Φαραντούρης στο libre: “Παρών” μόνο με όρους ενότητας, συσπείρωσης και συντροφικότητας

Ο νεοεκλεγείς ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Νικόλας Φαραντούρης, μέχρι την ώρα που γραφόταν η συνέντευξή του σκεφτόταν, αν θα είναι υποψήφιος για την ηγεσία του κόμματος. Και όπως υποστηρίζει «οποιοσδήποτε θεωρεί ότι με την παρουσία του/της μπορεί να λειτουργήσει συσπειρωτικά, ενωτικά και συντροφικά, με έμφαση στην πολιτική και όχι στην προσωπική ατζέντα, έχει υποχρέωση να δώσει το παρόν».

Ο ίδιος αναφερόμενος στην αυτοκριτική που δεν έγινε για τους λόγους που το κόμμα οδηγήθηκε σε διαδοχικές ήττες τονίζει ότι πρέπει να συζητηθεί η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ από το 2019 έως το 2023. Συζητήσεις «επιβάλλεται να γίνουν και θα γίνουν. Δεν αφορούν μόνο την ηγεσία, αφορούν όλους μας. Με ισχυρή διάθεση αυτοκριτικής και με σεβασμό στην ιστορία της παράταξης και τον κόσμο», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Συνέντευξη

–Κύριε Φαραντούρη, εδώ κι έναν χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αντιμετωπίζει μια παρατεταμένη πολιτική κρίση. Ο νέος πρόεδρος του κόμματος χρεώθηκε όλα όσα έγιναν ή μήπως όσα τελικά δεν έγιναν από το 2019 έως σήμερα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

Πιστεύω ότι δεν είναι τώρα η ώρα της απόδοσης ευθυνών. Είναι η ώρα της φυγής προς τα μπρος. Είναι η ώρα της περισυλλογής, της σοβαρότητας, της συντροφικότητας. Να επουλώσουμε τις πληγές απ’ την παρατεταμένη φθορά και απαξίωση και να κοιτάξουμε μπροστά. Θα έχουμε συνέδριο κι εκεί θα συζητηθούν και θα αποκρυσταλλωθούν πολλά: θέσεις, προτάσεις, αυτοκριτική. Όσα ενδεχομένως δεν έγιναν στο παρελθόν και δεν είναι δυνατόν να γίνουν σε κλίμα πολεμικό σήμερα με προσωπικές αντεγκλήσεις και μεγάλα ΕΓΩ που επισκιάζουν της συλλογική δράση και τις πολιτικές μας θέσεις. Επιτρέψτε μου λοιπόν, να αποφύγω να μιλήσω τώρα, σε αυτή τη δύσκολη χρονική στιγμή, για ευθύνες και λάθη. Ας ξεκινήσουμε με την αυτοκριτική μας και ας προσπαθήσουμε όσοι πονάμε τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να ρίξουμε τους τόνους και να επαναφέρουμε την ατζέντα στην πολιτική και τις προτάσεις μας. Οι γηπεδικές αντεγκλίσεις με ύβρεις και προσωπικές επιθέσεις δεν ταιριάζουν σε έναν ιστορικό χώρο θυσίας, προσφοράς και συντροφικότητας.

–Υπήρχε ανάγκη να πάει ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, σε εκλογή νέας ηγεσίας;

Αν μου επιτρέπετε, πριν απ’ αυτό, το ερώτημα είναι εάν μπορούσαμε να έχουμε αποφύγει τις τραυματικές εξελίξεις του προηγούμενου Σαββατοκύριακου και της πρότασης μομφής. Και η απάντηση είναι, ότι θα μπορούσαμε. Είχα τοποθετηθεί έγκαιρα όπως θυμάστε υπέρ μιας γενναίας πρωτοβουλίας που θα απέτρεπε αυτές τις εξελίξεις (είτε τελεσφορούσε η πρόταση μομφής είτε όχι). Πρόταση εμπλοκής για μία ακόμη φορά των μελών μας, της βάσης, της καρδιάς και της ψυχής του κόμματος. Παρά την κόπωση, παρά την προ ενός έτους εκλογική διαδικασία, οι έκτακτες και πρωτοφανείς περιστάσεις και το συνεχιζόμενο σπιράλ φθοράς, απαξίωσης και θανάτου επέβαλαν έκτακτες και γενναίες πρωτοβουλίες. Δεν ελήφθησαν αυτές οι πρωτοβουλίες και η ηγεσία ζήτησε να κατατεθεί πρόταση μομφής. Τα υπόλοιπα τα γνωρίζετε. 

