Κι αν, όντως, αποφασίσει ο Μητσοτάκης μία νέα ευρωπαϊκή καριέρα;…

Ο ίδιος το έχει διαψεύσει τουλάχιστον δύο φορές από την συνέντευξη Τύπου στην ΔΕΘ, τον περασμένο Σεπτέμβριο. Ωστόσο, οι φήμες έρχονται και επανέρχονται σχετικά με την πρόθεση του πρωθυπουργού να αναλάβει σημαίνοντα ευρωπαϊκό ρόλο εφόσον το επιτρέψουν οι συνθήκες.

Είναι αλήθεια πως η Ν.Δ είναι ισχυρό μέλος της πολιτικής οικογένειας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), οι δε προσωπικές σχέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη με τους μεγάλους “παίκτες” της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς έχουν οικοδομηθεί στέρεα. Μόλις προ ημερών βρέθηκε στην Αθήνα η πρόεδρος του Ε.Κ Ρομπέρτα Μέτσολα και πρόθυμα ενίσχυσε το ευρωπαϊκό προφίλ του πρωθυπουργού που είχε δεχτεί πρόσφατα πλήγμα από το σκληρό ψήφισμα των ευρωβουλευτών για το κράτος δικαίου στην χώρα μας.

Αλλά και οι σχέσεις με την πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα Φον ντερ Λάϊεν είναι άρρηκτες, ενώ πιστός φίλος είναι και ο επικεφαλής του ΕΛΚ Μάνφρεντ Βέμπερ, και οι δύο πρόσωπα που μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο. Το ερώτημα είναι εάν θα υπάρξει και πότε διαθέσιμη θέση στο ευρωπαϊκό διευθυντήριο.

Τα “Νέα” άφησαν να εννοηθεί με σχόλιό τους ότι μία τέτοια θέση θα μπορούσε να είναι αυτή του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας καθώς η Κριστίν Λαγκάρντ ίσως ολοκληρώσει “ευδοκίμως” την θητεία της για να αντιμετωπίσει στις επόμενες προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, το 2027, την ταχέως ανερχόμενη Μαρίν Λεπέν. Ως γνωστόν, ο Εμανουέλ Μακρόν δεν μπορεί να είναι υποψήφιος για τρίτη θητεία, ενώ δεν θεωρείται απίθανο να επισπευσθεί ο χρόνος των γαλλικών εκλογών λόγω των σφοδρών πιέσεων που δέχεται στο εσωτερικό η κυβέρνηση του διορισμένου από τον Γάλλο πρόεδρο, νεαρού (34 ετών) Γκαμπειέλ Ατάλ, ενώ ως φαίνεται η υποψηφιότητα του πρώην πρωθυπουργού Εντουάρ Φιλίπ δεν είναι αρκετά ισχυρή.

Ευρωπαϊκός ρόλος

Αλλά και η ίδια η προεδρία της Κομισιόν ίσως αποτελέσει “πετράδι του στέμματος” καθώς η φον ντερ Λάϊεν, παρότι έχει ανακοινώσει πως θα είναι εκ νέου υποψήφια, ίσως δεν συγκεντρώσει την πλήρη υποστήριξη των ευρωβουλευτών του ΕΛΚ, λέγεται, δε, πως δεν είναι εύκολο να συγκεντρώσει θετικές ψήφους από ικανό αριθμό ευρωβουλευτών άλλων πολιτικών ομάδων στο ΕΚ. Τέλος είναι και η θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου καθώς ο Σαρλ Μισέλ υπαναχώρησε μεν από την επιθυμία του να κατέλθει στις ευρωεκλογές, όμως είναι μάλλον ένας πρόεδρος σε αποδρομή.

Παρά τα πλήγματα που έχει δεχθεί η χώρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αναμφίβολα ο ισχυρότερος κεντροδεξιός πρωθυπουργός στην ΕΕ και συγκεντρώνει θετικά σχόλια από το σύστημα της ευρωπαϊκής ελίτ. Είναι, όπως λένε οι γνωρίζοντες, μόνο θέμα momentum…

Εκτός από τον “Κανένα”, ποιός;

Εάν, λοιπόν, συντρέξουν οι προϋποθέσεις, ή εάν φανεί πως μπορεί να υπάρξουν ικανές συνθήκες, ο πρωθυπουργός θα έχει να σκεφτεί εκτός από το ευρωπαϊκό λόμπινγκ και τον χρόνο διεξαγωγής των εθνικών εκλογών. Θα ακολουθήσει μία σημαντική ευρωπαϊκή σταδιοδρομία (ο πρώτος Έλληνας πολιτικός που θα έφτανε σε τέτοια αξιώματα) έχοντας κερδίσει μία τρίτη θητεία για το κόμμα του, ή θα επαναπαυτεί στις δάφνες της δεύτερης και του ισχυρού δημοσκοπικού και πολιτικού αποτυπώματος που θα έχει κληρονομήσει στη Ν.Δ; Αναμφίβολα πολλά θα κριθούν, όχι μόνο από τις ευρωπαϊκές προϋποθέσεις αλλά και από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Από το εάν, δηλαδή, η Ν.Δ θα έχει συγκρατήσει τις δυνάμεις της κοντά στο 41% των τελευταίων εθνικών εκλογών και από την απόσταση ασφαλείας που θα έχει από το δεύτερο κόμμα. Προσώρας τα μηνύματα είναι πολύ θετικά και απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι (δημοσκοπικά) μόνο ο… “Κανένας”.

