Ανάλυση Τζέϊμς Σταυρίδης: Πώς μπορεί να βοηθήσει η Δύση την Ουκρανία, για να μην κερδίσει τον πόλεμο ο Πούτιν- Οι αναγκαίες κινήσεις στο πεδίο της μάχης

Ο ελληνικής καταγωγής Τζέϊμς Σταυρίδης, είναι συνταξιούχος ναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, πρώην ανώτατος διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ και επίτιμος κοσμήτορας της Σχολής Νομικής και Διπλωματίας Fletcher στο Πανεπιστήμιο Tufts, είναι αντιπρόεδρος παγκόσμιων υποθέσεων στον Όμιλο Carlyle. Με την ανάλυσή του στο Bloomberg προτείνει μια σειρά κινήσεων εκ μέρους της Δύσης με σκοπό να σταθεί, τελικά, εφικτό να κερδίσει η Ουκρανία τον πόλεμο με την Ρωσία.

Η ανάλυση:

Η στρατηγικής σημασίας πόλη της Χερσώνας είναι και πάλι στα χέρια των Ουκρανών, αν και υπό την απειλή ρωσικών βομβαρδισμών και επιθέσεων στην παροχή ηλεκτρικής ενέργειας. Αλλά καθώς οι μαχητές και στις δύο πλευρές μιας ολοένα και πιο στατικής γραμμής βολής προετοιμάζονται για τον χειμερινό πόλεμο, αναδύονται ουσιαστικά δύο ξεχωριστές συγκρούσεις: η μία στη γη και η άλλη στον αέρα. Τι μπορεί να κάνει η Δύση για να βοηθήσει την Ουκρανία να αντιμετωπίσει τις άμεσες τακτικές προκλήσεις και να εκμεταλλευτεί τελικά το μακροπρόθεσμο πλεονέκτημα;

Στην ξηρά, η άφιξη ενός υγρού, βροχερού φθινοπώρου και ενός σκληρού χειμώνα θα οδηγήσει σε μείωση των λειτουργιών και των δύο πλευρών επί του πεδίου. Τόσο η Ρωσία όσο και η Ουκρανία πρέπει να ξεκουραστούν και να ενισχύσουν τα στρατεύματά τους, καθώς και να επισκευάσουν εξοπλισμό. Η επιστροφή στις πλήρεις μάχες δεν είναι πιθανή μέχρι τα τέλη του χειμώνα, όταν το έδαφος παγώσει, παρουσιάζοντας μια καλύτερη ευκαιρία για τον βαρύτερο εξοπλισμό.

Η Ρωσία θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα να καλύψει τις τρύπες στις προωθημένες πολεμικές επιχειρήσεις της. Καθώς 200.000-300.000 νεαροί άνδρες – υπό την απειλή στρατολόγησης – έχουν φύγει από τη Ρωσία για καταφύγιο σε γειτονικά έθνη, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει καταφύγει σε στρατεύσιμους εγκληματίες, αστέγους και μεθυσμένους που συγκεντρώνονται από τα μπαρ. Η Ουκρανία αντιμετωπίζει επίσης προκλήσεις, αλλά όχι κινήτρων – οι πολίτες της, που διεξάγουν έναν υπαρξιακό πόλεμο, έχουν ισχυρά κίνητρα. Η πρόκληση της Ουκρανίας πηγάζει από την ύπαρξη πολύ μικρότερου πληθυσμού — μόνο περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ρωσίας.

Η Ουκρανία θα έχει επίσης σημαντικό πλεονέκτημα στις προμήθειες. Η Δύση θα συνεχίσει να παρέχει όχι μόνο τα όπλα υψηλής τεχνολογίας που λαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της δημοσιότητας, αλλά και το ψωμί και το βούτυρο των επιχειρήσεων πεζικού: όπλα, όλμοι, πυρομαχικά, καύσιμα, φορτηγά, συσκευές νυχτερινής όρασης, εξοπλισμό κρύου καιρού, φορητές σόμπες , εξοπλισμός επικοινωνίας από σημείο σε σημείο. Αντίθετα, οι Ρώσοι στρατεύσιμοι έχουν αναγκαστεί να βρίσκουν τους δικούς τους υπνόσακους και να αυτοσχεδιάζουν επιδέσμους από ταμπόν.

