Τα παραπονεμένα λόγια δεν αρκούν πια…

Αληθεύει ότι η πλειοψηφία των ΜΜΕ και κυρίως τα κανάλια, εδώ και μία και πλέον δεκαετία στηρίζουν τόσο την παράταξη που ήταν συγκυβέρνηση, μετά αντιπολίτευση και σήμερα και πάλι κυβέρνηση όσο και το αντι-ΣΥΡΙΖΑ αφήγημα; Αληθεύει!

Του Αντρέα Παναγόπουλου

Αληθεύει ότι οι πράξεις αλλά και οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν κυβέρνηση και τώρα που είναι Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν γίνονται όλες τους γνωστές άρα και κατανοητές στο ευρύ κοινό; Αληθεύει! Εδώ ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών δεν έμαθε ποτέ ότι ο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε καταργήσει το 5ευρω στα νοσοκομεία και είχε καθιερώσει την παροχή νοσοκομειακής περίθαλψης σε εκατομμύρια ανασφάλιστων.
Αληθεύει ότι ένα ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό πολιτών δεν κατανόησε την σημασία της συμφωνίας των Πρεσπών και σχεδόν η απόλυτη πλειοψηφία –για να πάμε και στα τρέχοντα θέματα- δεν κατάλαβε γρι για το τι σημαίνουν οι αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα μία εκ των οποίων έχει σηκώσει κύμα αντιδράσεων αφού αφορά το νόμο 187 και τη δίκη της Χρυσής Αυγής; Και αυτό αληθεύει!

Φταίνε μόνο τα εχθρικά ΜΜΕ για αυτή την άγνοια που φέρνει σε θέση άμυνας αν όχι ανάσκελα στο καναβάτσο τον ΣΥΡΙΖΑ; Όχι! Αυτό δεν αληθεύει! Στην πραγματικότητα, μόνο όταν μιλούσαν ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας και ο τότε ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς γινόταν, σε ένα βαθμό, από όσους τους παρακολουθούσαν, κατανοητό το τι σήμαινε η Συμφωνία των Πρεσπών. Προφανώς –και εκ του εκλογικού αποτελέσματος- δεν αρκούσε!

Πολύ χειρότερα τα πράγματα με τις αλλαγές του Ποινικού Κώδικα όπου ουσιαστικά κανείς δεν εξήγησε ούτε το πώς και από ποιους έγιναν ούτε τη φιλοσοφία τους ούτε σε τι συνίσταται η κάθε αλλαγή. Σκοτάδι ενημέρωσης μαύρο για τον πολίτη. Όχι γιατί κάποιος είχε κάτι να κρύψει αλλά γιατί κανείς δεν μπήκε στο κόπο να εξηγήσει εκτός από όταν «έσκαγε» κάποια περίπτωση σχετική με το θέμα.

Φυσικά ούτε η τότε αντιπολίτευση και σημερινή κυβέρνηση η οποία μάλιστα έκανε και νέες αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα εξήγησε το οτιδήποτε στην κοινωνία κι ας φωνάζει τώρα ότι τάχα αυτός βγάζει «λάδι» ως προς τη στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων τους χρυσαυγίτες. Κάτι που φυσικά δεν ισχύει καθώς και με τον προηγούμενο ΠΚ αν δεν τελεσιδικούσε η καταδικαστική απόφαση δεν θα υπήρχε στέρηση αυτών. Ψιλά γράμματα! Που όμως τώρα γίνονται βαριά κι ασήκωτα…
Αν δεν φταίνε λοιπόν μόνο τα ΜΜΕ που «διαστρεβλώνουν» ή/και «συσκοτίζουν» τις πράξεις και τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τότε τι άλλο μπορεί φταίει;

Ας δούμε μία άλλη περίπτωση απομόνωσης από τα κυρίαρχα ΜΜΕ: Το ΚΚΕ. Που εκτός από μία εφημερίδα και ένα-δύο φιλικούς ιστότοπους δεν διαθέτει καμία άλλη μιντιακή φωνή ενώ η συμμετοχή του σε τηλεοπτικά πάνελ είναι η ελάχιστη δυνατή. Ερώτηση: Ξέρουμε ΟΛΟΙ σχεδόν οι Ελληνες τη θέση του για τη Συμφωνία των Πρεσπών; Την ξέρουμε! Ηταν «ΟΧΙ». Ξέρουμε γιατί ήταν «ΟΧΙ»; Βεβαίως! Διότι «αυτή εξυπηρετεί μόνο τα σχέδια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ για την κυριαρχία στα Βαλκάνια». Συμπορευόταν αυτή η θέση με εκείνη των «μακεδονομάχων» του «η Μακεδονία είναι ελληνική»; Απερίφραστα όχι και σε καμία περίπτωση. Ούτε κατά διάνοια!

