La Repubblica: Νέες συνταρακτικές αποκαλύψεις για το Qatargate – Παιχνίδια κατασκόπων στην καρδιά της ΕΕ

Σε σημερινό της άρθρο η εφημερίδα La Repubblica η οποία από την πρώτη στιγμή φέρνει στο «φως» αποκαλύψεις για το σκάνδαλο στο οποίο πρωταγωνιστεί η Ελληνίδα Ευρωβουλευτής, Εύα Καϊλή και ο σύντροφός της δίνει μία άλλη διάσταση για το σκάνδαλο. Αναφέρει πως το QatarGate είναι ένα πραγματικό παιχνίδι κατασκόπων, με κύριο πρωταγωνιστή το Dged, τη μυστική υπηρεσία του Μαρόκο. Οι άλλοι πρωταγωνιστές του σκανδάλου είναι οι: οι μυστικές υπηρεσίες του Βελγίου με τη συνεργασία χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η κυβέρνηση του Κατάρ.

Με το Μαρόκο και τη Ντόχα να είναι τα κύρια μέρη της διαφθοράς ή καλύτερα, όπως αναφέρεται στο άρθρο, οι δυνάμεις που «διείσδυσαν» εντός των θεσμικών οργάνων της ΕΕ και ιδιαίτερα του Ευρωκοινοβουλίου. Ο στόχος τους, γράφει η La Repubblica, δεν είναι άλλος από το να εισβάλουν στην Ε.Ε μέσω ενός πειστικού όπλου που δεν είναι αλλο από το χρήμα.

• Όλα, λοιπόν, άρχισαν πριν από πέντε μήνες. Οι βελγικές μυστικές υπηρεσιες, βοηθούμενες και από άλλες ευρωπαϊκές υπηρεσίες, μαθαίνουν ότι υπάρχει ένα «δίκτυο» που λειτουργεί «για λογαριασμό» του Μαρόκου και του Κατάρ.

Οι κινήσεις της εισαγγελίας των Βρυξελλών αποκαλύπτουν έναν απίστευτο πλούτο λεπτομερειών. Κάθε κίνηση της εισαγγελίας στοχεύει στο να γίνουν παρεμβάσεις στα κεντρικά γραφεία της Ε.Ε. και σε βασικά πόστα των κοινοτικών θεσμικών οργανων και ειδικότερα του Ευρωκοινοβουλίου.

Στο παρασκήνιο βρίσκεται ο ρόλος του Ραμπάτ στη Δυτική Σαχάρα και τα μεταναστευτικά ρεύματα.

Αυτό που επιθυμεί το Μαρόκο είναι η Ε.Ε. να μην πατήσει πόδι σε αυτό το κομμάτι της αφρικανικής ηπείρου και προσπαθεί να έχει όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα από την άποψη των μεταναστευτικών ροών.

• Και το Παλάτι, το οποίο έχει πάρει το όνομα του Αλτιέρο Σπινέλι δεν ειχε καμία αμφιβολία για το ποιον να προσεγγισει και να επηρεάσει. Την ευρωπαϊκη σοσιαλιστική ομάδα S&D, από την οποία προέρχεται και η γνωστή κλίκα, που έχει διωχθεί και αποτελείται από τρεις Ιταλούς : τον Panzeri, τον Cozzolino (ευρωβουλευτής) και τον Giorgi. Κάποια ελληνικά ΜΜΕ μάλιστα εικάζουν ότι μπορεί να υπάρχουν γύρω στα εξήντα ονόματα που εμπλέκονται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Το κράτος το οποίο ψάχνει να αυξήσει την επιρροή του, δεν είναι άλλο από το «Κράτος του Μαρόκου», επισημαίνει η εφημερίδα. Συναντήσεις, συνομιλίες, δείπνα με τα ανώτατα στελέχη των μυστικών υπηρεσιών του Ραμπάτ είναι ένα σταθερό χαρακτηριστικό αυτού του συστήματος.

