Οι “αγιογράφοι” υπονομεύουν, όχι η κριτική…

Η αγοραία αντίληψη εμφανίζει την κριτική προς την κυβέρνηση σχετικά με τους χειρισμούς της στην αντιμετώπιση της πανδημίας και των οικονομικών και άλλων συνεπειών της ως “λαϊκισμό”, και την υποστήριξη της δια της υποβάθμισης ή ακόμα και τις απόκρυψης γεγονότων ως “υπεύθυνη στάση σε μια εξαιρετικά κρίσιμη φάση”. Ουδέν ανακριβέστερο. Συμβαίνει το αντίθετο. Η κριτική είναι στην πραγματικότητα πράξη υποστήριξης και παρότρυνσης σε βελτίωση προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και οι “αγιογραφίες” υποταγή στην σκοπιμότητα και αποπροσανατολισμός από το ουσιώδες.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Οι κήνσορες της ακραίας και άκριτης υποστήριξης βαθαίνουν το κενό μεταξύ της κοινής λογικής και της κυβερνητικής διαχείρισης, εντείνουν την πλάνη πως όλα είναι καλώς καμωμένα και, εν τέλει, οξύνουν τις αντιθέσεις και μεγαλώνουν το χάσμα αντιπροσωπευτικότητας.

Στην πρώτη φάση της πανδημίας οι περισσότεροι –ο υπογράφων μεταξύ αυτών– ανέδειξαν την έγκαιρη κυβερνητική παρέμβαση και τα θετικά αποτελέσματα που είχε αυτή. Αυτή η προσέγγιση ενίσχυσε το συναινετικό πλαίσιο που προσφέρε τότε η αντιπολίτευση. Επισήμαναν, δε, στο τέλος εκείνης της πρώτης επώδυνης περιόδου πως τα δύσκολα παραμένουν μπροστά μας. Όχι επειδή το φαντάστηκαν αλλά διότι οι ίδιοι οι επιστήμονες έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου.

Είναι γνωστό τι ακολούθησε. Υποτίμηση του κινδύνου, καθυστερήσεις στην προετοιμασία του δημοσίου συστήματος υγείας, εσφαλμένες αποφάσεις, επανάπαυση. Η κυβέρνηση διακινούσε για καιρό το θετικό πρόσημο της διαχείρισης του πρώτου κύματος της πανδημίας και δεν έπραξε τα δέοντα που οι ειδικοί εισηγούνταν.

Τον τελευταίο καιρό κάποιοι εμφανίζονται “βασιλικότεροι του βασιλέως”. Χλευάζουν και κατηγορούν εκείνους που διατυπώνουν κριτική. Είναι “ανισόρροποι”, λένε, όσοι επισημαίνουν τις παλινωδίες των…take away και του “κλείσε-άνοιξε” των σχολείων. Τις ελλείψεις στο ΕΣΥ και τις αντιφατικές αποφάσεις των υπουργών. Την κριτική για το “αρνητικό παράδειγμα” της Πάρνηθας και της Ικαρίας.

Ευτυχώς υπάρχουν και φωνές στο κυβερνητικό στρατόπεδο και στα φίλα προσκείμενα μέσα ενημέρωσης που εκφράζονται με λογική και αυτοκριτική διάθεση. Οι “Ταλιμπάν”, όμως, επιμένουν να λοιδωρούν, να αποπροσανατολίζουν και να ενοχοποιούν τους πολιτικούς αντιπάλους. Ή, συνηθέστερα, να συμψηφίζουν για να κατευνάσουν την ανησυχία των πολιτών.

Αυτοί είναι, όμως, που κάνουν, τελικά, κακό στην κυβέρνηση. Δεν θα το καταλάβουν. Αφενός γιατί αυτό έχουν μάθει να πράττουν, αφετέρου διότι οι εξουσίες δύσκολα ανέχονται την κριτική- κι αυτό δεν αφορά μόνο τούτη την κυβέρνηση.