Μια θαμμένη περικεφαλαία

Το θαμμένο τόμαχοκ (ινδιάνικο τσεκούρι) ήταν στην Άγρια Δύση η επισφράγιση της εκεχειρίας, του συμβιβασμού και της λήξης του πολέμου. Μετά το διάταγμα Μπάϊντεν για τα (άγρια) Δυτικά Βαλκάνια, μήπως ήρθε η ώρα να θάψουμε τις περικεφαλαίες των συλλαλητηρίων και του διχασμού που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία και άφησε το αποτύπωμά του έως και τις μέρες μας;

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Ο Σπύρος Σιδέρης αποκάλυψε στο anatropinews.gr το περιεχόμενο του διατάγματος:

(Στα αγγλικά: “(iii) to be responsible for or complicit in, or to have directly or indirectly engaged in, a violation of, or an act that has obstructed or threatened the implementation of, any regional security, peace, cooperation, or mutual recognition agreement or framework or accountability mechanism related to the Western Balkans, including the Prespa Agreement of 2018; the Ohrid Framework Agreement of 2001; United Nations Security Council Resolution 1244; the Dayton Accords; or the Conclusions of the Peace Implementation Conference Council held in London in December 1995, including the decisions or conclusions of the High Representative, the Peace Implementation Council, or its Steering Board; or the International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia, or, with respect to the former Yugoslavia, the International Residual Mechanism for Criminal Tribunals;)

Γράφει σχετικά ο καλός συνάδελφος:

Με διάταγμα που εξέδωσε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ λίγες ώρες πριν αναχωρήσει για το πρώτο του ταξίδι στην Ευρώπη επεκτείνει το πεδίο των κυρώσεων σ’ εκείνα τα άτομα ή οντότητες που υπονομεύουν και απειλούν την σταθερότητα των Δυτικών Βαλκανίων.

Κάτι που ίσως φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση και την κυβέρνηση Μητσοτάκη και απασχολεί ιδιαίτερα το ΥΠΕΞ καθώς εκκρεμεί η επικύρωση από την ελληνική Βουλή των επιμέρους συμφωνιών-μνημονίων με την… γειτονική χώρα.

Όπως αναφέρει το διάταγμα Μπάιντεν, στην πρώτη ενότητα και υπο-ενότητα και στην παράγραφο iii, στις κυρώσεις συμπεριλαμβάνονται άτομα ή οντότητες που είναι υπεύθυνα ή εμπλέκονται, ή έχουν εμπλακεί άμεσα ή έμμεσα, σε παραβίαση ή σε πράξη που παρεμπόδισε ή απείλησε στην εφαρμογή οποιουδήποτε περιφερειακού ζητήματος ασφάλειας, ειρήνης, συνεργασίας ή συμφωνίας ή πλαισίου αμοιβαίας αναγνώρισης ή μηχανισμό λογοδοσίας που σχετίζεται με τα Δυτικά Βαλκάνια, συμπεριλαμβανομένης της Συμφωνίας Πρεσπών του 2018, τη συμφωνία πλαίσιο της Οχρίδας του 2001, το ψήφισμα 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, τις συμφωνίες του Dayton ή τα συμπεράσματα του Συμβουλίου της Διάσκεψης για την Εφαρμογή της Ειρήνης που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο τον Δεκέμβριο του 1995, συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων ή των συμπερασμάτων του Ύπατου Εκπροσώπου, του Συμβουλίου Εφαρμογής της Ειρήνης ή του Διοικητικού Συμβουλίου του ή το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία, ή, όσον αφορά την πρώην Γιουγκοσλαβία, τον Διεθνή Μηχανισμό Υπολειμμάτων για τα Ποινικά Δικαστήρια.

