Ο “τραμπισμός” γύρω μας: Γιατί δεν είναι εξ ορισμού ανθεκτική η Δημοκρατία μας…

“Η Δημοκρατία είναι ανθεκτική και θα ξεπεράσει την κρίση”, έγραψε στο twitter ο πρωθυπουργός την ώρα που οι οπαδοί του Ντόναλντ Τραμπ βανδάλιζαν το Καπιτώλιο και διέκοπταν την διαδικασία ανακήρυξης του Τζο Μπάϊντεν ως νέου προέδρου των ΗΠΑ. Σε παρόμοιους τόνους και το μήνυμα του Αλέξη Τσίπρα, όπως και πολλών ηγετών παγκοσμίως που έστεκαν ενεοί (;) μπροστά στις εικόνες της δυστοπίας στην Ουάσιγκτον.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Ελλιπές για να μην πω ανακριβές. Η Δημοκρατία δεν είναι εκ φύσεως ανθεκτική, τουναντίον είναι εύθραυστη. Χρειάζεται διαρκή επιβεβαίωση και προστασία. Είναι τόσο ανθεκτική όσο ανθεκτικοί είναι οι θεσμοί, όσο οι πολίτες αισθάνονται ασφαλείς και ελεύθεροι, όσο καταβάλλονται προσπάθειες να μειώνονται οι ανισότητες -που, όχι, δεν είναι φυσικό φαινόμενο.

Η παγκόσμια κοινότητα ανέχθηκε τον Τραμπ επειδή εκπροσωπούσε την ισχυρότερη χώρα στον κόσμο, εκλεγμένος από τον αμερικανικό λαό. Και υποτίμησε ένα ολόκληρο κίνημα ακραίου ανορθολογισμού, τον Τραμπισμό, που σάρωσε όχι μόνο τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και πολλές ευρωπαϊκές χώρες σε επίσημες (κυβερνητικές και μη), ή ανεπίσημες (κινηματικές) εκδοχές. Ο Τραμπισμός αλίευσε εύκολα οπαδούς στον βούρκο του διχασμού, του ρατσισμού και της περιθωριοποίησης μεγάλων κοινωνικών ομάδων. Τον ανέχθηκαν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις και μεγάλη μερίδα των μίντια. Κάποιες και κάποια τον ενίσχυσαν, τον υιοθέτησαν και τον νομιμοποίησαν. Το γεγονός, δε, πως ο Τραμπ αύξησε κατά περίπου 10 εκατ. τις ψήφους του στις τελευταίες εκλογές δεν πρέπει να το κρύβουμε κάτω από το χαλί του πολιτικού τέλους του ίδιου του Αμερικανού προέδρου.

Η εισβολή στο Καπιτώλιο δεν συνέβη (αίφνης) μόνο επειδή παροτρύνθηκε από τον Τραμπ και δεν βρήκε αντίσταση. Συνέβη επειδή ελάχιστοι εντρύφησαν στις πραγματικές αιτίες του και φρόντισαν να θεραπεύσουν τα συμπτώματα απαξίωσης των θεσμών και της πολιτικής.

Έως ένα βαθμό το είδαμε και στην Ευρώπη αλλά και στα καθ’ ημάς. Πριν καλά καλά κοπάσουν οι ταραχές στην Ουάσιγκτον εγχώριοι “αναλυτές” του δευτερολέπτου έσπευσαν να παραπέμψουν στους “αγανακτισμένους” των πλατειών του 2011 και να εξομοιώσουν την αντίδραση στα μνημόνια, την άρση του Συντάγματος με έξωθεν εντολές, και τη φτώχεια με το “τσίρκο” των φανατικών του Τραμπ.

“Elect a clown, expect a circus”, επισημαίνει μια γνωστή ρήση.

Εύπεπτο ανάγνωσμα τέτοιου είδους παρομοιώσεις και η εμμονική αδιαφορία στους λόγους που παράγουν τερατογεννέσεις στην πολιτική και την κοινωνία. Όλα αυτά οδηγούν στη συντήρηση των συνθηκών διχασμού, όπως εκείνες που το 2011-12 έγιναν αντικείμενο εκμετάλευσης ακόμα και για σκέψεις πραξικοπήματος, όπως είχαν αποκαλύψει υπουργοί της κυβέρνησης Παπανδρέου, σύμφωνα με ρεπορτάζ του “Βήματος”. Ακροδεξιές παραφυάδες εντός συστήματος και όχι “μπαχαλάκηδες” ήταν αυτοί που το οργάνωναν…

Όπως εκείνες οι συνθήκες που χειραγώγησαν τον όχλο που με την καθοδήγηση χρυσαυγιτών και λοιπών ακροδεξιών –και υπό την ανοχή ή αδιαφορία κομμάτων του “δημοκρατικού τόξου”– επιχείρησε να εισβάλλει στη Βουλή για να τιμωρήσει τους προδότες που επρόκειτο να συναινέσουν στη Συμφωνία των Πρεσπών. Όπως εκείνες που καλλιεργούσαν αρθρογράφοι και δημοσιολογούντες απαιτώντας από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παραιτηθεί και να προκαλέσει πολιτειακή κρίση/ εκτροπή για να πέσει η κυβέρνηση της προδοσίας του Μακεδονικού. Απέχουν πολύ τα παραπάνω από τους κλόουν του τραμπισμού που κατέλαβαν το Καπιτώλιο; Απέχουν πολύ από την Ευρώπη που ανέχεται τα τραμπικά καθεστώτα του Βίζεγκραντ;

Όχι, λοιπόν, δεν είναι εξ ορισμού ανθεκτική η Δημοκρατία. Και όσο συνεχίζουμε την εχθροπάθεια και κάνουμε τις λάθος αναγνώσεις ο τραμπισμός δεν θα είναι ένας αμερικανικός “εξωτισμός” αλλά ένα φαινόμενο που θα εκτρέφεται στα κενά λειτουργίας της Δημοκρατίας.