Απόφαση σταθμός για τους πλειστηριασμούς από τα funds λόγω “κόκκινων δανείων”

Με απόφασή του ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι ι τα τραπεζικά funds δεν νομιμοποιούνται να παρίστανται στα δικαστήρια , δεν μπορούν να επιβάλουν κατασχέσεις, να διενεργούν πλειστηριασμούς επί ακινήτων δανειοληπτών και γενικά να προβαίνουν σε πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης.

Πρόκειται για μία απόφαση σταθμός στην Ελλάδα που βάζει φραγμό στις παράνομες, αδιαφανείς, παράτυπες και ασφυκτικές μεθοδεύσεις των funds που επιχειρούν ανεξέλεγκτα και παρά τον νόμο επί σειρά ετών εις βάρος της περιουσίας των Ελλήνων.

Η απόφαση αυτή ανοίγει μία συζήτηση για αποκατάσταση των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση και καταβολή αποζημιώσεων ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις που έχουν ήδη εκποιηθεί δια πλειστηριασμού ακίνητα, ενώ παράλληλα εκκρεμούν ένδικα μέσα των δανειοληπτών κατά πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης χωρίς να έχουν ακόμα εκδικασθεί οι υποθέσεις αυτές.

Η στροφή αυτή της νομολογίας με την ανωτέρω αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου αλλάζει τις ισορροπίες των μερών και πλέον στις διαπραγματεύσεις των δανειοληπτών με τα FUNDS, η θέση των δανειοληπτών αναβαθμίζεται ραγδαία.

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς το δεδικασμένο δημιουργεί πλέον θέση της νομολογιας , εφόσον έρχεται μετά από μια σειρά άλλων αποφάσεων, ήδη από το 2018 τουλάχιστον, όταν πρωτοξεκίνησαν τα funds να εμφανίζονται στα δικαστήρια επικαλουμενα αόριστες και αδιαφανεις διαδικασίες τιτλοποιήσεις.

Από τοτε ειχαν ξεκίνησει , διστακτικά αρχικά, οι Δικαστές να βγάζουν θετικές για τους δανειολήπτες αποφάσεις κρίνοντας ότι δεν αποδεικνύουν την νομιμοποίηση τους τα funds.

Τώρα πλεον , με σωστή πάντα νομική τεκμηρίωση , είναι σχεδόν βέβαιη η δικαίωση του δανειολήπτη.

To σκεπτικό

Η απόφαση στηρίζεται στο ότι η παρεμβαίνουσα εταιρία διαχείρισης δεν μπορεί να επιδιώξει την εκπλήρωση της ένδικης απαίτησης στο όνομα και για λογαριασμό της εταιρίας που κατέστη δικαιούχος της απαίτησης με εκχώρηση, αφού ο Ν. 3156/2003 για τις τιτλοποιήσεις δεν απονέμει στην εταιρία διαχείρισης την ιδιότητα του κατ’ εξαίρεση νομιμοποιούμενου διαδίκου όπως συμβαίνει ρητά στον νόμο για τα κόκκινα δάνεια. (4354/2015).

Το ανώτατο δικαστήριο έκρινε ότι η διάταξη του άρθρου 10 παρ. 14 του Ν. 3156/2003 δεν απονέμει στις εταιρίες διαχειρίσεως ενεργητική κατ’ εξαίρεση νομιμοποίηση προκειμένου να ασκήσουν τις ένδικες αυτοτελείς πρόσθετες παρεμβάσεις, παρά μόνο ρυθμίζουν τους όρους και το πλαίσιο της εκτελέσεως εξώδικων διαχειριστικών (νομικών ή υλικών) πράξεων με σκοπό την είσπραξη (για λογαριασμό της εντολέως της, δικαιούχου) των απαιτήσεων από τους οφειλέτες.

Τέλος, οι διατάξεις του Ν. 4354/2015 για την κατ’ εξαίρεση νομιμοποίηση (ως μη δικαιούχων διαδίκων) των εταιρειών διαχείρισης δανείων δεν μπορούν να εφαρμοστούν αναλογικώς και επί των εταιρειών διαχείρισης του Ν. 3165/2003, διότι η εταιρεία διαχείρισης του άρθρου 10 Ν. 3156/2003 αναλαμβάνει με σύμβαση εντολής τη διαχείριση των αποκτώμενων απαιτήσεων χωρίς να έχει ορισθεί εκ του νόμου μη δικαιούχος, κατ’ εξαίρεση νομιμοποιούμενος, διάδικος. Επομένως δεν νομιμοποιείται να ενεργεί διαδικαστικές πράξεις για λογαριασμό της εντολέως της εταιρείας, ούτε η μεταξύ τους σύμβαση και η παροχή πληρεξουσιότητας μπορεί να καθιδρύσει κατ’ εξαίρεση νομιμοποίηση.

Αντιδρούν τα funds

Όπως είναι προφανές η δικαίωση των δανειοληπτών με τη νομολογία του Αρείου Πάγου κλόνισε τα funds τα οποία κινητοποιούν τις τράπεζες να πιέσουν το υπουργείο Οικομονικών να προβεί σε νομοθετική ρύθμιση για να καλύψει το θέμα.

Να παρέμβει δηλαδή η κυβέρνηση νομοθετικά για να καταστήσει άκυρη την απόφαση του Αρείου Πάγου!!!

Μάλιστα, διαρρέεται ότι οι Εταιρείες Διαχείρισης κόκκινων δανείων βρίσκονται τις τελευταίες ημέρες σε συζητήσεις με το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης, προκειμένου να έρθει άμεσα μια νομοθετική πρωτοβουλία …