Όλα αυτά αποτελούν θέμα ήπιας και χαμηλών τόνων προς το παρόν συζήτησης στο εσωτερικό της Ν.Δ. Για παράδειγμα, μετά τις τελευταίες μεταρρυθμίσεις (που προωθούνται στη Βουλή με εντατικό ρυθμό και αυτό δημιουργεί εύλογα ερωτήματα ακόμα και στους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος) που έχουν ευρωπαϊκό πρόσημο (ισότητα στον γάμο, μη κρατικά ΑΕΙ, ελληνοτουρκική προσέγγιση κ.ά), η συζήτηση που έχει ανοίξει είναι σχετικά με την πολιτική κατεύθυνση της παράταξης.

Οι απώλειες προς τα δεξιά, για παράδειγμα, διεγείρουν αρκετούς (και όχι μόνο της “σαμαρικής” σχολής) να αντιδράσουν στην υπερβολική, όπως λένε, στροφή προς το Κέντρο, με την προσέλκυση, μάλιστα, στελεχών του σημιτικού εκσυγχρονισμού στο κυβερνητικό σχήμα και τα ψηφοδέλτια. Αυτή η συζήτηση προχωρά και πιό κάτω. Φερ’ ειπείν, τυχόν αποχώρηση του Κυριάκου Μητσοτάκη από τον “στενόχωρο” ελληνικό πολιτικό περίγυρο, πρέπει να οδηγήσει στην ανάδειξη ενός νέου αρχηγού από τις δεξιές φλέβες της παράταξης ή να συνεχιστεί ο δρόμος του “πολυδύναμου εκσυγχρονισμού” (όρος που εφηύρε ο πρωθυπουργός); Στην πρώτη περίπτωση θα αναζητηθεί φιλόδοξο πρόσωπο που να εκπροσωπεί αυτή την ιδεολογικοπολιτική εκδοχή, στην δεύτερη ίσως προβάλλουν πρόσωπα της σημερινής κυβερνητικής σκηνής με εγγεγραμμένες επιτυχίες και υψηλή δημοτικότητα. Ο Νίκος Δένδιας είναι πάντοτε ένα πρόσωπο που μπορεί να συμπυκνώσει, έστω και μεταβατικά, και τις δύο εκδοχές, ενώ σιγά σιγά ανοίγουν τον βηματισμό τους και άλλα πρόσωπα. Ο Κωστής Χατζηδάκης είναι ένα πρόσωπο που θα μπορούσε να έχει τις “ευχές” του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο Κυριάκος Πιερακκάκης το ίδιο (ως εκπρόσωπος της δεύτερης εκδοχής), ενώ και η Νίκη Κεραμέως λέγεται πως δεν θα μείνει εκτός μιας τέτοιας κούρσας. Δεν θα αποτελέσει έκπληξη εάν στο παιχνίδι μπει και ο Μάκης Βορίδης ως εκπρόσωπος της πρώτης εκδοχής στην πιό σκληρή “έκδοση”, ενώ ο Άδωνις Γεωργιάδης θα ήθελε αλλά μάλλον δεν έχει πολλές ελπίδες να βρει εσωκομματικούς θιασώτες.

“Απέναντι στον Μητσοτάκη, ποιός;”

Όλα αυτά είναι πολύ πρόωρα και εξαρτώνται από το εάν και πότε ανοίξει ο δρόμος μιας ευρωπαϊκής σταδιοδρομίας για τον πρωθυπουργό. Όσο, άλλωστε, δεν υπάρχει αντίπαλο πολιτικό δέος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει λόγο να βιάζεται, αρκεί το ευρωπαϊκό καλεντάρι να αποδειχτεί βολικό. Δεδομένου, μάλιστα, πως υπάρχουν αρκετοί φιλόδοξοι εν ενεργεία ή πρώην πρωθυπουργοί που σκέπτονται παρόμοια.

Κι επειδή η δράση προκαλεί αντίδραση είναι λογικό σκέψεις προς την ίδια κατεύθυνση να γίνονται και στα κομματικά και επιχειρηματικά γραφεία των Αθηνών σχετικά με το ποιά πολιτικά πρόσωπα στον χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς θα μπορούν να εκπροσωπήσουν ένα πολιτικό άθροισμα απέναντι στον πρωθυπουργό τώρα ή αργότερα. Εν κατακλείδι, ο τίτλος της πρόσφατης εκδήλωσης της “Εφημερίδας των Συντακτών ” -που προκάλεσε πολιτικό θόρυβο στην αντιπολίτευση- “Απέναντι στον Μητσοτάκη, ποιός;”, έχει νόημα και θα αποκτήσει αξία.