Δούρου στο libre:Έχουμε διαψεύσει αρκετές φορές τις Κασσάνδρες-Συνέδριο επανεκκίνησης

Το σκάνδαλο των υποκλοπών, όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή και κυρίως οι πολιτικές εξελίξεις, είναι τα θέματα για τα οποία μας μίλησε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, τομεάρχισσα Εξωτερικών, πρώην περιφερειάρχης Ρένα Δούρου. Επισημαίνει: «Η γαλάζια πλειοψηφία επιχειρεί απεγνωσμένα να κουκουλώσει το σκάνδαλο των υποκλοπών. Δεν θα τα καταφέρει».

Αναλύει όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή και εξηγεί ότι «η ισοπέδωση της Λωρίδας της Γάζας από τον ισραηλινό στρατό θα συνεχιστεί με τους αμάχους, τα παιδιά, τις γυναίκες, να πληρώνουν βαρύ τίμημα αίματος…»

Σ’ ό,τι αφορά το κόμμα του οποίου είναι βουλευτής δηλώνει: «Στόχος μας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, να γίνει ο ισχυρός πόλος για τη συσπείρωση της δημοκρατικής, προοδευτικής παράταξης στη βάση εναλλακτικού, ρεαλιστικού προγράμματος διακυβέρνησης».

Συνέντευξη

–Κυρία Δούρου η επικαιρότητα μας κατακλύζει. Τόσο στα διεθνή όσο και στα εσωτερικά θέματα. Ας ξεκινήσουμε απ’ όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή. Πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξει κλιμάκωση και να δούμε έναν πόλεμο μεταξύ Ισραήλ  και Ιράν με τη συμμετοχή και άλλων χωρών της περιοχής όπως η Τουρκία;

Η εκρηκτική κατάσταση σήμερα στη Μέση Ανατολή σημαδεύεται από τη σώρευση επάλληλων κρίσεων με βαθιές ρίζες και με το άλυτο ζήτημα του παλαιστινιακού να λειτουργεί ως καταλύτης. Μια κατάσταση που δεν είναι νέα. Νέο όμως είναι το διεθνές περιβάλλον. Μιλάμε για σοβαρή αναδιάταξη ισορροπιών και συσχετισμών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή που πλέον χαρακτηρίζεται από αδιανόητες μέχρι πριν από λίγα χρόνια παρεμβάσεις ή συμμαχίες με φόντο την ανάδυση του Παγκόσμιου Νότου, χωρών πέρα από τη Ρωσία και την Κίνα, όπως η Σαουδική Αραβία, το Ιράν και τα ΗΑΕ. Πάρτε για παράδειγμα τις πρωτοβουλίες της κινεζικής διπλωματίας στην περιοχή. Την πρόσφατη Συμφωνία στο Πεκίνο για την Εθνική Συμφιλίωση των παλαιστινιακών οργανώσεων, μεταξύ τους η Χαμάς και η Φατάχ. Την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων Ιράν και Σαουδικής Αραβίας. Ή τις κοινές ασκήσεις Ρωσίας, Κίνας, Ιράν στον Κόλπο του Ομάν και την Αραβική Θάλασσα τον περασμένο Μάρτιο. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η σημερινή προοπτική ανάφλεξης μεταξύ Ισραήλ, Ιράν, Χεζμπολάχ, Χαμάς. Το τραγικό και μόνο σίγουρο, δυστυχώς, είναι ότι η ισοπέδωση της Λωρίδας της Γάζας από τον ισραηλινό στρατό θα συνεχιστεί με τους αμάχους, τα παιδιά, τις γυναίκες, να πληρώνουν βαρύ τίμημα αίματος…

–Πριν από λίγες ημέρες σε μια δήλωσή σας αναφερθήκατε στον πολεμικό εξοπλισμό που παρέχει η Ελλάδα στην Ουκρανία. Αναφερθήκατε σε «μυστική διπλωματία» και «αδιαφανή άσκηση εξωτερικής πολιτικής». Αν η Ελλάδα βρισκόταν στη θέση της Ουκρανίας, δεν θα επιθυμούσαμε και εμείς στήριξη; Γιατί είναι λάθος αυτό κάνει που η κυβέρνηση;

Στη θέση της Ουκρανίας βρίσκεται εδώ και 50 χρόνια η Κύπρος και στην περίπτωσή της με την Τουρκική εισβολή και κατοχή να κρατά μέχρι σήμερα, διαπιστώνουμε τα δύο μέτρα και δύο σταθμά της ΕΕ. Η δε κυβέρνηση της ΝΔ, ακολουθώντας το επικίνδυνο για τα συμφέροντα της χώρας, δόγμα του προβλέψιμου και δεδομένου συμμάχου, ως το “καλό παιδί” της Ατλαντικής Συμμαχίας, σπεύδει να παρέχει στρατιωτική βοήθεια και όχι ανθρωπιστική στον Πρόεδρο Ζελένσκι.