Ξεκάθαρα πράγματα! «Ένα κι ένα κάνει δύο» χωρίς να χρειάζεται να σπέρνουν «μαϊντανούς» στα κανάλια. Το διατυπώνει ΜΙΑ φορά σε ένα εκτεταμένο κείμενο η Κεντρική Επιτροπή, το εκφράζει ο Γραμματέας της Δημήτρης Κουτσούμπας και οι βουλευτές του ΚΚΕ στη Βουλή και είναι αρκετό να γίνει κτήμα για όλους είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν.

Το ίδιο και σε πολλά, αν όχι σε όλα τα θέματα που αφορούν τη χώρα, την κοινωνία, την οικονομία, τα εργασιακά. Μία ανάλυση κωδικοποιημένη, μία ενιαία φωνή και επικοινωνία με τον κόσμο off-line, off-camera, off-air, ξεκάθαρη τοποθέτηση στη Βουλή και σε κάθε δημόσιο βήμα. Ούτε να πετάγεται ο ένας να λέει το μακρύ του ούτε ο άλλος να λέει το κοντό του κι ένας τρίτος την μπαλαφάρα του.

Εχετε ακούσει ποτέ το ΚΚΕ να παραπονιέται ότι το «φιμώνουν»; Ποτέ! Γιατί έχει την αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να ακουστεί όταν θέλει, όπως θέλει. Και τη συνείδηση ότι δεν πρόκειται ποτέ να περιμένει ο λόγος του να στηριχθεί σε κανάλια και φυλλάδες.

Ισως κάποιος αντιτάξει ότι το «όχι» είναι εύκολο να μεταφερθεί επικοινωνιακά ενώ είναι πιο δύσκολο να εξηγήσεις με απλό τρόπο και να στηρίξεις πολύπλοκα και σύνθετα θέματα. Η απάντηση εδώ είναι ότι ποτέ το ΚΚΕ δεν τοποθετείται με ένα ξερό «όχι» αλλά το συνοδεύει με μία παράθεση επιχειρημάτων (αλήθεια έχετε ακούσει ποτέ την τεκμηρίωση που κάνει ο Νίκος Μπογιόπουλος;) και δεύτερον, ναι λοιπόν, δεχόμενοι ότι είναι πιο δύσκολο να στηρίζεις πράξεις και θέσεις, αυτό σημαίνει περισσότερη δουλειά…
Ενας πιο κακεντρεχής θα πει «το ΚΚΕ είναι ακίνδυνο για το πολιτικό σύστημα». Κάνοντας στην άκρη αυτόν τον ανιστόρητο χαρακτηρισμό, μία κουβέντα: Και είσαι λοιπόν πιο «επικίνδυνος» για το πολιτικό σύστημα όταν διαρκώς βγάζεις το παράπονο-καραμέλα «μας πολεμούν τα ΜΜΕ»;
Για το τέλος: είχα γράψει σε παλιό άρθρο μου, από το 2016, εποχή τρόικας ακόμη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση τότε θα έπρεπε μία φορά το μήνα να δίνει συνέντευξη Τύπου εφ’ όλης της ύλης όπου να κάνει θετικό αλλά και αρνητικό απολογισμό: «αυτά κάναμε, αυτά ξεκινήσαμε και αυτά ΔΕΝ καταφέραμε να κάνουμε γι αυτούς κι αυτούς τους λόγους!».

Με όλους τους εμπλεκόμενους σε κάθε δράση ή αδιέξοδο υπουργούς παρόντες. Να εξηγούν και να αναλύουν. Όχι μέσα από άψυχα δελτία Τύπου και non-papers (τι κατάρα κι αυτή!).
Αμεσα. Απλά. Λέγοντας τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη χωρίς φόβο και πάθος! Κοιτάζοντας την κοινωνία στα μάτια.
Δεν το έπραξαν. Ποτέ όμως δεν είναι αργά!