Η παραπάνω ομάδα των Ιταλών που εμπλέκονται στο σκάνδαλο, πρώτα προσεγγίστηκαν από έναν αξιωματικό των μυστικών υπηρεσιών του Μαρόκου, της Dged. Aυτός ήταν ο Belharace Mohammed ο οποίος υπολόγιζε ταυτόχρονα και στη διαμεσολάβηση ενος διπλωμάτη με έδρα τη Βαρσοβία. Τον Abderrahim Atmoun.

Όλες οι πληροφορίες συγκεντρώθηκαν αρχικά από τη Vsse, δηλαδή από τις μυστικές υπηρεσίες του Βελγίου. Στο ένταλμα σύλληψης, μάλιστα, αναφέρονται οι αναλύσεις των πληροφοριών των Βρυξελλών: οι τρεις της «κλίκας» συνεργάζονται με τις μαροκινές υπηρεσίες, «δεν υπάρχει αμφιβολία».

• Ο ρόλος του διπλωμάτη από το Ραμπάτ κινείται στον άξονα Βαρσοβίας – Βρυξελλών και θεωρείται κεντρικός. Στο τέλος όλοι παίρνουν εντολές από αυτόν. Αλλά υπάρχει ένας ακόμη πιο σημαντικός κρίκος σε αυτήν την αλυσίδα που δρα γύρω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: ο Mansour Yassine, γενικός διευθυντής της Dged (σ.σ. μυστικές υπηρεσίες Μαρόκου).

Οι τρεις της «κλίκας» τον συνάντησαν. Ο Cozzolino, για παράδειγμα, το έκανε αρκετές φορές και τουλάχιστον μία φορά πήγε στο Μαρόκο, το 2019. Σύμφωνα με τις αναφορές των βελγικών εισαγγελέων, μάλιστα, ένας μαροκινός αξιωματικός πληροφοριών έκλεισε δύο αεροπορικά εισιτήρια για την πτήση Καζαμπλάνκα-Ρώμη στις 2 Νοεμβρίου , 2019 και ένα ακόμα Ρώμης-Νάπολης.

• Ωστόσο, οι Βέλγοι «κατάσκοποι» έχουν μια αμφιβολία για αυτό: δεν ξέρουν με βεβαιότητα αν όντως ο Cozzolino επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο. Αλλά στην περιγραφή που έγινε από τους δικαστές φαίνεται περισσότερο για προειδοποίηση παρά για αμφιβολία. Τόσο που, αναφέροντας πάντα τις πληροφορίες από τις Vsse, λένε ότι ο Panzeri πέταξε επίσης στο βορειοαφρικανικό κράτος για να συναντήσει ξανά τον ίδιο τον Mansour. Τον Ιούλιο του 2021.

Αλλά το πιο ενδιαφέρον κίνητρο αυτής της συνάντησης γράφει η ιταλική εφημερίδα, είναι να συζητήσουμε την στρατηγική του Ευρωκοινοβουλίου. Οι βελγικές μυστικές υπηρεσίες δεν επιβεβαιώνουν ότι η συνάντηση έλαβε χώρα πράγματι. Αλλά ότι ήταν προγραμματισμένη.

Γεγονός παραμένει ότι κάθε επιλογή του Atmoun, του διπλωμάτη, οργανώθηκε με τον Panzeri ή/και τον Cozzolino. Σε ένα δίκτυο που περιλάμβανε και τη Figà Talamanca, την επικεφαλής της ΜΚΟ “No Peace without justice”.

