“Καμία κυβέρνηση που επλήγει από υπόθεση υποκλοπών δεν μακροημέρευσε” – Γραμμή άμυνας… αλά Novartis με δύο γρίφους: Απόρρητο και Μαρινάκη

Το βράδυ της 8ης Αυγούστου του 1974, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον μέσω τηλεοπτικού διαγγέλματος ανακοινώνει την παραίτηση του απο το αξίωμα, ύστερα απο την πολύμηνη πίεση των αποκαλυπτικών δημοσιευμάτων για το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ δηλώνοντας πως “δεν γνώριζε, ούτε συμμετείχε σε αυτό”.

Το εγχώριο πολιτικό σύστημα σύστημα φαίνεται πως είναι πιο εξοικειωμένο με το ζήτημα των υποκλοπών καθώς είναι μια “παλιά ιστορία” που κατά καιρούς επανέρχεται στην πολιτική επικαιρότητα χωρίς να εκπλήσει ιδιαίτερα τους πολίτες.

Ωστόσο αποτελεί κοινή διαπίστωση πως “καμία κυβέρνηση που επλήγει από την υπόθεση των υποκλοπών δεν μακροημέρευσε”. 

• Στην υπόθεση του παράνομου λογισμικού Predator, η κυβέρνηση δείχνει να έχει χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και για αυτό επιχειρεί να στήσει βεβιασμένα μια γραμμή «άμυνας», ταυτίζοντας την υπόθεση  Predator με την υπόθεση Nοvartis κι επαναφέροντας στο πολιτικό προσκήνιο την θεωρία της σκευωρίας. Παράλληλα, προτάσει μετ επιτάσεως το επίχειρημα της κάθαρσης για να επιτύχει «φυγή προς τα εμπρός». 

Σε μια προσπάθεια να προκαταλάβει τις εξελίξεις το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί να προεξοφλήσει πως το ζήτημα με το παράνομο λογισμικό είναι «στημένη υπόθεση» απο τους «γνωστούς σκευωρούς» που δεν δίστασαν να κρεμάσουν στα μανταλάκια δέκα πολιτικά πρόσωπα «για το μεγαλύτερο σκάνδαλο της Μεταπολίτευσης» – όπως έλεγαν για την υπόθεση Νοβάρτις-, όπου στο τέλος αθώωθηκαν. «Βλέπουμε την επανάληψη μιας ιστορίας. Έχει ξαναπαίξει το έργο» ανέφερε χαρακτηριστικά χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου.

Παράλληλα, ο σκληρός πυρήνας των συνεργατών του Κυριάκου Μητσοτάκη εργάζεται πυρετωδώς πάνω σε δύο καίρια ζητήματα, για να χαράξει την στρατηγική που θα ακολουθήσει τις επόμενες κρίσιμες ημέρες.

• Το πρώτο ζήτημα που προβληματίζει το Μαξίμου είναι το πως θα αντιμετωπίσει το ζήτημα του απόρρητου και
• το δεύτερο ως πού μπορεί να φτάσει ο πόλεμος που ξεκίνησε ο Βαγγέλης Μαρινάκης.

Όσον αφορά την επίκληση του απορρήτου, το Μέγαρο Μαξίμου αναζητεί νέο άφήγημα εφόσον η “θεσμική αντιμετώπιση” όχι μόνο προκάλεσε ισχυρούς τριγμούς στο εσωτερικό της παράταξης με διαφοροποιήσεις πολλών στελεχών αλλά πλέον – υπο το βάρος των αποκαλύψεων – φαντάζει αδύναμο ως επιχείρημα γεννόντας υποψίες συγκάλυψης της υπόθεσης. 

• Το δεύτερο ζήτημα που καλείται να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το Μέγαρο Μαξίμου είναι ο “πόλεμος” που ξεκίνησε με τον Βαγγέλη Μαρινάκη και που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει μέχρι που μπορεί να φτάσει.

Υψηλόβαθμα γαλάζια στελέχη εικάζουν πως δεν πρόκειται για “συντροφικά μαχαιρώματα” άλλα για μια σκληρή μονομαχία δύο ισχυρών αντιπάλων.  

Ο πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός και ισχυρός μιντιάρχης έχει στοχοποιήσει προσωπικά τον πρωθυπουργό κάνοντας λόγο για «καθεστώς παρανομίας στο μέγαρο Μαξίμου, με επικεφαλής τον Γρηγόρη Δημητριάδη”.

Απο την άλλη, ο πρωθυπουργός κατηγόρησε ευθέως τον Β. Μαρινάκη ως «εκβιαστή», λέγοντας ότι «κάποιοι έχουν μπλέξει τους ρόλους και θεωρούν ότι επειδή μπορεί να έχουν μία ομάδα ή να ελέγχουν κάποια μέσα μαζικής ενημέρωσης ή ενδεχομένως και τα δυο, να θεωρούν ότι μπορούν να εκβιάζουν, να υπαγορεύουν στην κυβέρνηση, να υπονομεύουν –αλλάζοντας απόψεις από τη μία μέρα στην άλλη– τη διαδρομή της χώρας».