Ξεκινά νέα “κούρσα εξοπλισμών” Ελλάδας- Τουρκίας στα …απόνερα του Oruc Reis

Πριν μερικές ημέρες ο ευρωβουλευτής της Ν.Δ Γιώργος Κύρτσος αιφνιδίασε (;) με μια ανάρτησή του στο twitter δια της οποίας εισηγούνταν να αναθεωρηθούν οι κυβερνητικές αποφάσεις για την καταβολή του 1,4 δισ. για τα αναδρομικά (μόνο κύριων συντάξεων) που επιδίκασε το ΣτΕ στους συνταξιούχους. Λόγος; Η όξυνση της ελληνοτουρκικής κρίσης και η ανάγκη ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεων.

Στο ίδιο περίπου κλίμα εμφανίστηκε και η “Καθημερινή”, ενώ ολοένα και περισσότερο η συζήτηση αυτή εντείνεται στα κυβερνητικά κλιμάκια. Δεν πρόκειται, φυσικά, μόνο για…συζήτηση. Ο κύβος έχει ριφθεί και ο πρωθυπουργός φέρεται αποφασισμένος να συνάψει αμυντική συμφωνία με την Γαλλία, μεταξύ άλλων και για την προμήθεια γαλλικών μαχητικών τύπου Rafale, τα οποία θεωρούνται αναβαθμισμένα επιχειρησιακά σε σύγκριση με τα παλαιού τύπου Mirage που διαθέτει η πολεμική μας αεροπορία.

Όπως επισημαίνει ο έμπειρος στρατιωτικός αναλυτής Πάρις Καρβουνόπουλος στο militaire.gr, οι σχετικές αποφάσεις φαίνεται να έχουν ληφθεί και στις 10 Σεπτεμβρίου Κυριάκος Μητσοτάκης και Εμανουέλ Μακρόν ίσως προχωρήσουν και σε υπογραφές.

Όπως γράφει:

“Στις 17 Ιουλίου ο πρωθυπουργός θα υπέγραφε αμυντική συμφωνία με τον Γάλλο πρόεδρο, μέρος της οποίας θα ήταν και οι γαλλικές φρεγάτες… Η συμφωνία τινάχθηκε στον αέρα με ευθύνη δική μας στο “παρά ένα”… Η γερμανική και αμερικανική παρέμβαση ήταν η αιτία, λένε οι πληροφορίες…

Τώρα λένε ότι στις 10 Σεπτεμβρίου ο πρωθυπουργός θα υπογράψει αμυντική συμφωνία με τον Γάλλο πρόεδρο, αυτή τη φορά με μαχητικά αεροσκάφη, αλλά και φρεγάτες που χθες τις “έντυναν στα γαλανόλευκα”. Μακάρι αυτή τη φορά να το εννοούν αλλά οι φρεγάτες πριν από το 2025 δεν θα φανούν.

Η αμυντική συνεργασία με τη Γαλλία ήταν και παραμένει μονόδρομος κι αυτό μόνο η ελληνική κυβέρνηση δεν ήθελε να το παραδεχτεί, πιστεύοντας ότι “όλα θα τα τακτοποιήσει η Μέρκελ”! Γι΄ αυτό και ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά τα όσα διαρρέονται από κυβερνητικούς κύκλους για συμφωνία με τη Γαλλία στις 10 Σεπτεμβρίου θα γίνουν πράξη και δεν θα ΄ναι ακόμη ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα”…

Είναι βέβαιο ότι, όπως συνέβη και μετά τα Ίμια, η Ελλάδα μπαίνει σε μια φάση προμήθειας στρατιωτικών εξοπλισμών. Επ΄ αυτού δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια σημαντική αντίθεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία έχει επανειλημμένα επισημάνει την ανάγκη ενίσχυσης της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας.

Και όλα δείχνουν πως, εκτός του προγράμματος αναβάθμισης των f16 που έχει υπογραφεί με τις ΗΠΑ, η κυβέρνηση επιλέγει ως “εταίρο” την Γαλλία του Μακρόν. Η απόφαση αυτή βρίσκει αντίθετο το Βερολίνο και στα γερμανικά ΜΜΕ βλέπουν ολοένα και συχνότερα το φως σχόλια για την εμπλοκή γαλλικών δυνάμεων στην κρίση της ανατολικής Μεσογείου.

Δεν είναι τυχαίο, φυσικά, πως η Μέρκελ εκτός του προβληματισμού της για την έντονη γεωπολιτική παρουσία της Γαλλίας στην περιοχή, διατηρεί επιφυλάξεις καθώς η Γερμανία είναι εκ των βασικών προμηθευτών οπλικών συστημάτων της Τουρκίας.

Μπαίνουμε, λοιπόν, σε μια φάση ανταγωνισμού μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας στα οπλικά συστήματα. Η Τουρκία, ωστόσο, όχι μόνο προμηθεύεται από τη Γερμανία, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ αλλά έχει εδώ και καιρό αρχίσει να παράγει δικούς της στρατιωτικούς εξοπλισμούς.

Η Τουρκία ξοδεύει το 8% του προϋπολογισμού της

Στην αύξηση των στρατιωτικών δαπανών στην Τουρκία αναφέρεται ρεπορτάζ της Frankfurter Allgemeine Zeitung το οποίο σημειώνει: «Μόνο την περασμένη εβδομάδα, εν μέσω της κλιμάκωσης της σύγκρουσης για τα οικόπεδα φυσικού αερίου στην Κύπρο, ο Ερντογάν ζήτησε η χώρα να σκαρφαλώσει στην “κορυφή του πρωταθλήματος” της βιομηχανίας όπλων. Δεν πρέπει “ούτε λεπτό να χάσουμε”, είπε. Οι περιφερειακές συγκρούσεις αναγκάζουν τη χώρα να παράγει σύγχρονα οπλικά συστήματα με ίδιους πόρους. Μια εθνική αμυντική βιομηχανία «σε όλους τους κρίσιμους τομείς» που είναι ανεξάρτητη από το εξωτερικό είναι ο πιο σημαντικός στόχος, είπε σε ένα ναυπηγείο. Ο Ερντογάν βρίσκεται στη διαδικασία αύξησης του στρατιωτικού δυναμικού της Τουρκίας εδώ και χρόνια. Αυτό προκύπτει και από τα στοιχεία που συλλέγει το Διεθνές Ινστιτούτο για την Ειρήνη στη Στοκχόλμη (SIPRI). Το ποσοστό για τον εξοπλισμό στον κρατικό προϋπολογισμό το 2019 ήταν 7,8%, το υψηλότερο από το 2003. Το γερμανικό ποσοστό -λίγο αλλαγμένο- ανέρχεται στο 2,8%. Πέρυσι, η Τουρκία ξόδεψε 20,5 δισεκατομμύρια δολάρια για στρατιωτικές δαπάνες, μία αύξηση άνω του 50% από το 2015 και σχεδόν διπλάσια από ό,τι πριν από δέκα χρόνια»

Με πληροφορίες από DW, militaire.gr