Τσακαλώτος: Υπάρχει χώρος σ’ αυτό το κόμμα; Η πρώτη εκδήλωση της “Ομπρέλας” μετά την εκλογή Κασσελάκη προοιωνίζεται δυσοίωνες εξελίξεις για τον ΣΥΡΙΖΑ

Πρώτη ανοιχτή εκδήλωση της «Ομπρέλας» μετά την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, σχετικά με το μέλλον της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς. Τα υπό διαγραφή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην πρώτη γραμμή των καθισμάτων του Σινεμά «Τριανόν». Η εσωκομματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε σε ένα κατάμεστο κινηματογράφο, όπου βρέθηκαν όχι μόνο στελέχη της «Ομπρέλας» αλλά και μερικά από εκείνα που στήριξαν από τον α’ γύρο των εσωκομματικών εκλογών την Έφη Αχτσιόγλου.

Μεταξύ των γνωστών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που πήραν μέρος στην εκδήλωση που διοργανώνεται από την «Εποχή» ήταν: ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, οι πρώην βουλευτές, Πάνος Σκουρλέτης, Δημήτρης Βίτσας, Κώστας Πουλάκης, Γιώργος Σταθάκης, ο πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής, Μάκης Μπαλαούρας αλλά και ο πρώην υπουργός Πολιτισμού, Αριστείδης Μπαλτάς.

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Υπάρχει χώρος σ’ αυτό το κόμμα;

«Μπορούμε να είμαστε σε αυτό το κόμμα;» αναρωτήθηκε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, επικεφαλής της «Ομπρέλας», χωρίς να δώσει σαφή απάντηση: «Υπάρχει χώρος σ’ αυτό το κόμμα; Κανείς εδώ δεν θεωρεί ότι πρέπει να είμαστε σε ένα κόμμα που έχει τις ιδέες μόνο τις δικές μας. Συνθήκη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να είναι ένα πλουραλιστικό κόμμα. Πολύ μακριά από εμάς ότι δεν μας αρέσει πια αυτό το κόμμα γιατί δεν έχει τις δικές μας ιδέες.

Το ερώτημα είναι αν με αυτή τη ρευστοποίηση, αυτό τον αρχηγισμό αν μπορούμε να είμαστε σ’ αυτό το κόμμα. Αυτό το τοξικό κλίμα που είναι σε πολύ μεγαλύτερο επίπεδο δεν το έχω ξανασυναντήσει. Αυτό δεν δημιουργεί μόνο πρόβλημα αισθητικό. Στην ΠΓ 17 μέλη κάναν 17 καλές ομιλίες, κριτική στον πρόεδρο, για το τι είπε στο ΣΕΒ, για το Ισραήλ.

Το εντυπωσιακό ήταν ότι ουδείς από την άλλη πλευρά απάντησε. Κανένας. Τι μάθημα παίρνω εγώ; Ότι η πολιτική συζήτηση δεν τους αφορά. Το πρόγραμμα του Συνεδρίου δεν τους αφορά. Τους αφορά ένας μηχανισμός που θεωρούν ότι έχουν πλειοψηφία. Πολιτική συζήτηση μ’ αυτούς τους όρους είναι δύσκολη.

Δεν έχουμε συζήτηση για το τι είναι το καινούργιο και τι το παλιό. Φτάνω στο συμπέρασμα. Είπα ότι θέλω να κάνω τον κόσμο της Αριστεράς περήφανο»

Σία Αναγνωστοπούλου: Τι δεν κάναμε στο κόμμα μας;

Αυτοκριτικά κινήθηκε η βουλευτής Σία Αναγνωστοπούλου, η οποία παίρνοντας τον λόγο, ανέφερε: «Δεν θα ασχοληθώ με το τραύμα του 2015 που δεν ήταν τραύμα μόνο για αυτούς που έφυγαν, αλλά και γι’ αυτούς που έμειναν. Πρέπει να αποτιμηθεί ως τεράστια προσπάθεια της Αριστεράς να ανταποκριθεί σε μια μεγάλη πρόκληση που δεν της αναλογούσε.