Φθάνοντας μάλιστα μέχρι του σημείου να αποδυναμώσει την άμυνα των νησιών μας σε μια συγκυρία που η τουρκική επιθετικότητα κλιμακώνεται, “γκριζάροντας” κυριαρχικά δικαιώματα και κυριαρχία της Ελλάδας. Για αυτό και μιλάμε, όχι απλά για μια λάθος απόφαση. Αλλά για επικίνδυνη εξωτερική πολιτική, για μυστική διπλωματία, που εκθέτουν πολλαπλά τη χώρα μας.

–Ας περάσουμε στα εσωτερικά. Διαβάσατε την ανακοίνωση της προέδρου του Αρείου Πάγου, της κυρίας Αδειλίνη σχετικά με το θέμα των υποκλοπών; Σας ρωτώ γιατί στο σημείο 8 η κ. Αδειλίνη αναφέρει μεταξύ άλλων: «…Οι πράξεις όμως αυτές, λόγω της επί το επιεικέστερο τροποποίησής τους το 2019, με τον νέο ΠΚ (ν. 4619/2019), τιμωρούνται σε βαθμό πλημμελήματος». Ο νόμος στον οποίο αναφέρεται η κ. Αδειλίνη αφορά στην αλλαγή του ποινικού κώδικα, λίγο πριν από τις εκλογές του 2019, όταν πρωθυπουργός ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Θέλετε να κάνετε κάποιο σχόλιο επ’ αυτού;

Η δική μου αποτίμηση είναι πολιτική και όχι νομική. Για μένα λοιπόν το μείζον ήταν και παραμένει το μέγα, από όλες τις απόψεις, σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Που συνδέεται με τις προσπάθειες συγκάλυψής του. Αποτελεί στίγμα διαρκείας για τον μισό αιώνα σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα, στόχος των υποκλοπών ήταν η τότε ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, ο τότε Υπουργός Εξωτερικών και άλλα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου! Άραγε παρακολουθούνταν ως ύποπτοι παραβίασης του εθνικού συμφέροντος; Για κατασκοπεία; Όλα μαζί; Με τι κύρος μπορούν σήμερα οι υπουργοί που αν και παρακολουθούμενοι δεν αντέδρασαν, να κατέχουν ακόμη υπουργικούς θώκους; Αντί για τη σημερινή υποκριτική τους συμπεριφορά που απαξιώνει την πολιτική τροφοδοτώντας την απόρριψή της, οφείλουν πραγματικές εξηγήσεις στους πολίτες.

–Η αντίδραση της αντιπολίτευσης είναι αρκετή; Οι ανακοινώσεις περί «συγκάλυψης» ενός «σκανδάλου» τι προσφέρουν επί της ουσίας;

Δεν πρόκειται για απλή ανακοίνωση. Αλλά για μια σημαντική πολιτική πράξη για την προστασία της Δημοκρατίας, του κράτους δικαίου. Μια πράξη που ήδη παρήγαγε αποτέλεσμα. Γιατί εξέθεσε την κυβέρνηση. Αναφέρομαι στην άρον, άρον απόρριψη από τους κυβερνητικούς βουλευτές του αιτήματος σύσσωμης της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να κληθούν ενώπιον Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ο αντεισαγγελέας και η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου που αρχειοθέτησε την υπόθεση των υποκλοπών.

Το αίτημά μας αυτό δεν ήταν ούτε άκυρο ούτε παράνομο όπως είχε προαναγγείλει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Πολλώ δε μάλλον που υπάρχει και σχετικό προηγούμενο, το 2016. Το αίτημά μας λοιπόν ήταν στοιχειώδες για να μπορέσουμε να αξιολογήσουμε τη νομική επιχειρηματολογία για μία υπόθεση που έχει, θυμίζω, εκθέσει τη χώρα μας στην ΕΕ, με την απόφαση – κόλαφο της Ευρωβουλής.