 –Μήπως πριν απ’ όλα οφείλει η παλαιά ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, να κάνει έναν απολογισμό για τους λόγους και τις αιτίες που οδήγησαν το κόμμα σε συνεχείς ήττες και χαμηλή εκλογική επιρροή τόσο στις εκλογές του 2023, όσο και στις ευρωεκλογές του 2024;

Ασφαλώς τέτοιες συζητήσεις επιβάλλεται να γίνουν και θα γίνουν. Δεν αφορούν μόνο την ηγεσία, αφορούν όλους μας. Με ισχυρή διάθεση αυτοκριτικής και με σεβασμό στην ιστορία της παράταξης και τον κόσμο. Τώρα όμως χρειάζεται κάτι πιο επείγον: επούλωση των πληγών, σοβαρότητα και εγκράτεια στον λόγο και τον τρόπο. 

–Εσείς από την πλευρά σας, θα στηρίξετε κάποιον υποψήφιο ή θα είστε ο ίδιος υποψήφιος;

Αυτή τη στιγμή χρειάζεται να πρυτανεύσουν κεντρομόλες δυνάμεις. Οι φυγόκεντρες δυνάμεις θα οδηγήσουν γρήγορα στο θάνατο. Κεντρομόλες δυνάμεις εξασφαλίζουν υποψηφιότητες που μπορούν να συνθέσουν και να ενώσουν. Οποιοσδήποτε θεωρεί ότι με την παρουσία του/της μπορεί να λειτουργήσει συσπειρωτικά, ενωτικά και συντροφικά, με έμφαση στην πολιτική και όχι στην προσωπική ατζέντα, έχει υποχρέωση να δώσει το παρόν. Μία ενδεχόμενη δική μου υποψηφιότητα έχει νόημα μόνο ως τέτοια. Όχι ως προσωπική φιλοδοξία. Το σκέφτομαι σοβαρά, ακούω προσεκτικά εισηγήσεις φίλων και μελών απ’ όλη την Ελλάδα και μιλώ με ειλικρίνεια σε όλους – και σε εσάς τώρα – για τις σκέψεις και την αγωνία μου για τον χώρο μας. Η όποια τελική απόφαση βαραίνει ασφαλώς εμένα και θα ανακοινωθεί με αίσθημα ευθύνης στα όργανά μας. 

–Οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, πόσο θα επηρεάσουν τις εξελίξεις στην ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ; Θέλω να πω, το πρόσωπο που θα εκλεγεί Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να σημάνει μια νέα περίοδο σε πιθανή συνεργασία;

Υπήρξα ανέκαθεν, εδώ και χρόνια, υπέρ της συζήτησης με όμορες πολιτικές δυνάμεις. Προσοχή: Όχι με όρους υποτέλειας, απορρόφησης ή συγχώνευσης αλλά με όρους ειλικρινούς αναζήτησης ενδεχόμενων κοινών σημείων επαφής. Παραμένω περήφανο μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και πάντα πίστευα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μπορεί και οφείλει να γίνει ο μπροστάρης των προοδευτικών δυνάμεων στη χώρα. Όπως γνωρίζετε έχω κάνει – εδώ και χρόνια, όχι τώρα – παρεμβάσεις από κοινού με συναδέλφους μου από όμορους πολιτικούς χώρους με συγκεκριμένες προτάσεις για την ακρίβεια, το ενεργειακό κόστος, την προστασία του περιβάλλοντος, την γεωργία κ.ο.κ., χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνούμε σε όλα ή ταυτιζόμαστε γενικώς. Διαπίστωσα με λύπη μου ότι μετά τις ευρωεκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σαν να αναδιπλώθηκε. Αντί να βγει με αυτοπεποίθηση μπροστά, άρχισε να δαιμονοποιεί μια τέτοια συζήτηση των προοδευτικών – δημοκρατικών δυνάμεων (“κεντροαριστερός χυλός”, “προϊόν διαπλοκής” κλπ.). Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήδη έχουμε κερδίσει πολλές νίκες όταν συνασπιστήκαμε απέναντι στην ακροδεξιά ή σε μεγάλα συμφέροντα πολυεθνικών, σε θέματα δημοκρατίας και κράτους δικαίου. Αλλά και στη Γαλλία, οι δημοκρατικές δυνάμεις νίκησαν την ακροδεξιά, χωρίς να χάσουν την αυτοτέλειά τους, ούτε την ψυχή τους. Κι εδώ λοιπόν, ανεξάρτητα απ’ τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και σε άλλους χώρους, θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ οφείλει να ηγηθεί μιας τέτοιας συζήτησης. Πρωτίστως με την κοινωνία, τους παραγωγικούς φορείς, τα πανεπιστήμια, τα επιμελητήρια, την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, τους εκπροσώπους του αγροτοδιατροφικού τομέα και, γιατί όχι, και με όμορους πολιτικούς χώρους. Και ασφαλώς στη βάση πολιτικών θέσεων και όχι ονοματολογίας (” ποιος θα είναι ο αρχηγός”) όπως στρεβλά και άστοχα (και με αρκετό προσωπικό άγχος) ετέθη το ζήτημα μετά τις ευρωεκλογές.