Editorial: Η απόλυτη αποτυχία της “επιτελικότητας”

Η παραχώρηση της λειτουργίας των οδικών αρτηριών από το κράτος στους εργολάβους-κατασκευαστές δεν σημαίνει και πλήρη εκχώρηση της ευθύνης.

Το απόλυτο ναυάγιο του ρόλου του κράτους σε μια πρωτοφανή μεν, αναμενόμενη, όμως, χιονοκαταιγίδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να κρυφτεί πίσω από την ανικανότητα και την αναλγησία των εταιρειών-παραχωρησιούχων.

Οι κοινοπραξίες της Αττικής Οδού και της Νέας Οδού φέρουν αναμφίβολα τεράστια ευθύνη για τον εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων και την έκθεση τους σε κίνδυνο. Όμως, την ασφάλεια των πολιτών και την εύρυθμη λειτουργία των δρόμων -σε συνθήκες ακόμα και ακραίων καιρικών φαινομένων- την έχει το κράτος. Οι πολίτες δεν ψηφίζουν ιδιοκτήτες και διοικητικά συμβούλια εταιρειών, ψηφίζουν κυβερνήσεις.

Όσα συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν στην πρωτεύουσα της χώρας αποτελούν ντροπή. Για την κυβέρνηση, την τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση, τους ιδιώτες.

Η έννοια του επιτελικού κράτους που τόσο διαφημίζει η κυβέρνηση σε κάθε ευκαιρία σημαίνει πως η κεντρική διοίκηση συντονίζει και επιβλέπει τους πάντες προκειμένου οι πολίτες να κινούνται με ασφάλεια. Αυτό δεν συνέβη.

Η περίπτωση της Αττικής Οδού αποτελεί μια κραυγαλέα ήττα της “επιτελικότητας”. Η Πολιτική Προστασία και οι άλλες κρατικές αρχές γνώριζαν πόσο ακραίο θα ήταν το καιρικό φαινόμενο που χτύπησε την Αττική.

Όταν, για παράδειγμα, αρκετά νωρίς χθες το πρωί, διαπίστωσαν πως ακινητοποιούνται οχήματα σε διάφορα σημεία της Αττικής Οδού έπρεπε να είχαν κλείσει τις διόδους προς τον κλειστό αυτοκινητόδρομο για να μην αυξηθούν τα εγκλωβισμένα οχήματα. Δεν το έπραξαν. Στο επιχειρησιακό κέντρο της Αττικής Οδού έπρεπε να υπάρχει εκπρόσωπος της Τροχαίας και της Πολιτικής Προστασίας ώστε να εγγυηθούν τον συντονισμό και την υλοποίηση του σχεδιασμού. Εφόσον, βεβαίως, υπήρχε κάποιο σχέδιο.

Η εταιρεία φέρει εγκληματικές ευθύνες. Όμως, όταν εκατοντάδες εγκλωβισμένοι πολίτες περιέγραφαν τις δραματικές συνθήκες σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, χωρίς να έχουν την παραμικρή επίσημη ενημέρωση, το (επιτελικό) κράτος έπρεπε να παρέμβει άμεσα. Η πρώτη ανακοίνωση της Αττικής Οδού εκδόθηκε με καθυστέρηση έξι ωρών και ήταν προκλητική αφού επέρριψε τις ευθύνες στην “απειρία” κάποιων οδηγών. Προφανώς η εταιρεία λειτουργεί μόνο κάτω από ιδανικές συνθήκες στις οποίες μόνο έμπειροι σε χιονοκαταιγίδες οδηγοί εισέρχονται στον αυτοκινητόδρομο.

Η Πολιτική Προστασία, όμως, δια στόματος του αρμόδιου υπουργού κ. Στυλιανίδη δεν εξήγησε γιατί δεν έκλεισαν οι είσοδοι στην Αττική Οδό και γιατί επί πολλές ώρες δεν υπήρξε κάποια ενημέρωση. Ούτε γιατί άρχισε την επιχείρηση απεγκλωβισμού με την κινητοποίηση του στρατού αργά τη νύχτα.

Οι ευθύνες, ωστόσο, δεν εστιάζονται μόνο στους “ιδιωτικούς” αυτοκινητοδρόμους (τους οποίους έχει χρυσοπληρώσει και συνεχίζει καθημερινά να πληρώνει ο ελληνικός λαός), παρόμοια φαινόμενα συνέβησαν στην Μεσογείων, την Μαραθώνος, την Κηφισίας και αλλού. Όπως και το γεγονός ότι η πρωτεύουσα μιας ευρωπαϊκής χώρας δεν διαθέτει από χθες μέσα μαζικής μεταφοράς.

Η επόμενη μέρα αποκαλύπτει τον κόλαφο της επιτελικότητας του κράτους, την εκ του πονηρού επίρριψη ευθυνών σε άλλους από την περιφέρεια Αττικής, και την ανικανότητα των ιδιωτών. Πλήρης αποτυχία.

Η παρέμβαση του εισαγγελέα ίσως φωτίσει το εύρος των ευθυνών σχετικά με την Αττική Οδό, όμως αυτές δεν σταματούν εκεί. Το σύστημα Πολιτικής Προστασίας είναι που απέτυχε παταγωδώς. Λίγες ημέρες μετά την “θριαμβευτική” ανακοίνωση του κ. Στυλιανίδη ότι η χώρα γίνεται κόμβος του ευρωπαϊκού συστήματος EuroRescue. Πρόκειται για ειρωνεία…

Libre