Άρθρο: Κυβέρνηση There Is No Alternative

Ένα σημαντικό ποσοστό των ψηφοφόρων «προτιμά να κάνει ‘‘έκπτωση’’ στην ιδεολογία του και να ψηφίσει Νέα Δημοκρατία για να μην επανέλθει ξανά στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ», σύμφωνα με τον σύμβουλο στρατηγικής Απόστολο Πιστόλα.

Σε άρθρο του στο libre στο πλαίσιο της έρευνας για το βασικό δίλημμα των εκλογών ο κ. Πιστόλας παρατηρεί επίσης ότι «σημαντικό κομμάτι του εκλογικού σώματος εκφράζει δυσαρέσκεια προς την κυβέρνηση».

Φάκελος libre/Εισαγωγή: Τα διλήμματα των κομμάτων και οι επιλογές των ψηφοφόρων – Αυτοδύναμες κυβερνήσεις ή κυβερνήσεις συνεργασίες;

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Αυτοδύναμες κυβερνήσεις ή κυβερνήσεις συνεργασίας; Αυτό στις περισσότερες χώρες είναι μια ερώτηση που έχει απάντηση η οποία εξαρτάται, σε σημαντικό βαθμό, από το εκλογικό τους σύστημα. Στην Ελλάδα όπου θα έχουμε το παράδοξο των εκλογών με απλή αναλογική και έπειτα με ενισχυμένη το ερώτημα μένει αναπάντητο. Όχι ως προς τι επιθυμεί κανείς (όπου και εκεί το ελληνικό εκλογικό σώμα είναι μοιρασμένο) αλλά ως προς τι τελικά θα έχουμε μετά τη σειρά των εκλογικών αναμετρήσεων που πλησιάζουν. Οι θιασώτες των αυτοδύναμων κυβερνήσεων θεωρούν σημαντικότερο ζήτημα τη σταθερότητα στη χώρα από τη σύνθεση και αντιπροσώπευση όσο περισσότερων φωνών γίνεται σε μια κυβέρνηση. Όσοι υποστηρίζουν τις κυβερνήσεις συνεργασίας θεωρούν πως είναι μια πιο δημοκρατική εναλλακτική. Το ερώτημα όμως όπως έγραψα  δεν είναι τι προτιμούμε άλλα το τι τελικά θα έχουμε. Και εάν αυτό που θα προκύψει θα καλύπτει το ζητούμενο.

Τη δεδομένη χρονική στιγμή, σημαντικό κομμάτι του εκλογικού σώματος εκφράζει δυσαρέσκεια προς την κυβέρνηση, σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας της κρίσης διαθεσίμου εισοδήματος που βιώνουν οι πολίτες.

Μπορεί να μην έχει εκφραστεί σε τόσο σημαντικό βαθμό όσο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες αλλά οι έρευνες δείχνουν πως υπάρχει. Επίσης υπάρχει και δυσαρέσκεια συγκεκριμένων ομάδων ψηφοφόρων για διαφορετικά θέματα (δεξιών για τη διαχείριση μεταναστευτικού και εγκληματικότητας και κεντρώων για θέματα θεσμών – υποκλοπές).

Παρόλη όμως τη δυσαρέσκεια, και σε αντίθεση με κυβερνήσεις άλλων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ελληνική κυβέρνηση δείχνει να έχει μετρημένες και ελεγχόμενες διαρροές.

Η πραγματικότητα είναι πως για σημαντική μερίδα ψηφοφόρων η κυβέρνηση είναι ΤΙΝΑ (εκ του There Is No Alternative), δηλαδή η μοναδική κυβερνητική εναλλακτική. Αυτό συμβαίνει διότι η άλλη κυβερνητική εναλλακτική, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ – αφού ένα χρόνο τώρα το ΚΙΝΑΛ δεν κατάφερε να πλασαριστεί ως τέτοια -, είναι κόκκινο πανί για αυτούς.

