Γεροβασίλη στο libre: Η συζήτηση για την ενότητα του προοδευτικού χώρου αφορά κυρίως ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ

Η συζήτηση για το μέλλον της κεντροαριστεράς έχει ανάψει για τα καλά και η Δ’ αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Όλγα Γεροβασίλη, στη συνέντευξη που ακολουθεί μιλά για όσα οφείλουν τα κόμματα να κάνουν πριν διεκδικήσουν την πολιτική πλειοψηφία από τους πολίτες της χώρας. Ωστόσο, όπως δηλώνει χαρακτηριστικά η συζήτηση περί κεντροαριστεράς «αφορά κατά κύριο λόγο τα δύο μεγάλα κόμματα αυτού του χώρου, τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής».

Την ίδια στιγμή, στέλνοντας μήνυμα προς διάφορες κατευθύνσεις τονίζει ότι «μια πολιτική που θέλει να ενώσει δυνάμεις προς όφελος του κοινού συμφέροντος πρέπει να υπερβαίνει προσωπικές στρατηγικές ή ακόμη και ανασφάλειες, που πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν στην πολιτική, αλλά συνήθως δεν αφορούν την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και τις ανάγκες της».

Τέλος, μιλά για τον Αλέξη Τσίπρα, θυμίζοντας την πρόσφατη ομιλία του στο πλαίσιο της Διεθνούς Διάσκεψης του Ινστιτούτου που σύστησε, όταν μεταξύ άλλων είπε «να βάλουν μπροστά το εμείς και να αφήσουν το εγώ. Να δώσουν περισσότερο χώρο στο μαζί, στην από κοινού αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων της κοινωνίας, δίνοντας ρεαλιστική υπόσταση στην προοπτική μιας νικηφόρας Προοδευτικής Συμμαχίας».

Συνέντευξη

–Κυρία αντιπρόεδρε, το αποτέλεσμα των εκλογών προκάλεσε πολλές συζητήσεις και συγχρόνως υπήρξαν πολλές ερμηνείες για τα αίτιά του. Αν μείνουμε στην ουσία θα δούμε ότι η αποχή διογκώθηκε και έφερε σε δύσκολη θέση εκτός από την ΝΔ και τα κόμματα που ανήκουν στον λεγόμενο κεντροαριστερό χώρο. Όλοι «έχασαν», άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο. Οπότε ξεκίνησε και πάλι η συζήτηση για το τι θα συμβεί στον χώρο της κεντροαριστεράς. Η δική σας πρόταση, ανεξάρτητα από όσα δηλώνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ποια είναι;

Καλώς άνοιξε αυτή η συζήτηση. Η ενότητα του προοδευτικού χώρου είναι πολιτική αναγκαιότητα και κοινωνική απαίτηση. Δεν το λένε μόνο οι έρευνες της κοινής γνώμης, όπου βλέπουμε συντριπτικά ποσοστά του 70% – 80% υπέρ αυτής της προοπτικής. Μας το λέει ο κόσμος στην καθημερινή επαφή που έχουμε μαζί του: “Κάντε κάτι”. Τόσο απλό, αλλά ταυτόχρονα και τόσο ισχυρό είναι αυτό το μήνυμα. Αυτό έδειξε άλλωστε και το πρόσφατο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Η ΝΔ υπέστη μια τεράστια πτώση των ποσοστών της, της τάξης των 12 μονάδων, και έχασε πάνω από 1 εκατ. ψηφοφόρους μέσα σε ένα χρόνο. Ωστόσο, ο προοδευτικός χώρος δεν ενισχύθηκε, δεν εισέπραξε εκλογικά οφέλη από αυτή την πτώση, αντιθέτως είχαμε αποχή ρεκόρ και άνοδο της ακροδεξιάς. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία από τη μία καταδικάζει την πολιτική της ΝΔ και από την άλλη δεν βλέπει εναλλακτική προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης. Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια και να κάνουμε πως δεν συμβαίνει τίποτα, αλλά να αναλάβουμε γενναίες πρωτοβουλίες.

–Ποια κόμματα θα μπορούσαν να συζητήσουν και να λάβουν μέρος σε μια ευρεία συζήτηση για το μέλλον της κεντροαριστεράς, εκτός από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ; Η Πλεύση Ελευθερίας, το ΜέΡΑ25 και η Νέα Αριστερά, πρέπει να λάβουν μέρος;

Θα ήταν πιο χρήσιμο να μιλήσουμε πρώτα για το ποιες κοινωνικές δυνάμεις θέλουμε να εκπροσωπήσουμε και με ποιες πολιτικές. Ποια κοινωνική συμμαχία θέλουμε να συγκροτήσουμε που θα γίνει και πολιτική πλειοψηφία. Να μιλήσουμε για το ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες μιας προοδευτικής πολιτικής σε αντίθεση με την πολιτική που ακολουθεί η ΝΔ. Η ΝΔ ακολουθεί μια πολιτική που μειώνει το εισόδημα των εργαζομένων και στραγγίζει ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίους με την αισχροκέρδεια και την άδικη φορολογία, προς όφελος λίγων και ισχυρών. Μια πολιτική που απαξιώνει τα δημόσια αγαθά της Υγείας και της Παιδείας, προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων. Μια πολιτική που δεν επιτρέπει στους νέους ανθρώπους να στεγάσουν το μέλλον τους στην πανάκριβη αγορά ακινήτων.

