Θεσσαλονίκη: Νέα καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση
Η Συντακτική ομάδα του Libre
Μετά τις καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου, κι άλλες γυναίκες σπάνε καθημερινά τη σιωπή τους και μοιράζονται δημόσια την ιστορία τους. Μια από αυτές, είναι και η Έβελυν Αποστόλου, καθηγήτρια αγγλικών και μέλος του διοικητικού συμβουλίου στο «Άλμα ζωής».
Ένας συγγενής της ήταν εκείνος που τράβηξε την πρώτη…χαρακιά στον ψυχισμό της, όταν εκείνη ήταν ακόμη παιδί. «Επί χρόνια «έπαιζε» μαζί μου, με χάδια, φιλιά, τριψίματα και γλείψιμο. Ήταν το παιχνίδι μας μετά το σχολείο. Συνεχιζόταν για πολλά χρόνια, όποτε ερχόταν να μας επισκεφτεί στο σπίτι μας ή όταν τον επισκεπτόμασταν οικογενειακώς στο δικό του. Η σεξουαλική κακοποίηση μου ξεκίνησε γύρω στα… όχι δεν θυμάμαι πότε ξεκίνησε. Θυμάμαι πότε σταμάτησε. Λίγο μετά τα 11. Όταν άρχισα να έχω συνείδηση ως έφηβη της ερωτικής επιθυμίας», εξομολογείται στην ιστοσελίδα grtimes.gr.
«Μεμονωμένες σκηνές έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη μου, θυμάμαι το επίμονο γλείψιμο πάνω στο παιδικό μου κορμί. Όταν συνειδητοποίησα την κατάσταση ένιωσα ντροπή και ενοχή. Έκτοτε όταν τον συναντούσα προσπαθούσα να τον αποφύγω, κρυβόμουνα, έφευγα» συμπληρώνει.
Όντας μέλος μιας ιδιαίτερα θρησκόληπτης οικογένειας, οι σχέσεις με τους γονείς της δεν την επέτρεπαν να ομολογήσει ανοιχτά τις πράξεις που δέχτηκε το παιδικό της κορμί ούτε φυσικά να αντιληφθεί ξεκάθαρα το μέγεθος της ευθύνης που έφερε ο ενήλικας για τις πράξεις του. «Στα 12 με πήγε η μάνα μου για εξομολόγηση σε έναν «φωτισμένο» πνευματικό στους Ταξιάρχες στην Άνω Πόλη να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου. Ένιωθα ότι είχα κάνει τεράστια αμαρτία σαν παιδί, δεν είχα συναίσθηση της κατάστασης. Με τεράστια ενοχή λες και έφταιγα εγώ, του είπα όσα μου είχαν συμβεί από το άνθρωπο του στενού οικογενειακού μου περιβάλλοντος. Με ρώτησε αν έχασα την παρθενία μου. Του απάντησα πως όχι. Έτσι ο πνευματικός με συμβούλεψε να το ξεχάσω, να μην πω τίποτα και να κάνω προσευχή», αναφέρει η κ. Αποστόλου.
Μεγαλώνοντας, αφού κατάφερε να θάψει το περιστατικό μέσα της βρέθηκε αντιμέτωπη με το…τέρας της σεξουαλικής παρενόχλησης. «Στα 18 μου πέρασα σε μια σχολή γεωπονικής στο Αλεξάνδρειο στη Σίνδο. Ο καθηγητής που είχε αναλάβει την πτυχιακή μου, δεν με άφηνε σε «χλωρό κλαρί», συνεχόμενα τηλέφωνα, να βρεθούμε, να πάμε σινεμά, να πάμε για καφέ. Ευτυχώς την πτυχιακή την είχα μαζί με έναν συμφοιτητή μου κι έτσι όταν χρειαζόταν να πάω στον καθηγητή, πηγαίναμε μαζί» λέει, συμπληρώνοντας πως γι’ ακόμα μια φορά δίστασε να μοιραστεί τα όσα βίωνε με κάποιο δικό της άτομο, μιας και δεν θα τη πίστευε κανένας.