Αλλά η πρόκληση στον πόλεμο της ξηράς θα είναι ένα κλασικό στρατιωτικό γεγονός του πεδίου της μάχης: Το πλεονέκτημα στον επίγειο πόλεμο προστίθεται στην αμυντική πλευρά. Η στρατιωτική θεωρία λέει ότι χρειάζεται ένα πλεονέκτημα 3:1 στην επίθεση για να κατακτήσετε ένα καλά προετοιμασμένο αντίπαλο στην άμυνα. Κατά ειρωνικό τρόπο, καθώς οι Ουκρανοί καταφέρνουν να πάρουν πίσω μεγάλα κομμάτια προηγουμένως κατακτημένων εδαφών, οι ρωσικές αμυντικές θέσεις συμπιέζονται και γίνονται πιο δύσκολο να υπερκεραστούν.
Έτσι, το πλεονέκτημα του χερσαίου πολέμου πηγαίνει στους Ουκρανούς, αν και οι μάχες θα είναι σκληρές. Τι γίνεται όμως με τον άλλο πόλεμο, αυτόν στον ουρανό;

Στον αεροπορικό πόλεμο για την Ουκρανία, το πλεονέκτημα συγκεντρώνεται στους Ρώσους. Πρώτα και κύρια, έχουν μια πολύ μεγαλύτερη αεροπορία που έχει γνωρίσει σημαντική εμπειρία μάχης στη Συρία. Οι ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις σφυροκόπησαν τακτικά συριακές πόλεις, ρίχνοντας αδιάκριτα «χαζές βόμβες» κατά χιλιάδες, επιδιώκοντας απλώς να καταστρέψουν οποιαδήποτε υποστήριξη προς τους αντάρτες που πολεμούν τον σύμμαχο του Πούτιν Μπασάρ αλ Άσαντ.

Η καταστροφή των υποδομών και το ψυχολογικό αποτέλεσμα

Δυστυχώς, αυτός ο βομβαρδισμός (carpet bombing) αποδείχθηκε πολύ αποτελεσματικός και ο Πούτιν φαίνεται διατεθειμένος να προσπαθήσει να τον αντιγράψει στην Ουκρανία. Ο νέος στρατηγός που διορίστηκε να επιβλέπει τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι ο αρχηγός της ρωσικής αεροπορίας, ένας άνθρωπος γνωστός για τις συριακές θηριωδίες του. Η στρατηγική είναι απλή: Καταρρίψτε το ουκρανικό ηλεκτρικό δίκτυο και το σύστημα διανομής νερού για να σπάσει το ηθικό του κοινού παγώνοντάς το κυριολεκτικά από τα ολοένα και πιο ακατοίκητα σπίτια του.

Ενώ τα αποθέματα πυραύλων ακριβείας καθοδήγησης του Πούτιν εξαντλούνται γρήγορα (μάρτυρας της στροφής του προς το Ιράν για όπλα υψηλής τεχνολογίας), εξακολουθεί να έχει πολλές “ανόητες βόμβες”, αποθηκευμένες για δεκαετίες από τον Ψυχρό Πόλεμο. Επειδή δεν τον ενδιαφέρουν οι παράπλευρες ζημιές, ή οι θάνατοι αμάχων, θα προσπαθήσει να σκοτώσει όσους περισσότερους μπορεί από τον ουρανό.

Καθώς η πραγματικότητα της προσέγγισής του βυθίζεται, η Δύση πρέπει να αυξήσει την υποστήριξή της στις προσπάθειες αεράμυνας της Ουκρανίας. Ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelenskiy, φυσικά, επιθυμεί μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων του ΝΑΤΟ πάνω από όλα. Συχνά εκλιπαρεί τη Δύση να «κλείσει τους ουρανούς» του έθνους του. Πιθανότατα, θα λάβει αυξημένο αριθμό συστημάτων πυραύλων αέρος-εδάφους υψηλών προδιαγραφών, όπως το υπέροχο Iron Dome (που αναπτύχθηκε από κοινού από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ), μπαταρίες ΝΑΤΟ Patriot (που βρίσκονται επίσης κατά μήκος των πολωνικών συνόρων) και πιθανώς τακτικοί μαχητές.

Οι ηγέτες στις πρωτεύουσες του ΝΑΤΟ επανεξετάζουν επίσης μια ιδέα που απορρίφθηκε στις πρώτες μέρες του πολέμου: παροχή είτε μαχητικών MiG-29 της σοβιετικής εποχής (οι Πολωνοί έχουν προσφερθεί να τα μεταφέρουν στους Ουκρανούς) είτε ακόμη και πλεονάζοντα F-16 των ΗΠΑ. Χωρίς τέτοια μέτρα, ο αεροπορικός πόλεμος θα συνεχίσει να πηγαίνει υπέρ του Πούτιν.