Αντιμέτωπος με την ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία και το εσωκομματικό ζήτημα ο Α. Τσίπρας

Το …ορεκτικό είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στην ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία, το κυρίως …πιάτο όμως είναι τα εσωκομματικά, η πορεία, τα χαρακτηριστικά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο δρόμο προς το συνέδριό του.

Ξεκινώντας από το άμεσο -που ακουμπά ωστόσο και στο εσωκομματικό, δεδομένων των διαφορετικών θέσεων που διατυπώθηκαν για τη συμφωνία με το Κάιρο- τα ρεπορτάζ φέρουν τον Αλέξη Τσίπρα να αμφιταλαντεύεται μεταξύ του «όχι» και του «παρών», ενώ ακούσθηκε και η λύση της αποχώρησης από την ψηφοφορία, που περισσότερο με φυγομαχία μοιάζει πάντως… Με δεδομένο όμως ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στο πρόσφατο άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» αναγνώριζε μεν ότι η συμφωνία (σ.σ. Ελλάδας και Αιγύπτου) «έσπασε» το παράνομο σύμφωνο Σάρατζ – Τουρκίας, πλην όμως, στο «δια ταύτα», «οι υποχωρήσεις έναντι της Αιγύπτου στη συμφωνία δημιουργούν επικίνδυνα προηγούμενα». Λέξεις με βάρος («υποχωρήσεις», «επικίνδυνα προηγούμενα») που δύσκολο είναι να ξεχασθούν, προϊδεάζοντας έτσι και για την τελική στάση του τις επόμενες ημέρες.

Μήνυμα Τζανακόπουλου

Αλλά και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, σε συνέντευξή του, σήμερα στην Real News και τον Φοίβο Κλαυδιανό, λέει για το θέμα πως και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματευόταν τμηματική συμφωνία με την Αίγυπτο, «αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι μπορούμε να συναινέσουμε στην παρούσα συμφωνία που κατά τη γνώμη μας δεν ενισχύει τις θέσεις της χώρας στην ελληνοτουρκική διαφορά και η οποία εμπεριέχει σοβαρές υποχωρήσεις, οι οποίες έγιναν εξαιτίας της κυβερνητικής αδράνειας και υπό την πίεση των τουρκικών διπλωματικών ενεργειών τον τελευταίο χρόνο».

Κακό κλίμα

Και, έπεται το εσωκομματικό. Το κλίμα δεν είναι καλό, προβληματίζουν οι δημόσιες τοποθετήσεις στελεχών που διακρίνονται για διάθεση ξεκαθαρίσματος, και κυρίως «σαν έτοιμοι από καιρό». Ενώ και η φρασεολογία ενίοτε δεν εμπεριέχει μόνο πολιτικά επιχειρήματα… Φυσικά, δεν είναι μόνο οι δημόσιες τοποθετήσεις: το πολεμικό κλίμα σε κάποιες οργανώσεις πριν το καλοκαίρι ακόμη, η πίεση να αποχωρήσουν από το κόμμα «σύντροφοι- βαρίδια», πολλά…

Τα επίδικα είναι εδώ (φυσιογνωμία κόμματος, τοποθέτηση στον πολιτικό άξονα, ρόλος προέδρου και συλλογικές διαδικασίες, τελευταία όμως και τα εθνικά θέματα) και θέλουν το… Συνέδριό τους για να λυθούν. Ουδείς μπορούσε ασφαλώς να προφητέψει την παγκόσμια εξέλιξη της πανδημίας -πληρώνει πάντως η Κουμουνδούρου και την αναβλητικότητά της να μην πάει σε ένα γρήγορο Συνέδριο μετά τις εκλογές-. Κλασικό συνέδριο, έτσι όπως τα γνωρίζουμε, είναι προφανές ότι δεν μπορεί να γίνει, μένει να δούμε ΤΙ θα γίνει.