Τι δεν κάναμε στο κόμμα μας; Στο ίδιο το κόμμα μας, είμαι από αυτές που στο Συνέδριο για την ψήφιση του προέδρου, ψήφισα αυτό που πέρασε. Έχω ιστορική ευθύνη και την αναλαμβάνω όλη. Την αναλαμβάνω γιατί έχει μεγάλη σημασία, γιατί ένας μικροαστισμός, αυτή η εγρήγορση που έμαθα δεν λειτούργησε. Η αυτοκριτική έχει νόημα για το τι κάναμε πώς το κάναμε. Αυτή η έλλειψη εγρήγορασης οδηγείται στην «υπεράσπιση του κόμματος». Το κόμμα όμως για να είναι δυναμικό, χρειαζόταν και άλα πράγματα. Εκπροσώπηση κινημάτων σε ανώτατο επίπεδο. Έναν επιστημονικό τεχνοπολιτικό κόσμο και να εκφράζονται στα όργανα. Όχι δίπλα στον πρόεδρο. Μέσα στα όργανα.

Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερά οφείλω να τη δώσω από τις τάξεις του. Τα  περί αριστερών εκκρεμοτήτων, όσο και να διαφωνώ με το ύφος των υπό διαγραφή, η μάχη είναι μάχη επιβίωσης του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν διεκδικώ κανέναν τίτλο ιδιοκτησιακής σχέσης, αλλά όποιος αποφασίσει να πετάξει το «αίμα» του καραβιού, αυτό θα βυθίσει και το πλοίο. Το να θέλεις να επικαιροποιήσεις το αίμα, ναι. Αλλά να το πετάξεις, βάζεις τη σφραγίδα της βύθισης του πλοίου, εγώ σ’ αυτή τη βύθιση θα αντισταθώ με νύχια και με δόντια».

Αντώνης Τζανακόπουλος: Ο φορέας που έχει στο όνομα την «αριστερά» δεν φαίνεται να έχει τη χάρη

Με αιχμή για τον Στέφανο Κασσελάκη ξεκίνησε την ομιλία του και ο Αντώνης Τζανακόπουλος, αδερφός του Δημήτρη: «Ήθελα να είμαι μαζί σας, κοίταξα τις τιμές και ήταν απαγορευτικές και δεν είμαι και εφοπλιστής. Γιατί μας κατηγορούν ότι όλα αυτά τα πληρώνει το κόμμα για να φραξιονιζόμαστε. Πού ακούστηκε ένα κόμμα που έχει στο όνομά του την Αριστερά να συζητά δημόσια για την Αριστερά;

Δεν είναι μεταδημοκρατία, ούτε μεταπολιτική, αυτή είναι η δημοκρατία και η πολιτική στον ύστερο καπιταλισμό. Ο φορέας που έχει το όνομα δεν φαίνεται να έχει πια την χάρη. Αγκαλιάσαμε και λίγο εθνικισμό και λίγο λαϊκισμό. Όμως η Ριζοσπαστική Αριστερά δεν μπορεί να εξανταλείται σε “αντί-“. Ετεροκαθοριστήκαμε για μεγάλο διάστημα. Και αναρωτιόμαστε πώς βρεθήκαμε εδώ. Και το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα;»

Κωστής Παπαΐωάννου: «Αν έγινε το ανήκουστο, κάποια προβλήματα είχε και το… ακουσμένο»

«Η ηγετική ομάδα και ο πρώην αρχηγός απέδιδαν τις ήττες σε εξωγενείς παράγοντες. Ο κίνδυνος είναι να κάνει το ίδιο το ριζοσπαστικό τμήμα της Αριστεράς. Να αποδώσει την εκλογή ηγεσίας σε οργανωτικού τύπου ζήτηματος. Η απάντηση του γιατί έγινε το ανήκουστο, περιλαμβάνει και την ίδια.

Αν έγινε το ανήκουστο, κάποια προβλήματα είχε και το ακουσμένο».