Τζαβάρας για παρακολουθήσεις : Να επανεξεταστούν από την αρμόδια Επιτροπή, οι Κοντολέων – Δημητριάδης

Την επανεξέταση των Δημητριάδη – Κοντολέοντα στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας το μέλος της Επιτροπής και βουλευτής της ΝΔ , Κώστας Τζαβάρας.

Ο «γαλάζιος» βουλευτής επικρίνει την άρνηση να δοθούν απαντήσεις με την επίκληση του «απορρήτου» και τονίζει πως η άρνηση αυτή παραβιάζει το καθήκον της αλήθειας που έχουν οι κρατικοί λειτουργοί όταν καλούνται να εξεταστούν από αρμόδιες Αρχές.

Ειδικότερα σε άρθρο του στο ieidiseis, ο Κώστας Τζαβάρας γράφει πως παρά τις διατυπωμένες προθέσεις για την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης «η προσπάθεια αυτή ματαιώθηκε γιατί προσέκρουσε στην απροσδόκητη άρνηση δύο εισαγγελέων της ΕΥΠ, καθώς και των νυν και τέως διοικητών της, να απαντήσουν σε κρίσιμες ερωτήσεις των μελών της Επιτροπής και με αυτόν τον τρόπο να παραλείψουν να επικουρήσουν την κοινοβουλευτική διαδικασία».

Αναμφίβολα, σημειώνει, «η άρνηση αυτή παραβιάζει το καθήκον αληθείας που έχουν οι κρατικοί λειτουργοί όταν καλούνται να εξεταστούν από αρμόδιες Αρχές, έστω και αν η άρνηση αυτή προβλήθηκε υπό το πρόσχημα της επίκλησης της υποχρέωσης εχεμύθειας που συνδέει σύμφωνα με το νόμο το προσωπικό της ΕΥΠ με τις πληροφορίες που περιέρχονται εις γνώσιν του κατά την άσκηση των υπηρεσιακών του καθηκόντων(άρθρο 14§4 Ν. 3649/2008)».

Ο βουλευτής της ΝΔ υπογραμμίζει ότι η πρωτοφανής άρνηση των εμπλεκομένων στις υποκλοπές να απαντήσουν στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής «διασαλεύει την συνταγματική και κοινοβουλευτική τάξη του δημοκρατικού πολιτεύματος και δημιουργεί ένα απαράδεκτο προηγούμενο που περιορίζει – και στην εξεταζόμενη περίπτωση αχρηστεύει – την ελεγκτική λειτουργία της Βουλής προς την Κυβέρνηση, η οποία αποτελεί θεμέλιο του κοινοβουλευτικού συστήματος».

Μεταξύ άλλων ο Κώστας Τζαβάρας υπογραμμίζει ότι στις φιλελεύθερες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες οι μυστικές υπηρεσίες του κράτους απαγορεύεται να χρησιμοποιούνται για την εξυπηρέτηση σκοπών αλλότριων σε σχέση με αυτούς που περιλαμβάνονται στη νόμιμη αποστολή τους και «η συνθήκη αυτή ουσιαστικά διακρίνει μια αληθινή φιλελεύθερη δημοκρατία από μια κατ’ επίφαση δημοκρατία περιορισμένης ελευθερίας που δεν σέβεται την αρχή του κράτους δικαίου και δεν προστατεύει τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα».