Διάλογος Μητσοτάκη με τους απολυμένους στα λιπάσματα-Διαμαρτυρίες για την κυβερνητική αδιαφορία-Δυσαρέσκεια βουλευτών για κενά στην κοινωνική πολιτική (vid)

Μια απρόσμενη συνάντηση είχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην πόλη της Καβάλας την οποία επισκέφθηκε για να συναντηθεί με τους ψηφοφόρους και το κομματικό ακροατήριο.

Εκεί τον περίμεναν οι απολυμένοι εργαζόμενοι των λιπασμάτων Καβάλας. Τον προσέγγισαν προκειμένου να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους για τις κυβερνητικές πολιτικές και εργοδοτικές πρακτικές που βρίσκονται πίσω από την απόλυσή τους.

Εκπρόσωπος των εργαζομένων του μετέφερε σε ήπιους τόνους τα παράπονα των εργαζομένων, με τον πρωθυπουργό να έχει περιέλθει εμφανώς σε αμηχανία από τη συνάντηση η οποία άνοιξε με τη φράση «ήρθατε στην πόλη των μαζικών απολύσεων».

Ο συνδικαλιστής των λιπασμάτων εγκάλεσε προσωπικά τον πρωθυπουργό για τις ευθύνες του, αφού παρά τις δεσμεύσεις του προς τους εργαζόμενους σε προηγούμενή τους συνάντηση εκείνος και ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης επέδειξαν πλήρη ασυνέπεια και αδιαφορία με αποτέλεσμα την απόλυσή τους από την επιχείρηση.

Η απάντηση από τον πρωθυπουργό ήρθε με ένα μείγμα αδιαφορίας, αποποίησης ευθυνών και αοριστολογιών. Ο ίδιος απάντησε, ως συνήθως, ότι «η υπόθεση είναι στη δικαιοσύνη» και προέβαλλε διάφορες δικαιολογίες όπως ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι σε προεκλογική περίοδο. Είπε δε προκλητικά ότι «είναι περίπλοκο ζήτημα, αφορά νομοθεσία άλλης κυβέρνησης και ότι θα το δει μετά τις εκλογές», πετώντας το μπαλάκι στους άλλους κατά πάγια πρακτική της κυβέρνησης των «αρίστων».

Υποστήριξε επίσης ότι «πρόκειται για ιδιωτική διαφορά» και επιχείρησε να αποχωρήσει μαζί με τη φρουρά του, πυροδοτώντας τις εύλογες αντιδράσεις των εργαζομένων που δεν έλαβαν καμία απάντηση ουσίας. Τον γιούχαραν, ενώ κάποιος από τους συγκεντρωμένους του φώναξε «ντροπή», και φώναξαν ότι ευθύνεται για «300 οικογένειες απολυμένων».

Την ίδια ώρα βουλευτές και στελέχη της ΝΔ αν και θεωρούν ότι οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες είναι σωστά «δημοσιονομικά συνετές» – ώστε η χώρα να μην μπει στο στόχαστρο της Ε.Ε. και των αγορών- διαπιστώνουν κενά στο σκέλος της κοινωνικής πολιτικής. Εστιάζουν στην απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στην ανάγκη κατοχύρωσης των συλλογικών συμβάσεων ενώ δεν κρύβουν την δυσπιστία τους έναντι της δέσμευσης – σημαίας που αφορά την αύξηση του μέσου μισθού (25%) ώστε να φτάσει τα 1.500 ευρώ σε βάθος τετραετίας.

Παράλληλα, επισημαίνεται – με ισχυρές δόσεις ανησυχίας – ότι δεν έγινε καμία ανακοίνωση για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Επίσης, αρκετοί πολιτευτές προσδοκούσαν μία πρωθυπουργική δέσμευση για τη μείωση της φορολογίας εισοδήματος αλλά και την άμεση ουσιαστική φορολογική ανακούφιση των ελευθέρων επαγγελματιών.