Το “Τριανόν”, το χαμένο κέντρο και μια άδεια καρέκλα

Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είχε χθες στραμμένο το βλέμμα στο “Τριανόν”, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε παρέλαση πολιτικής ηγεμονίας μεταξύ της εκδήλωσης τιμής στην Μαριέττα Γιαννάκου και εκείνης για τον Κώστα Σημίτη. Κι επειδή ο “ιστορικός του μέλλοντος” είναι συχνά μια δικαιολογία για να αφαιρεθεί η δυνατότητα κριτικής από τον ενεστώτα χρόνο, σχεδόν κανείς δεν απόρησε πώς μπορεί να συγκεραστεί το χειροκρότημα στην ομιλία του Κώστα Καραμανλή και το χειροκρότημα σε εκείνον τον πολιτικό (αντίπαλο) που ο πρώτος και σύμπασα η Ν.Δ, τότε, αποκαλούσαν “αρχιερέα της διαπλοκής”. Κι’ όταν τα δύο κόμματα (Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ) έχουν διαμετρικά αντίθετες απόψεις σχετικά με το πώς χρεοκόπησε η χώρα- το ένα επιρρίπτει τις ευθύνες στο άλλο…

Τα’ χει αυτά η πολιτική και ο πανδαμάτωρ (πολιτικός) χρόνος.

Το συμπέρασμα, όμως, παραμένει. Ο πρωθυπουργός επιβεβαιώνει την κυριαρχία του στον κεντρώο χώρο και εμφανίζεται ως συνεχιστής -με την προσθήκη του επιθετικού προσδιορισμού “πολυδύναμος”- του εκσυγχρονιστικού οράματος του Κώστα Σημίτη, αδιαφορώντας, μάλλον, για τις ρίζες της λαϊκής δεξιάς που επιμένει να υπερασπίζεται ο Κώστας Καραμανλής.

Όλα αυτά έχουν επίδραση στο πολιτικό τοπίο. Ο μεν Νίκος Ανδρουλάκης κρατά την σφραγίδα με τον πράσινο ήλιο, ο σημιτικός εκσυγχρονισμός, ωστόσο, δεν είναι δικό του περιουσιακό στοιχείο, έχει εδώ και καιρό περάσει στην ιδιοκτησία του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη μετεωρίζεται. Προς την ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη βρίσκει περιστρεφόμενες θύρες που του επιτρέπουν την είσοδο μόνο για κάποιες ad hoc συνεννοήσεις (Τέμπη, υποκλοπές) και πέραν τούτου ουδέν. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η επιχείρηση διεύρυνση προς το κέντρο (που καθυστερημένα και δειλά ξεκίνησε ο Αλέξης Τσίπρας) δεν έχει έως τώρα κανένα αποτέλεσμα- τουναντίον η ψαλίδα από το ΠΑΣΟΚ έχει συρρικνωθεί κάτω από τα όρια του στρατιστικού σφάλματος.

Από την άλλη, οι απώλειες προς τα αριστερά είναι πασιφανείς, με την ενίσχυση του ΚΚΕ, την επανεμφάνιση του Μερα25 στις μετρήσεις και πιθανώς από τον χώρο που θα προσπαθήσει να καλύψει ένα νέο μικρό κόμμα από τους “ομπρελιστές”. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ήταν σαφής.

Χάνοντας προς τα αριστερά και συναντώντας το τείχος Μητσοτάκη προς το κέντρο η πολιτική ασφυξία εντείνεται. Η θέση που είχε κρατηθεί για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ στην εκδήλωση προς τιμή του Κώστα Σημίτη και έμεινε άδεια είναι ίσως η εικόνα που περιγράφει αρκετά από τα παραπάνω…