Συστηματική σεξουαλική παρενόχληση υπήρξε και μετέπειτα από τον ανώτερο στον χώρο εργασίας και μάλιστα πιο έκδηλη όπως τονίζει στη συνέχεια. «Στα 24 ξεκίνησα την πρώτη μου δουλειά ως τεχνολόγος γεωπόνος σε φορέα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης τότε. Όταν οι συνάδελφοι έβγαιναν από το γραφείο για τσιγάρο, ο Πρόεδρος ερχόταν να με ρωτήσει πως τα πάω και στεκόταν από πίσω μου για να δει δήθεν τι δουλεύω στον υπολογιστή. Έπειτα ξεκινούσε να τοποθετεί το χέρι του στους ώμους και το σβέρκο μου και να πιέζει τα γεννητικά του όργανα στο χέρι μου. Εκεί κοκάλωσα, προσπαθούσα να τραβηχτώ δεν ήξερα τι να κάνω» δηλώνει. «Ξεκίνησα τότε συστηματικά το τσιγάρο για να βγαίνω κι εγώ με τους συναδέλφους ώστε να αποφεύγω το ξεμονάχιασμα του. Δεν το μοιράστηκα ποτέ με κανέναν. Φοβήθηκα μη χάσω τη δουλειά μου, σκεφτόμουν, ποιος θα με πιστέψει; Είναι ο λόγος του και ο λόγος μου. Φρόντιζε να μην αφήνει περιθώρια για αποδείξεις. Ήμουν συμβασιούχος και αν μιλούσα θα με είχε διώξει με το «καλημέρα» σας» λέει χαρακτηριστικά, τονίζοντας πως οι κινήσεις του δεν γινόταν τυχαία, μιας και είχε αντιληφθεί πως επρόκειτο για μία ιδιαίτερα χαμηλών τόνων κοπέλα με χαμηλή αυτοεκτίμηση.
«Μπήκα στη διαδικασία να αναρωτιέμαι μήπως έφταιγε η εμφάνισή μου»
Στα 36 της ήρθε αντιμέτωπη με τον καρκίνο, γεγονός που τη βύθισε με μεγαλύτερη ένταση στην παθολογία της θρησκείας. «Ξημεροβραδιαζόμουνα στις εκκλησίες γιατί σκεφτόμουν πως «ο Θεός για κάποιο λόγο μου είχε φέρει τον καρκίνο». Σε αυτή μου την ψυχοσυναισθηματική κατάσταση, ήρθε και το ερωτικό πέσιμο από τον τότε πνευματικό μου. Ο ίδιος είχε χτίσει έναν περίγυρο από γυναίκες που γούσταρε. Επέλεγε πολύ μεθοδικά τις γυναίκες που ήθελε να έχει κοντά του και εκμεταλλευόταν την συναισθηματική τους «ευαισθησία», λέει. Μάλιστα, όπως περιγράφει η κυρία Αποστόλου, ο ίδιος εκμεταλλευόμενος την ψυχικά ευάλωτη θέση τους, προετοίμαζε το έδαφος για να τον εμπιστευτούν, να τον λυπηθούν και εν τέλει το εκάστοτε «θύμα» να ρίξει τις άμυνές του, έτσι ώστε να δράσει ανενόχλητος. Οι τύψεις φυσικά δεν άργησαν να έρθουν όπως εξομολογείται. «Μπήκα στη διαδικασία να αναρωτιέμαι μήπως φταίω εγώ, μήπως φταίει η εμφάνισή μου, μήπως τα ρούχα μου ήταν προκλητικά, μήπως προκάλεσα που πήγαινα στις συναντήσεις περιποιημένη. Όλη αυτή η κατάσταση μου δημιούργησε μια αποστροφή στην εκκλησία, έβαλα ένα μεγάλο Χ εγώ που ήμουν από τις πιο ένθερμες υποστηρίκτριες» αναφέρει.
Η απελευθέρωση ήρθε με τον καιρό λέει. «Όποτε ήθελα να μοιραστώ την ιστορία είχα ένα σφίξιμο στο στομάχι ένα τρέμουλο…όσο περνάνε τα χρόνια και μοιράζομαι όλο και πιο πολύ την ιστορία μου, φεύγει και το τρέμουλο από τη φωνή, απαλύνεται ο πόνος, απελευθερώνομαι» σημειώνει, λέγοντας πως φέτος βρήκε το κουράγιο να μοιραστεί την εμπειρία της με τον αδερφό και τις κόρες της, προκειμένου να τις προστατέψει από αντίστοιχες εμπειρίες.Όπως έγραψε ο Καζαντζάκης «Απαντάμε στη θλίψη με γέλιο, στο σκοτάδι με φως κι στη σκλαβιά με ελευθερία»
Πηγή: grtimes.gr
SiteDesign