Η απόρριψή του από την κυβερνητική πλειοψηφία μαρτυρά ενοχικότητα και αποτελεί προσπάθεια δεύτερης συγκάλυψης. Η γαλάζια πλειοψηφία επιχειρεί απεγνωσμένα να κουκουλώσει το σκάνδαλο των υποκλοπών. Δεν θα τα καταφέρει. Και μια τελευταία παρατήρηση. Η προστασία του θεσμού της Δικαιοσύνης επιβάλλεται γιατί συνδέεται με την ανάγκη μιας ευνομούμενης Πολιτείας. Της μόνης που μπορεί να λειτουργήσει ως πόλος έλξης σοβαρών επενδύσεων. Γιατί ξέρουμε ότι δύσκολα επενδύουν σε μπανανίες σοβαροί επενδυτές.

–Στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, πως είναι τα πράγματα; Είναι πιθανόν στο Καταστατικό Συνέδριο του Οκτωβρίου, να δούμε και άλλη μια διάσπαση;

Μέχρι σήμερα έχουμε διαψεύσει αρκετές φορές τις Κασσάνδρες σχετικά με δήθεν επερχόμενες και προ των θυρών, κλπ, αρνητικές εξελίξεις που τον μόνο που θα ωφελούσαν θα ήταν η νεοδεξιά κυβέρνηση, που γέρνει προς την ακροδεξιά ενώ συνεχίζει τις καταστροφικές της πολιτικές, αφήνοντας ανεξέλεγκτη την αισχροκέρδεια, την ακρίβεια, διαλύοντας το ΕΣΥ. Χρειαζόμαστε λοιπόν σοβαρότητα, επικέντρωση στην αποτελεσματική αντιπολίτευση. Όχι εσωστρέφεια, όχι προσωπικές ατζέντες, όχι καλλιέργεια παραπολιτικών. Όχι ενασχόληση με την εσωκομματική μικροπολιτική κουζίνα που αφήνει αδιάφορους τους πολίτες που φέτος δεν μπορούν καν να πάνε διακοπές, ιδρώνουν να πληρώσουν το ρεύμα και λυγίζουν από την ακρίβεια.

Για αυτό και το συνέδριό μας τον Οκτώβριο θα είναι συνέδριο ανασυγκρότησης και επανεκκίνησης. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Οι πολιτικές της νεοδεξιάς κυβέρνησης πλήττουν κάθε μέρα τα νοικοκυριά αλλά και υπονομεύουν την ασφάλεια της χώρας μας. Ας το πάρουν λοιπόν άπαντες απόφαση: ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ είναι εδώ, ανασυγκροτείται και με τους πολίτες δίνει τον αγώνα για αύριο της πατρίδας, για την αλλαγή. Για την ελπίδα.

–Ο κ. Κασσελάκης, μπορεί να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας;

Αυτή η ερώτηση περί του “καταλληλότερου” Πρωθυπουργού καθιερώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990, επί πρωθυπουργίας Κ. Σημίτη και αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία καθώς εισάγει έναν παραπλανητικό “δυϊσμό”. Άλλος να είναι ο “καταλληλότερος” και άλλος να προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Για εμάς τα πράγματα είναι καθαρά. Στόχος μας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, να γίνει ο ισχυρός πόλος για τη συσπείρωση της δημοκρατικής, προοδευτικής παράταξης στη βάση εναλλακτικού, ρεαλιστικού προγράμματος διακυβέρνησης. Για το σκοπό αυτόν δουλεύουμε όλες και όλοι σκληρά. Μια διαδικασία που δεν γίνεται εν κενώ, εργαστηριακά, στην Κουμουνδούρου.

Αλλά επί του πεδίου. Σε διάλογο με τους πολίτες. Με τους μικρομεσαίους που συνθλίβουν οι πολιτικές της έκθεσης Πισσαρίδη, που εφαρμόζει η κυβέρνηση, με τους νέους ανθρώπους που θέλουν να μείνουν στην πατρίδα, με τους εργαζόμενους που είναι… εξαρτημένοι από τον μισθό τους που φθάνει για τρεις εβδομάδες τον μήνα. Με όλους εκείνους που στηρίζουν πάνω μας τις ελπίδες και τις προσδοκίες τους. Μαζί αλλάζουμε τα δεδομένα, αλλάζουμε την κοινωνία, δίνουμε προοπτική στον τόπο.