Από τον Καπραβέλο στον Μπουρλά…

Προσεκτικά αλλά …συντεταγμένα η επικαιρότητα μετατοπίζεται από τον Καπραβέλο στον Μπουρλά. Αμφότεροι Θεσσαλονικείς. Ο πρώτος είναι ο διευθυντής ΜΕΘ του νοσοκομείου “Παπανικολάου” της συμπρωτεύουσας που με λόγο μεστό, επιστημονικό και δραματικό κινητοποιεί το τελευταίο διάστημα πολίτες και κυβέρνηση για την άνιση μάχη των υγειονομικών του ΕΣΥ με την αντιμετώπιση της πανδημίας. Ο δεύτερος είναι ο CEO της Pfizer που (μαζί με την BioNTech) τροφοδοτεί με ελπίδα την ανθρωπότητα, καθώς το εμβόλιο που παρήγαγαν φθάνει εντός των ημερών στη Βρετανία και μετά σε όλη την Ευρώπη. Και ακολουθούν και τα εμβόλια των άλλων εταιρειών.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Η ελπίδα είναι συνήθως πιο ισχυρή από τη θλίψη. Είναι η διαφυγή του ανθρώπου να υπερβεί τον ζόφο. Αλλά είναι και η δυνατότητα να αλλάξει η ατζέντα ώστε να υποβαθμιστεί η συζήτηση για τις διαστάσεις της τραγωδίας που συνεχίζεται και, γιατί όχι, για τις ευθύνες, τις ολιγωρίες, τα σφάλματα.

Ήδη στα περισσότερα μέσα ενημέρωσης οι “λευκές μπλούζες” αποχωρούν και δίνουν την σκυτάλη στους ειδικούς της φαρμακολογίας και στον προοίμιο (τρέϊλερ) της καμπάνιας που θα ακολουθήσει για να ενημερωθούν οι πολίτες για την μεγαλύτερη εμβολιαστική εκστρατεία που θα ζήσει η ανθρωπότητα. Το δεύτερο είναι και σωστό και αναγκαίο. Αφενός γιατί το εμβόλιο είναι η μοναδική σωτηρία για τον Covid, αφετέρου επειδή μετά από 10 μήνες μικρών ή καθολικών lockdown ο ανθρώπινος νους χρειάζεται διέξοδο και η οικονομία ελπίδα επιστροφής σε μια κάποια κανονικότητα.

Ήδη στα εγχώρια και διεθνή δίκτυα οι εικόνες των στρατιωτικών οχημάτων που μετέφεραν τους νεκρούς του Μπέργκαμο αντικαθίστανται από τα φορτηγά-ψυγεία που μεταφέρουν τις δόσεις του εμβολίου.

Στη Βρετανία το εμβόλιο πολιτικοποιείται με τον Μπόρις Τζόνσος να στήνει μια τεράστια επικοινωνιακή επιχείρηση, και τον ίδιο πιθανώς ως πρώτο “εθελοντή”, αλλά και με κορώνες ότι το Brexit αποδεικνύεται “σωτήριο” επειδή οι Βρετανοί θα εμβολιαστούν πριν από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Ανάλογες προσπάθειες πολιτικοποίησης θα εκδηλωθούν και σε άλλες χώρες. Και από την άλλη, η ακροδεξιά και τα κινήματα αρνητών θα επενδύσουν στον φόβο και τις θεωρίες συνωμοσίας.

Και στα καθ΄ ημάς κάπως έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα και ήδη η κυβέρνηση προβάλλει τον σχεδιασμό της με τα εμβολιαστικά κέντρα και με την δέσμευση πως μέχρι το τέλος της άνοιξης, ή έστω μέχρι τον Ιούνιο θα έχουν εμβολιαστεί όλοι οι Έλληνες. Αυτή η μετατόπιση του ενδιαφέροντος υποκρύπτει ίσως και μια σκοπιμότητα: να αφήσουμε στην άκρη όσα έχουν συμβεί και να εστιάσουμε σε εκείνα που θα μας επαναφέρουν στην κανονικότητα.

Μπορεί αυτό να θεωρείται πως θα εξισορροπήσει τα αρνητικά αποτελέσματα που καταγράφονται σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις σχετικά με την κυβερνητική διαχείριση του δεύτερου κύματος της πανδημίας, ελλοχεύει, ωστόσο, ο κίνδυνος να κρύψουμε για ακόμα μια φορά την πραγματικότητα κάτω από το χαλί. Εκείνα, δηλαδή, που θα μπορούσαν να έχουν προβλέψει, πράξει, ή αποφύγει οι αρμόδιοι ώστε να σωθούν περισσότερες ανθρώπινες ζωές, μέχρι το εάν στην πορεία εξόδου από την πανδημία κατορθώσαμε να ενισχύσουμε το δημόσιο σύστημα υγείας. Φοβάμαι πως θα αφήσουμε πολλά στίγματα πίσω μας και δεν θα αναμετρηθεί κανείς με τα λάθη του.

Διότι, εάν μπορεί να υπάρξει ένα μνημόσυνο στα θύματα της πανδημίας, ένα λουλούδι στους χάσκοντες τάφους στα κοιμητήρια της Θεσσαλονίκης (και αλλού), δεν μπορεί να είναι από την υλοποίηση της δέσμευσης για ενίσχυση του ΕΣΥ. Πορευόμενοι προς το εμβόλιο θα ήταν βλασφημία εάν το ξεχάσουμε…