Για τους δεξιούς για τη στάση του στα εθνικά θέματα, στο μεταναστευτικό και σε θέματα εγκληματικότητας, για τους κεντρώους/φιλελεύθερους για τη στάση του σε θέματα θεσμών αστικής δημοκρατίας. Παρόλο λοιπόν που η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει απομακρυνθεί από τα θέλω των δεξιών ψηφοφόρων και έχει αφήσει κενό στην εκλογική αγορά, ένα σημαντικό ποσοστό του κοινού που βρίσκεται εκεί προτιμά να κάνει «έκπτωση» στην ιδεολογία του και να ψηφίσει Νέα Δημοκρατία για να μην επανέλθει ξανά στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ (σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ακρίβεια και ελληνοτουρκικά υποβαθμίζουν σε σημαντικότητα ως κριτήριο ψήφου τα θέματα για τη διαχείριση των οποίων δυσφορούν). Έτσι εξηγείται, ως ένα βαθμό, και το γεγονός ότι τα πολλά μικρά κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά του κυβερνώντος κόμματος δεν έχουν καταφέρει να ανέβουν σημαντικά σε ποσοστά.

Αυτό κάνει τη Νέα Δημοκρατία να κρατιέται ακόμα ψηλά στις δημοσκοπήσεις.

• Οδηγούν όμως σε αυτοδύναμη κυβέρνηση τα ποσοστά που δείχνει να λαμβάνει; Τη δεδομένη στιγμή όχι. Μπορεί να βρίσκεται κοντά, όμως απαιτούνται να συμβούν διάφορα γεγονότα ώστε να τα καταφέρει (πχ να κρατηθεί εκεί που βρίσκεται και να μην πέσει δημοσκοπικά μέσα στο χειμώνα της κρίσης και ταυτόχρονα να μην εισέλθουν στη Βουλή το Μέρα25 και κανένα κόμμα πλην Βελόπουλου από τα δεξιά της).

Αλλά ακόμα κι εάν τα καταφέρει θα το κάνει οριακά, δηλαδή με 151-152 βουλευτές. Και εδώ γεννάται το ερώτημα για τους θιασώτες των αυτοδύναμων κυβερνήσεων αλλά και για την κυβέρνηση την ίδια η οποία προτάσσει τη σταθερότητα ως εκλογικό επιχείρημα. Γιατί αυτοδύναμη κυβέρνηση 151 βουλευτών είναι πιο σταθερή από κυβέρνηση συνεργασίας πχ 160 βουλευτών;

• Όμως ταυτόχρονα γεννάται και ερώτημα για τους θιασώτες κυβερνήσεων συνεργασίας. Είναι αυτή η εποχή της οικονομικής κρίσης που ήρθε για να μείνει, η εποχή της κρίσης στα ελληνοτουρκικά, κατάλληλη περίοδος να πειραματιστούμε με κυβερνήσεις συνεργασιών; Όπως βλέπετε υπάρχουν επιχειρήματα που μπορούν να στηρίξουν και οι δύο πλευρές. Το που κοντά βρίσκεται ο καθένας εξαρτάται από το πρίσμα μέσα από το οποίο κοιτά την πολιτική και την πραγματικότητα.

Τελικά που θα οδηγηθούμε όμως; Θεωρώ πως ακόμα είναι νωρίς για προβλέψεις. Όλα θα εξαρτηθούν από το χειμώνα που θα έρθει. Εάν είναι δυνατός και οδηγήσει σε ύψωση αρνητικών συναισθημάτων (θυμός και οργή) σε όλο και περισσότερους ψηφοφόρους και ταυτόχρονα η αντιπολίτευση στρέψει τον θυμό προς την κυβέρνηση (και δεν εκφραστεί για παράδειγμα ενάντια του Πούτιν ή κάποιου εξωγενή υπαιτίου) τότε ενδέχεται να σπάσει το φράγμα της μοναδικής κυβερνητικής εναλλακτικής.

Εάν σπάσει, τότε μπαίνουμε σε μια εντελώς νέα περίοδο στα εκλογικά της χώρας. Εάν όμως ο θυμός και η οργή μείνουν κοντά στα σημερινά επίπεδα τότε το πιο πιθανό σενάριο, αλλά προφανώς όχι το μοναδικό, είναι να έχουμε μια Νέα Δημοκρατία να ψάχνει βουλευτές για να συγκυβερνήσει. Το εάν θα τους βρεις και πως εξαρτάται και από το πόσους θα ψάχνει αλλά και από τα ποσοστά των άλλων κομμάτων. Το βέβαιο είναι πως οι επόμενοι μήνες προβλέπονται συναρπαστικοί από εκλογικής σκοπιάς, όπως σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη άλλωστε.