξη ελάχιστα απέχει από την υπόθεση πως ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναδειχθεί ακόμα και πρώτο κόμμα στην κάλπη της απλής αναλογικής;

Η αλήθεια είναι πως παρά τις αισιόδοξες δημοσκοπικές προσομοιώσεις, η Ν.Δ βλέπει τους κινδύνους στην πρώτη αναμέτρηση που μπορεί να προκύψουν από την χαλαρότητα της ψήφου και το κλίμα που είχε καλλιεργήσει τους προηγούμενους μήνες πως κρίσιμες εκλογές είναι οι δεύτερες. Επίσης, όπως λένε οι γνωρίζοντες, συζητείται έντονα η πρόβλεψη κάποιων εκλογολόγων πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα συσπειρώσει επαρκώς το ακροατήριό του σε εκλογικό χρόνο ώστε να πλησιάσει ή και να πιάσει το ποσοστό του το 2019 (31,5%) και άρα η διαφορά δεν θα είναι μεγάλη. Η προβολή των μετρήσεων αναφέρει ότι η Ν.Δ -έστω και με κόπο- μπορεί να φτάσει σε ποσοστό μεταξύ 33 και 34%. Εάν όλα αυτά επαληθευτούν, το περιβάλλον της δεύτερης κάλπης δεν είναι ασφαλές, παρότι όλοι συμφωνούν πως η δεξαμενή της Ν.Δ είναι σαφώς μεγαλύτερη από εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο αποκλεισμός του κόμματος Κασιδιάρη, μάλιστα, βελτιώνει τις προϋποθέσεις για το κυβερνών κόμμα, καθώς θα μείνουν αδιάθετα ποσοστά της ακροδεξιάς και θα επιμεριστούν στα εκτός Βουλής κόμματα, μειώνοντας τον πήχη της πιθανής αυτοδυναμίας. Η ανάκληση, τέλος, του Γιώργου Καρατζαφέρη στην υπηρεσία της Ν.Δ (η πάντοτε καλή επικοινωνία του προέδρου του ΛΑΟΣ με τους Άδωνη Γεωργιάδη και Μάκη Βορίδη βοηθάει προς τούτο), δείχνει πως επιχειρείται να κατευθυνθούν τέτοιες ψήφοι (και) προς το κυβερνών κόμμα…