ΣΥΡΙΖΑ για επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ: Χαμηλοί τόνοι, δυσφορία για νέους εξοπλισμούς και δηλώσεις τύπου “διαμάντι του στέμματος”

Η επιβεβαίωση της είδησης για αγορά F-35 από τις ΗΠΑ και μάλιστα από τα χείλη του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη μέσα στο Λευκό Οίκο φαίνεται ότι είναι το κερασάκι στην τούρτα για το ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος λέει όχι σε ένα νέο ράλι εξοπλισμών και μάλιστα με τη χώρα να μετατρέπεται σε μια σύγχρονη Ινδία…

Του Σωτήρη Μπολάκη

Από την πρώτη στιγμή και πριν αναχωρήσει ο πρωθυπουργός για την Ουάσιγκτον πηγές της Κουμουνδούρου χαρακτήριζαν απαράδεκτο το γεγονός η ελληνική διπλωματία αντί να παλεύει για την αποτροπή πώλησης των 40 F-16 από τις ΗΠΑ στην Τουρκία εκείνη πηγαίνει και συζητά για νέους εξοπλισμούς 4δισ.€.

• Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης μέσα στο Λευκό Οίκο έβαλε ως χρονικό ορίζοντα αυτού του εξοπλιστικού προγράμματος το τέλος της δεκαετίας, ωστόσο αυτό δεν είναι ικανό για να κάμψει το σθεναρό όχι της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε νέα βάρη στις πλάτες των φορολογούμενων.

Από την Κουμουνδούρου θυμίζουν τις τοποθετήσεις του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα τόσο κατά την κύρωση της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας στη Βουλή όσο όμως και σε δημόσιες τοποθετήσεις του για τον τρόπο με τον οποίο ο κ. Μητσοτάκης αντιλαμβάνεται τη θέση και το ρόλο της χώρας επιμένοντας να του καταλογίζει την επικίνδυνη λογική του προκεχωρυμένου φυλακίου.

Την ώρα δηλαδή που ο κ. Τσίπρας κατηγορεί τον κ. Μητσοτάκη για μετατροπή της χώρα σε δορυφόρο και τον καλεί να μην αποδεχτεί ρόλο δεδομένου προκεχωρυμένου φυλακίου σε ένα νέο ψυχρό πόλεμο που έχει ανοίξει, από το ΣΥΡΙΖΑ παρατηρούν τον Πρωθυπουργό όχι μόνο να μην αντιδρά και να επιχειρηματολογεί απέναντι στην κριτική αυτή αλλά και να θεωρεί τη στρατηγική του αυτή απόλυτα φυσιολογική και αναγκαία γιατί έτσι αναβαθμίζεται ο ρόλος της χώρας σε αυτή τη διεθνή συγκυρία.

Γίναμε Ινδία  

«Έχει περιγραφεί από πολλούς ως το «διαμάντι του στέμματος» της εξαιρετικής στρατιωτικής μας σχέσης». Με αυτή τη φράση ο Κυριάκος Μητσοτάκης περιέγραψε μέσα στο Λευκό Οίκο τη βάση της Σούδας.

• Λίγοι το παρατήρησαν και λίγοι έκαναν και τους αντίστοιχους συνειρμούς με τη Βρετανικής Αυτοκρατορία. Ως διαμάντι του στέμματος αποκαλούνταν στους αιώνες της βρετανικής κυριαρχίας και αποικιοκρατίας η Ινδία.

Η επαναφορά έστω και με πλάγιο τρόπο αυτής της ρητορικής και μάλιστα μέσα στο Λευκό Οίκο δεν είναι παρά η επιβεβαίωση της κριτικής που ασκείται στον κ. Μητσοτάκη και για το πως αντιλαμβάνεται την εξωτερική πολιτική της χώρας και τη γεωστρατηγική θέση της.  

Ότι ουσιαστικά ο κ. Μητσοτάκης μακριά ακόμη και από τη λογική διεκδίκησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή επιβεβαιώνει την κριτική της Κουμουνδούρου ότι κινείται στη λογική της μετεμφυλιακής Δεξιάς του Παπάγου και ότι η έννοια της διεκδίκησης δεν είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας σε αυτό το περιβάλλον αστάθειας σε περιφερειακό επίπεδο.

Μόνο επενδύσεις 

Το γεγονός ότι στον ΣΥΡΙΖΑ νιώθουν ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να διεκδικήσει κάτι περισσότερο σε αυτή τη φάση επιβεβαιώνεται και μέσα από μια φιλοκυβερνητική αρθρογραφία επισημαίνουν πρόσωπα με γνώση των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας στην οποία γίνεται μια προσπάθεια αποδόμησης της έννοιας της διεκδίκησης.

Σε κάθε περίπτωση πηγές της Κουμουνδούρου με κάθε επιφύλαξη μέχρι την επίσημη ενημέρωση με την επιστροφή της αποστολής στην Ουάσιγκτον και λίγο πριν την ομιλία του κ. Μητσοτάκη στο Κογκρέσο επιμένουν να κάνει πράξη αυτό που του ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας δημοσίως.

• Να επιτύχει τη ρητή καταδίκη της τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο και να εξασφαλίσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις στο πλαίσιο της στροφής των 180^ο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην ενσωμάτωση της Τουρκίας στη νέα αρχιτεκτονική ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Όπως θυμίζουν μάλιστα από το ΣΥΡΙΖΑ μετά το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στην Ουάσιγκτον και τη συνάντηση με τον πρόεδρο Τράμπ η Ελλάδα παρά το πρώτο κύμα μεγάλης έντασης με την Τουρκία εδραιώθηκαν οι σχεδιασμοί για το σχήμα του east-MED και τα τετραμερή σχήματα συνεργασίας στην περιοχή που εξαιρούσαν την Τουρκία από τους τότε σχεδιασμούς.

 Ουσιαστικά η στρατηγική ωφελημάτων για την κυβέρνηση δεν είναι άλλη από την εξασφάλιση αποκλειστικά και στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό αμερικανικών επενδύσεων στην ελληνική επικράτεια και “κατανάλωσης” μπόλικου αμερικανισμού.