Ό,τι όμως και να γίνει, η αξιωματική αντιπολίτευση είναι ανάγκη -για τον εαυτό της, τους πολίτες και τη χώρα- να ασκήσει πιο έντονα το θεσμικό της ρόλο, να παράξει πολιτική και λιγότερες ειδήσεις εσωκομματικού περιεχομένου. Πολύ περισσότερο που, η συγκυρία είναι δύσκολη και θα γίνει δυσκολότερη για τους πολίτες ένεκα της διπλής (υγειονομικής – οικονομικής κρίσης), πολύ περισσότερο που το βασικό εθνικό θέμα είναι ορθάνοιχτο. Με την κυβέρνηση να δίνει πλέον αρκετά σημάδια κακής λειτουργίας κι ασυνεννοησίας, και τη Νέα Δημοκρατία να είναι σε κατάσταση, κεκαλυμμένης ως τώρα, αναστάτωσης.

Γι’ αυτό και οι εκκλήσεις έμπειρων στελεχών να επικεντρωθούν στη βασική τους «δουλειά». Από την άλλη, βέβαια, το να ασκήσουν το ρόλο τους στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία βάζοντας τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι, είναι μια «λύση» που δεν θα τους πάει μακριά. 

Παρέμβαση Τσέκερη

Στην εσωκομματική αυτή συγκυρία, σε ένα άρθρο – παρέμβαση στη σημερινή «Αυγή» ο διευθυντής της, Άγγελος Τσέκερης επισημαίνει δύο ζητήματα: πρώτον, ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται ενισχυμένο πολιτικό κέντρο. Πολιτικό κέντρο δεν σημαίνει ομοφωνία, ούτε ομοιογένεια. Σημαίνει αυξημένη πολιτική ευθύνη». Δεύτερον και «πιο βαθύ», η πολιτική ταυτότητα του υπό διαμόρφωση ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. «Όταν κάνεις μια διεύρυνση, δεν αντικαθιστάς τους οπαδούς σου με καινούργιους, ούτε πετάς τα πλεονεκτήματά σου στη θάλασσα για να κερδίσεις κάποια καινούργια. Παίρνεις όλα τα μέτρα που χρειάζεται ώστε άνθρωποι με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες να μπορέσουν να συνυπάρξουν συντροφικά και φροντίζεις να ενισχύεις τα πράγματα που τους συνδέουν. Ακριβώς αυτά που τους συνδέουν, είναι η νέα σου ταυτότητα».

Ταυτοχρόνως, ο Α. Τσέκερης καλεί τα «επώνυμα και προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ» να καταβάλουν  μεγαλύτερη προσπάθεια, όπως αναφέρει, «να κατανοήσουν την ανάγκη του κόσμου για σύνθεση, θετικό κλίμα και εξωστρέφεια, και να ανταποκριθούν σ’ αυτή», με την προσθήκη, «η ένταση και οι εσωτερικές διαμάχες δημιουργούν πάντα τον πειρασμό να τις εκμεταλλευτεί κάποιος για αυτοπροβολή ή για να ενισχύει τις μετοχές του εναντίον των εσωκομματικών αντιπάλων, αυτό όμως είναι κάτι που πρέπει να εξαλειφθεί ως πρακτική. Γιατί το ‘χαϊδολόγημα’ των εσωτερικών εντάσεων είναι αυτό που παράγει γκρίνια, εκνευρισμό και καχυποψία, φέρνει τους εμπαθείς στο προσκήνιο, ωθεί τους καλοπροαίρετους στο περιθώριο και την απογοήτευση, και δημιουργεί τρικυμίες σε ποτήρια».

Και, αφού σημειώνει ότι η «φυγή προς τα εμπρός» δεν αποτελεί λύση, προτείνει δημοκρατικούς κανόνες λειτουργίας, με καθολική εφαρμογή. «Διαφορετικά θα είναι ευάλωτο σε φαινόμενα όπως οι ομαδοποιήσεις και ο παραγοντισμός, πράγματα απολύτως φυσιολογικά που, όμως, όταν αφήνονται ανεξέλεγκτα, καταλήγουν να καθορίζουν το σύνολο των κομματικών λειτουργιών. Η Αριστερά έχει περάσει και στο παρελθόν τέτοιες περιόδους, όπου οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις και το κυνήγι προσωπικών επιδιώξεων απορροφούσαν το σύνολο της ζωτικότητάς τους. Δεν πρέπει να ξαναγυρίσει εκεί», σημειώνει -κι ο Άγγελος Τσέκερης γνωρίζει καλά την ιστορία της Αριστεράς, εγχώριας και διεθνούς.

Νίκος Παπαδημητρίου