Η απόφαση Μπάϊντεν εκκινεί από μια παραδοχή που περιγράφεται στο σκεπτικό του διατάγματος:

«Η κατάσταση στο έδαφος της πρώην Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας και της Αλβανίας (Δυτικά Βαλκάνια) τις τελευταίες δύο δεκαετίες- συμπεριλαμβανομένης της υπονόμευσης των μεταπολεμικών συνθηκών και θεσμών μετά τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας-,καθώς και η εκτεταμένη διαφθορά στους κόλπους διαφόρων κυβερνήσεων και θεσμικών οργάνων των Δυτικών Βαλκανίων, εμποδίζουν την πρόοδο προς την αποτελεσματική και δημοκρατική διακυβέρνηση και την πλήρη ένταξη σε διατλαντικούς θεσμούς και ως εκ τούτου αποτελούν μια ασυνήθιστη και έκτακτη απειλή για την εθνική ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών»

Για τις Ηνωμένες Πολιτείες τα δυτικά Βαλκάνια δεν είναι μια περιοχή γεωπολιτικής κανονικότητας, η δε πορεία των κρατών προς την Ε.Ε συνιστά ίσως την ισχυρότερη θετική επιρροή. Για τις αρνητικές επιρροές της Ρωσίας και της Τουρκίας έχουν τοποθετηθεί αναλυτικά πολλοί. Όπως θα ήταν αφελές να παραγνωρίζονται τα “χειρουργικά” αμερικανικά συμφέροντα στην Βαλκανική και δη στο δυτικό τμήμα της. Ο Μπάϊντεν αντιλαμβάνεται το απλό: αυτή η ευρωπαϊκή πορεία δεν πρέπει να διαταρραχθεί διότι αποτελεί το μοναδικό “εργαλείο” να ελαχιστοποιηθούν οι συνέπειες της μη συνεκτικής συνύπαρξης των κρατών αυτών και τα αντικρουόμενα “ενδιαφέροντα”.

Η Συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί την κορωνίδα του σκεπτικού Μπάϊντεν, η Ουάσιγκτον, μάλιστα, απειλεί με κυρώσεις οντότητες (κρατικές, εταιρικές κ.ά) και φυσικά πρόσωπα που με την συμπεριφορά και τις πολιτικές τους διασαλεύουν τις σχέσεις στην περιοχή μας.

Η ελληνική κυβέρνηση κινείται αναφανδόν και δίχως δεύτερες σκέψεις στην κατεύθυνση των αμερικανικών γεωπολιτικών συμφερόντων, ακόμα και στα ελληνοτουρκικά για τα οποία έχει αποστεί από τις (φιλοτουρκικές) επιδιώξεις του Βερολίνου και την γραφειοκρατική νιρβάνα των Βρυξελλών. Υπό την έννοια αυτή το διάταγμα Μπάϊντεν θα έπρεπε να είναι “μουσική στα αυτιά” της ελληνικής διπλωματίας και του Μεγάρου Μαξίμου. Είναι όμως;

Η καθυστέρηση, για παράδειγμα, της ψήφισης στο Ελληνικό Κοινοβούλιο των μνημονίων συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία, ως απότοκο της Συμφωνίας των Πρεσπών, συνάδει με την “οδηγία” Μπάϊντεν; Προφανώς όχι, αφού δεν επιτρέπει να λειτουργήσει η συμφωνία. Το ίδιο ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για τις καθυστερήσεις της κυβέρνησης Ζάεφ, καθώς και για εκείνα τα πρόσωπα ή κόμματα (π.χ VMRO) που επιδεινώνουν τις σχέσεις. Θα μπορούσε να ισχύει, κάλλιστα, και για την Βουλγαρία.

Στα καθ’ ημάς, όμως, όλα αυτά οδηγούν στην επισημοποίηση της στρατηγικής στροφής της κυβέρνησης από την διχαστική ρητορική της Ν.Δ των συλλαλητηρίων στην υιοθέτηση και υλοποίηση του γράμματος και του πνεύματος της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Η κυβέρνηση οφείλει να κάνει το νεύμα για να θαφτούν οι περικεφαλαίες και να διεκδικήσει έτσι μια εσωτερική εκεχειρία. Η Ελλάδα θέλει και πρέπει να είναι δυναμικά παρούσα στα Βαλκάνια -πρωτίστως για το δικό της συμφέρον- και για να το πράξει αυτό πρέπει να αποτινάξει τις εμμονές και τα μικροκομματικά στερεότυπα του πρόσφατου παρελθόντος.

Τα μνημόνια συνεργασίας με την Βόρεια Μακεδονία είναι το πρώτο βήμα. Το τι επιδιώκει ο Αντώνης Σαμαράς είναι κάτι που ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να αντιμετωπίσει με γενναιότητα.