Θεοδωρικάκος: 201 λέξεις και ούτε ένα ευχαριστώ… – Γιατί βρέθηκε εκτός κυβέρνησης

Στο τελευταίο tweet του ως υπουργός Εσωτερικών ο Τάκης Θεοδωρικάκος ευχαρίστησε σε 35 λέξεις τους πάντες εκτός από τον πρωθυπουργό! Σε άλλη ανάρτησή του στο Facebook χρειάστηκαν 201 λέξεις για να κάνει το ίδιο, πλην όμως και εκεί δεν βρήκε δυο λέξεις για να γράψει το όνομα Κυριάκος Μητσοτάκης.

“Εκφράζω τις θερμές ευχές μου, στους συναδέλφους που αναλαμβάνουν το υπουργείο Εσωτερικών. Θα έχουν την αμέριστη στήριξη μου, στην υλοποίηση των υπολοίπων μεταρρυθμίσεων που έχουμε δρομολογήσει.

Και ασφαλώς ένα μεγάλο ευχαριστώ στον υπέροχο απλό κόσμο της Νέας Δημοκρατίας για τις μάχες που δώσαμε ως τώρα, ιδίως στα δύσκολα χρόνια της αντιπολίτευσης.”, γράφει χαρακτηριστικά.

Το “μεγάλο ευχαριστώ στον υπέροχο απλό κόσμο της Νέας Δημοκρατίας” ακούγεται αν μη τι άλλο παράταιρο για έναν “επήλυδα” ( με διαδρομή από την ΚΝΕ και τον ΣΥΝ μέχρι το ΠΑΣΟΚ) που βρέθηκε στην κυβερνώσα παράταξη χάρη στον Κυριάκο Μητσοτάκη όταν εκείνος ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος. Κατανοητό, όμως, διότι εφεξής σε αυτόν τον “υπέροχο απλό κόσμο” στηρίζει την πολιτική επιβίωση και ίσως την επανεκλογή του ως βουλευτής.

Για έναν έμπειρο άνθρωπο που γαλουχήθηκε δίπλα σε έναν Μίμη Ανδρουλάκη και έναν Κώστα Λαλιώτη θα περίμενε κανείς να είχε οχυρωθεί καλύτερα έναντι υποσυστημάτων εξουσίας που εδώ καιρό ήταν γνωστό πως ασκούσαν δριμεία κριτική στα “έργα και τις ημέρες του” στο υπουργείο Εσωτερικών. Ο 56χρονος Θεοδωρικάκος ή υπερτίμησε τις δυνάμεις του και τη σχέση του με τον πρωθυπουργό, ή δεν αντιλήφθηκε πως δημιούργησε “εχθρους” με κάποιες αποφάσεις του. Κι αυτό δυσνόητο.

Ο Τάκης Θεοδωρικάκος, τον Ιανουάριο του 1990, στο 5ο συνέδριο της ΚΝΕ, που πραγματοποιήθηκε μετά τη διάσπαση της ΚΝΕ του 1989, εκλέχτηκε Γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ. Το 1991 προσχώρησε στο ΣΥΝ και το 1993 στο ΠΑ.ΣΟ.Κ..

Πλούσιο βιογραφικό στις πιο σκληρές δομές κομματικής εξουσίας και μάλιστα με μέντορες (Ανδρουλάκης, Λαλιώτης) δυο εμβληματικά πρόσωπα της κεντροαριστεράς. Αλλά και η μακρά εμπειρία του ως δημοσκόπος (GPO υπό την ιδιοκτησία του Χρήστου Καλογρίτσα) και πολιτικός αναλυτής προσέθεσαν ακόμα περισσότερες εμπειρίες και τον βοήθησαν να δημιουργήσει γέφυρες σε μιντιακά συστήματα που συνέδραμαν στην περαιτέρω πορεία του. Ως “μάγος” των δημοσκοπήσεων και της πολιτικής στρατηγικής βρέθηκε, άλλωστε, στο πλευρό του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Δική του ήταν, όπως λέγεται, η στρατηγική της σκληρής αντιπολίτευσης και του συνεχούς αιτήματος για εκλογές, σχεδόν από την πρώτη στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε την ηγεσία της ΝΔ. Δική του στρατηγική ήταν και η συγκρότηση του αντι-Συριζα μετώπου με σκληρά προγεφυρώματα στα μίντια που έφερε τη Ν.Δ στη διακυβέρνηση.

Πολλοί του χρεώνουν αλλαζονεία κατά τη διάρκεια της υπουργικής του θητείας. Διέκοψε σχέσεις που είχε παλαιότερα και τις οποίες χρησιμοποίησε για να ανέλθει, υπήρξε απόμακρος και περιχαρακώθηκε. Δεν προέβλεψε, λένε κάποιοι, πως θα μπορούσε εύκολα να…ανακυκλωθεί. Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν είναι λίγο και εκείνοι που θεωρούν πως σε γενικές γραμμές τα πήγε καλά στο υπουργείο Εσωτερικών. Και πάντως δύσκολα θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει κανείς αποτυχημένο, όπως εύκολα θα μπορούσε να πει για άλλους υπουργούς που παρέμειναν τελικά στο κυβερνητικό σχήμα.

Λίγες ημέρες πριν τον ανασχηματισμό, κι ενώ σε κανένα από τα ρεπορτάζ “προβλέψεων” δεν αναφερόταν το όνομά του ως να βρίσκεται προς αποχώρηση, ο ιδιοκτήτης του Liberal Θανάσης Μαυρίδης έγραψε ένα μάλλον ειρωνικό άρθρο εναντίον του προεξοφλώντας την αποπομπή του. Με γνωστές τις σχέσεις του συγκεκριμένου δημοσιογράφου με το Μέγαρο Μαξίμου αλλά και τις επίσης γνωστές μιντιακές σχέσεις του, αρκετοί κατάλαβαν τι θα ακολουθούσε.

Στην πολιτική υπάρχει μια παλιά βασική αρχή. “Να είσαι τόσο κοντά στη φωτιά ώστε να ζεσταίνεσαι αλλά αρκετά μακριά ώστε να μην καείς“. Ο Τάκης Θεοδωρικάκος βρέθηκε μέσα στη… φωτιά (στο πλευρό του προέδρου) μέχρι τις εκλογές του 2019 και μάλλον πολύ μακριά το τελευταίο μεγάλο διάστημα. Δεν κατόρθωσε ποτέ να σταθεί στην αναγκαία απόσταση…

Παρόλα αυτά και για να είναι δίκαιος κανείς, η εμπειρία και οι γνώσεις του σχετικά με την πολιτική είναι δεξιότητες μακράν καλύτερες από εκείνες πολλών άλλων που βρίσκονται στην κυβέρνηση. Στα συστήματα εξουσίας, όμως, οι δεξιότητες δεν είναι ποτέ αρκετές.