Παρά την πτώση των ποσοστών του, ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι το μεγαλύτερο κόμμα του προοδευτικού χώρου

Μια πολιτική που αυξάνει τις κοινωνικές ανισότητες. Καμιά συζήτηση δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα αν γίνει ερήμην των κοινωνικών τάξεων που θέλουμε να εκπροσωπήσουμε και χωρίς μια μίνιμουμ πολιτική βάση. Από εκεί και πέρα, όμως, δεν μπορούμε μόνο να θεωρητικολογούμε.

Ας μη γελιόμαστε, αυτή η συζήτηση αφορά κατά κύριο λόγο τα δύο μεγάλα κόμματα αυτού του χώρου, τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής. Και σίγουρα δεν αφορά πολιτικές δυνάμεις που θέτουν εν αμφιβόλω την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας ή αντιμετωπίζουν ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, με όρους εθνικολαϊκισμού.

–Κυρία Γεροβασίλη, το 2009, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, έγινε ένα «κόμμα – ομοσπονδία». Ένα μωσαϊκό κομμάτων που συμπύκνωσε όλα τα μικρά πολιτικά σχήματα της Αριστεράς. Μετά από 15 χρόνια μπορεί να συμβεί το ίδιο; Να βρεθεί τρόπος να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, ο Νίκος Ανδρουλάκης με τον Στέφανο Κασσελάκη, την Ζωή Κωνσταντοπούλου, τον Γιάνη Βαρουφάκη και τον Αλέξη Χαρίτση;

Στην προηγούμενη ερώτηση σας έθεσα ακριβώς το πολιτικό πλαίσιο πάνω στο οποίο μπορεί και πρέπει να γίνει αυτή η συζήτηση. Και στην κορυφή και στην βάση. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία οφείλει να είναι πρωταγωνιστικός. Παρά την πτώση των ποσοστών του, ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι το μεγαλύτερο κόμμα του προοδευτικού χώρου, παρέμεινε στη δεύτερη θέση και κατέχει στη Βουλή τον ρόλο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, αντιθέτως οφείλουμε να σταθούμε με αυτοπεποίθηση και αίσθημα ευθύνης.

Δεν γίνεται πολιτική χωρίς πρόσωπα, δεν γίνεται, όμως, πολιτική και με εγωισμούς

Κουβαλάμε το πολύτιμο φορτίο ενός χώρου με μακρά διαδρομή στην πολιτική ζωή του τόπου. Όπως σωστά σημειώνετε στην ερώτησή σας, οι συνθέσεις είναι στο DNA μας. Ταυτόχρονα, είμαστε ένα κόμμα με εμπειρία διακυβέρνησης και τα τελευταία δώδεκα χρόνια είμαστε σταθερά ο ένας από τους δύο πόλους του πολιτικού μας συστήματος. Και βεβαίως, έχουμε επεξεργασμένες θέσεις και προτάσεις για όλα τα μεγάλα ζητήματα, ώστε να είμαστε πραγματικά χρήσιμοι για τη χώρα και την κοινωνία.

–Κάποιοι από εκείνους που θέλουν να έχουν επιρροή την επόμενη ημέρα στην Κεντροαριστερά ωστόσο θα πρέπει να κάνουν πίσω και να στηρίξουν έναν νέο αρχηγό. Θα το κάνουν; Ρωτώ γιατί πολιτική χωρίς πρόσωπα δεν γίνεται.

Βεβαίως, δεν γίνεται πολιτική χωρίς πρόσωπα. Δεν γίνεται, όμως, πολιτική και με εγωισμούς. Ειδικά, μια πολιτική που θέλει να ενώσει δυνάμεις προς όφελος του κοινού συμφέροντος πρέπει να υπερβαίνει προσωπικές στρατηγικές ή ακόμη και ανασφάλειες, που πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν στην πολιτική, αλλά συνήθως δεν αφορούν την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και τις ανάγκες της.

–Ο κ. Κασσελάκης για πόσο καιρό θα παραμείνει Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ; Αν λάβουμε υπόψη το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών το πολιτικό του μέλλον του ως αρχηγού δεν είναι μακραίωνο.

