Καραμανλής …ασυναίσθητος

Ο Κώστας -του Αχιλλέως- Καραμανλής, ο νεότερος, δεν είχε ποτέ ιδιαίτερη σχέση με αυτό που αυθαιρέτως ορίζεται στη Ν.Δ ως “καραμανλικοί”. Η συγκεκριμένη περιοχή στην κομματική γεωγραφία έχει πάψει προ πολλού να υφίσταται, ο δε “τελευταίος επιζών” πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής αποποιήθηκε εδώ και χρόνια την ιδιότητα του επικεφαλής της ομάδας, μετά δε την αποχώρησή του από την κοινοβουλευτική δράση προτιμά να παραμένει ως ένας παρατηρητής των εξελίξεων και “stateman” που παρεμβαίνει σπάνια και κυρίως για τα εθνικά θέματα.

Ο νεότερος Καραμανλής αξιοποίησε στο έπακρο το όνομά του για να αναρριχηθεί στην κομματική επετηρίδα και ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον αξιοποίησε έξυπνα και, θα μπορούσε να πει κανείς, μόνο γι’ αυτόν τον λόγο. Είχε έναν …Καραμανλή στην υπουργική “σκαλέτα”, τόσο ευέλικτο, όμως, που ουδέποτε επικαλέστηκε την καραμανλική πολιτική παράδοση. Στην περίπτωση της τραγωδίας των Τεμπών ο Κώστας Καραμανλής ήταν ο αρμόδιος και “υπεύθυνος” υπουργός Μεταφορών και Υποδομών. Η πολιτική ευθύνη του ήταν αντικειμενική, ο τρόπος δε που χειρίστηκε τις αρμοδιότητές του πριν συμβεί το δυστύχημα στα Τέμπη αποδείχθηκαν ελλειμματικός σε βαθμό που θα έπρεπε να διερευνηθούν ακόμα και τυχόν ποινικές ευθύνες.

Όμως, στην περίπτωσή του, δεν ίσχυσε ούτε καν και έστω κατά ερμηνεία αυτό που είχε πει (για τον Ανδρέα Παπανδρέου) ο ιδρυτής της παράταξης και πολιτικός γεννήτορας του νεοδημοκρατικού καραμανλισμού: “τους πρωθυπουργούς δεν τους στέλνεις φυλακή, αλλά στο σπίτι τους”. Διότι εάν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το είπε έχοντας υπόψη του την τραυματική εμπειρία των εθνικών διχασμών, στην περίπτωση του μικρού ανηψιού, αφενός δεν υπήρξε τέτοια πιθανότητα, αφετέρου αντί για το …σπίτι του εξασφάλισε εύκολα μία ακόμα εκλογή και βουλευτική θητεία με την συνακόλουθη ασυλία.

Τι θα έπραττε στην περίπτωσή του ένας… Καραμανλής, άγνωστο. Ο ίδιος, πάντως, επαναπαύεται στην παραίτησή του από υπουργός (θα μπορούσε να συμβεί κάτι διαφορετικό;) και με εξασφαλισμένη την ασπίδα του κόμματος που ίδρυσε ο θείος του δεν είχε την στοιχειώδη ενσυναίσθηση να καθήσει στα κοινοβουλευτικά έδρανα κατά την συζήτηση του πορίσματος της πλειοψηφίας που τον κρατά στο απυρόβλητο. Από τα θεωρεία της Βουλής θα τον παρατηρούσαν οι συγγενείς των θυμάτων. Πώς να το αντέξει;