Το γραφείο του Atmoun στη Βαρσοβία ήταν επομένως κάτι σαν σταυροδρόμι. Ο Panzeri, ο Cozzolino αλλά και ο Giuseppe Meroni, άλλοτε βοηθός του πρώην ευρωβουλευτή και τώρα στη διάθεση του νεοεκλεγμένου μέλους της Forza Italia, Lara Comi, το επισκεπτόταν εκ περιτροπής.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Τζιόρτζι προσδιορίστηκε ως ένα είδος «πράκτορας» του Πάντσερι. Τουλάχιστον οι μαροκινές υπηρεσίες πληροφοριών τον χρησιμοποίησαν με αυτόν τον τρόπο. Ήταν όμως ο Cozzolino και ο Παντζέρι που διαχειρίστηκαν τη συμφωνία: για να επιτρέψουν «την παρέμβαση του Μαρόκου». Το σύστημα του Κατάρ δεν έχει αλλάξει πολύ. Στο τέλος οι κανονές ήταν ίδιοι και οι στόχοι παρόμοιο.

Στην περίπτωση αυτή, οι στόχοι είναι να γίνουν αποδεκτές οι διαδικασίες που έχει υιοθετήσει η Ντόχα για τους εργαζόμενους. Ειδικότερα όσοι ασχολούνται με την διοργάνωση του Παγκόσμιου Κυπέλλου και αυτοί που τέθηκαν στην υπηρεσία της διοργάνωσης που πλέον έχει φτάσει στη λήξη της. Οι αρχές του Κατάρ είναι ακόμα πιο άμεσες από τις μαροκινές.

Δεν χρησιμοποίησαν κατασκόπους, αλλά κατέφυγαν στην κυβέρνηση. Μάλιστα, οι συναντήσεις έγιναν με τον υπουργό Εργασίας, Bin Samikh al Marri. Και όλα έγιναν -σύμφωνα με το ένταλμα σύλληψης- με τη βοήθεια ενός μυστηριώδους χαρακτήρα. Τον λένε Bettahar. Αλλά το παρατσούκλι είναι ακόμα πιο αδιαφανές: «ο Αλγερινός».

Φυσικά – τονίζεται – το Κατάρ δεν είχε τους ίδιους στόχους με το Μαρόκο, επισημαίνει το δημοσίευμα. Τους ενδιέφερε πάνω από όλα να φροντίσουν την εικόνα που θα έχει η χώρα σε σχέση με τα πολιτικά δικαιώματα. Οι ανακριτές, λοιπόν, δεν έχουν καμία αμφιβολία: Ο Πάντσερι και ο Τζιόρτζιο μοιράστηκαν τα πάντα κατά 50% και τα υπόλοιπα ήταν για τον Ταλαμάνγκα.

Με λίγα λόγια ο «στόχος ήταν τα λεφτά». Η «κλίκα» λάμβανε πληρωμές για τις δραστηριότητές με δύο τρόπους όταν ήρθε στη Ντόχα:

• Πρώτον μέσω των λογαριασμών της ΜΚΟ Fight Impunity ή ακόμα και σε μετρητά.
• Ο δεύτερος ήταν μέσω δώρων.

Όταν ο χρηματοδότης ήταν το Ραμπάτ, τότε ο τρόπος δεν ήταν «έξυπνος»: τα μετρητά μεταφέρονταν σε κάποιους φακέλους ή σακούλες με τη μεσολάβηση του διπλωμάτη που στάθμευε στην Πολωνία. Τα χρήματα δεν είχαν καμία σχέση με τους σκοπούς της Οργάνωσης Παντσέρι ή με πολιτική δραστηριότητα. Τα ποσά αυτά χρησιμοποιήθηκαν για πολυτέλειες και για να πληρωθούν τα «μέλη του δικτύου» των ευρωπαϊκών θεσμών που χειραγωγήθηκαν.

Ένας από τους υπόπτους μάλιστα ξόδεψε τα κεφάλαια για να αγοράσει ακίνητη περιουσία, ένα σπίτι. Αυτό εξηγεί και το μεγάλο χρηματικό ποσό που βρέθηκε στο σπίτι του Panzeri και του Giorgi. 700.000 ευρώ που δεν θα μπορούσε να βρέθηκαν εκεί κατά τύχη.