Εξ’ όσων γνωρίζω και όσο παρακολουθώ τη δημόσια συζήτηση, δεν άκουσα ούτε διάβασα μετά τις ευρωεκλογές να θέτει κάποιος θέμα ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.

Θέμα ηγεσίας έθεσε μόνο ο Πρόεδρος, ο Στέφανος Κασσελάκης. Δύο φορές μάλιστα, μία στην ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και μία σε τηλεοπτική του συνέντευξη, είπε ότι θα ήταν υποψήφιος για Πρόεδρος στην προοπτική συγκρότησης ενός ενιαίου φορέα της κεντροαριστεράς. Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι δηλώσεις δείχνουν προωθητική διάθεση εκ μέρους του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.  

–Ο Αλέξης Τσίπρας επιθυμεί να επιστρέψει ως ηγέτης της Κεντροαριστεράς; Σας ρωτώ καθώς είστε στενή συνομιλήτριά του και πιθανόν γνωρίζετε τις διαθέσεις του πρώην πρωθυπουργού.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι πρώην Πρωθυπουργός της χώρας και Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για 15 χρόνια. Ό, τι έχει να πει, το λέει ο ίδιος. Ούτε εγώ ούτε κανείς έχει το δικαίωμα να μιλάει εξ’ ονόματός του. Άρα από εμένα μην περιμένετε απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα. Όλες και όλοι που ακούσαμε τον Αλέξη Τσίπρα στην ομιλία του πριν λίγες ημέρες στη Διεθνή Διάσκεψη του Ινστιτούτου που σύστησε, ακούσαμε έναν πολιτικό, έναν άνθρωπο, που αγωνιά για το μέλλον του προοδευτικού χώρου.

Αισθάνομαι ότι ήμουν συνεπής στη δέσμευσή μου στηρίζοντας τη δύσκολη μάχη του κόμματος στις Ευρωεκλογές

Στέκομαι σε ένα κομμάτι μόνο απ’ όσα είπε το οποίο και θεωρώ κρίσιμο για τη συζήτηση που διεξάγεται: “Η πραγματικότητα, τα εκλογικά μαθηματικά, οι πιεστικές ανάγκες της κοινωνίας, επιβάλλουν στα πολιτικά κόμματα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, όπως και στην Ευρώπη, να μιλήσουν στον πληθυντικό αριθμό και όχι στον ενικό. Να μάθουνε πρόσθεση και πολλαπλασιασμό και να αφήσουν την αφαίρεση και τη διαίρεση. Να βάλουν μπροστά το εμείς και να αφήσουν το εγώ. Να δώσουν περισσότερο χώρο στο μαζί, στην από κοινού αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων της κοινωνίας, δίνοντας ρεαλιστική υπόσταση στην προοπτική μιας νικηφόρας Προοδευτικής Συμμαχίας. Αυτό είναι σήμερα το αίτημα της κοινωνίας και των προοδευτικών πολιτών. Και όποιος το αγνοήσει, αργά ή γρήγορα θα δει να τον προσπερνούν η ζωή και οι εξελίξεις”.

–Θα ήθελα να σας ρωτήσω και κάτι τελευταίο. Καθώς πέρασαν λίγοι μήνες από εκείνο το επεισοδιακό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, που θέσατε υποψηφιότητα για αρχηγός του, θα ήθελα να σας ρωτήσω γιατί πήρατε πίσω την απόφασή σας; Γιατί τελευταία στιγμή κάνατε πίσω;

Μάλλον είναι αρκετός ο καιρός που έχει περάσει από το Συνέδριο και δεν τα θυμάστε καλά, κύριε Διαμαντόπουλε. Σας θυμίζω λοιπόν ότι ουδέποτε έκανα εγώ πίσω. Αυτό που συνέβη είναι ότι το σώμα του Συνεδρίου ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία την πρόταση κάποιων συντρόφων που έλεγε να μην προχωρήσουμε σε εκλογή Προέδρου.

Σας θυμίζω, επίσης, ότι στη συνέχεια είχα κάνει μία δήλωση όπου έλεγα ότι η απόφαση του Συνεδρίου είναι σεβαστή και ότι όλοι οφείλουμε να δώσουμε με ενότητα και δύναμη την μάχη των Ευρωεκλογών. Σε ό,τι με αφορά, αισθάνομαι ότι ήμουν συνεπής σε αυτή μου τη δέσμευση στηρίζοντας τη δύσκολη μάχη του κόμματος με την παρουσία μου στη Βουλή, με τις παρεμβάσεις μου στο δημόσιο διάλογο και με την καθημερινή δράση μου μέσα στην κοινωνία.

Είμαι πολύ περήφανη και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συμπολίτες μου, που στην εκλογική μου περιφέρεια, στην Άρτα, ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία κατέγραψε το μεγαλύτερο ποσοστό του πανελλαδικά, σχεδόν 23%, 8 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από την πανελλαδική του επίδοση.