Υπερβάλλουσα θνησιμότητα: Οι διαφορές στην καταγραφή ανά χώρα – Τι λέει ο Θ. Ζαούτης στο libre

Ο δείκτης υπερβάλλουσας θνησιμότητας, δηλαδή η διαφορά που υπάρχει στους θάνατους στην περίοδο της πανδημίας και πριν από αυτή, στον οποίο αναφέρθηκε αναλυτικά ο Πρόεδρος του ΕΟΔΥ, Θεοκλής Ζαούτης, ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά σημεία της έκτακτης συνέντευξης τύπου που πραγματοποιήθηκε, την Τετάρτη, στο υπουργείο Υγείας.

Της Ρούλας Σκουρογιάννη

Ο κ. Ζαούτης εξήγησε ότι το σύστημα καταγραφής θανάτων δεν μπορεί να είναι συγκρίσιμο (από χώρα σε χώρα) με βάση τους αριθμούς, καθώς δεν είναι ενιαίος ο τρόπος καταγραφής τους σε όλες τις χώρες.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, η Ελλάδα το 2020 με 2021 είχε 127 περισσότερους θανάτους ανά 100.000 πληθυσμού, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη ήταν 140 ανά 100.000 πληθυσμού.

Τι είναι η υπερβάλλουσα θνησιμότητα

Η υπερβάλλουσα θνησιμότητα, η λεγόμενη excess mortality, ορίζεται ως η διαφορά μεταξύ του αριθμού των θανάτων από κάθε αιτία σε μια χρονική περίοδο, π.χ. την πανδημία αυτή τη στιγμή και του αναμενόμενου αριθμού θανάτων στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

«Σύμφωνα με διεθνείς Οργανισμούς, η υπερβάλλουσα θνησιμότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για συγκρίσεις της επίδρασης της πανδημίας στη θνησιμότητα μεταξύ διαφορετικών περιοχών και κρατών.

Ο αριθμός των θανάτων από Covid δεν αποτελεί αντικειμενικό δείκτη για συγκρίσεις μεταξύ διαφορετικών χωρών, επειδή ο τρόπος καταγραφής των θανάτων δεν είναι ενιαίος στην Ευρώπη και παγκοσμίως. Ο αριθμός των θανάτων εξαρτάται από το στάδιο της πανδημίας που βρίσκεται ένα κράτος, δηλαδή ο αριθμός κρουσμάτων ανά μονάδα του πληθυσμού σε κάθε χρονική περίοδο.

Και οι προγνωστικοί παράγοντες για θάνατο από Covid, όπως η ηλικία, οι συννοσηρότητες, η εμβολιαστική κάλυψη και οι δυνατότητες του συστήματος υγείας διαφέρουν σημαντικά ανά κράτος και γεωγραφική περιοχή», επεσήμανε ο κ. Ζαούτης.

«Είμαστε από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες που ακολουθούμε το σύστημα καταμέτρησης θανάτων όπως προτείνει ο ΠΟΥ», είπε ο πρόεδρος του ΕΟΔΥ στο περιθώριο της ενημέρωσης, μιλώντας στο libre, και εξήγησε με παραδείγματα πώς τα κριτήρια του ΠΟΥ έχουν ως αποτέλεσμα καταγραφές περισσοτέρων θανάτων μεν αλλά ότι αποτελούν ορθότερο σύστημα καταγραφής.

«Το σύστημα καταμέτρησης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας είναι, ίσως, ένας πιο συντηρητικός τρόπος μέτρησης των θυμάτων από Covid, αλλά είναι πιο ξεκάθαρος επιστημονικά. Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ο τρόπος που προτείνει ο ΠΟΥ.
Μετράμε από την αρχή της πανδημίας με τον ίδιο τρόπο τους θανάτους στη χώρα μας, χωρίς καμία αλλαγή».

Διαφορές στην καταγραφή που δημιουργούν σημαντική απόκλιση

«Υπάρχουν κράτη που καταγράφουν ως θανάτους από covid αυτούς που σημειώνονται μόνο εντός 14 ημερών από την έναρξη της νόσου. Η Βρετανία, για παράδειγμα, καταγράφει για διάστημα 28 ημερών. Αυτή είναι μία σημαντική διαφορά.
Άλλα κράτη (όπως η Δανία) καταγράφουν θανάτους από covid μόνο για τους ασθενείς εκείνους που είχαν θετικό PCR, ούτε καν θετικό rapid test.
Δεν έχω τα στοιχεία να σας πω αυτή τη στιγμή ποιες ευρωπαϊκές χώρες έχουν απομείνει πιστές στον τρόπο καταγραφής που προτείνει ο ΠΟΥ, αλλά το σίγουρο είναι ότι οι περισσότερες έχουν αλλάξει τον τρόπο καταγραφής», κατέληξε ο κ. Ζαούτης.