Editorial: Με τον Τραμπ ή εναντίον; Ποιοι μιλούν, ποιοι σιωπούν και ποιοι παράγουν ρατσισμό…
Η Συντακτική ομάδα του Libre
Η κυβέρνηση, έως τώρα, έχει αποφύγει επιμελώς να σχολιάσει τις εξελίξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρά το ότι κυριαρχούν στην παγκόσμια ειδησεογραφία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο θέμα δεν αναφέρθηκε, αυτοβούλως, στην καθιερωμένη ενημέρωση που πραγματοποίησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας. Επίσης δεν υπήρξε καμία επίσημη δήλωση κυβερνητικού αξιωματούχου.
Η σιωπή της κυβέρνησης μπορεί ίσως να εξηγηθεί ως μια προσπάθεια μη εμπλοκής σε ένα πολύ σοβαρό εσωτερικό θέμα των ΗΠΑ. Είναι, όμως, “εσωτερικό”, μόνο, το θέμα; Αξίζει να υπενθυμίσει κανείς την σπουδή με την οποία η Ν.Δ, είτε ω αξιωματικής αντιπολίτευση, είτε ως κυβέρνηση, ενεπλάκη δυναμικά στο “εσωτερικό” θέμα της Βενεζουέλας, καταδικάζοντας τον Νικολάς Μαδούρο και παίρνοντας την πλευρά του Χοσέ Γκουαϊδό, τον οποίο αναγνώρισε ως μεταβατικό πρόεδρο, παρότι δέκα μήνες μετά ακόμα και ο Ντόναλντ Τραμπ τον έχει εγκαταλλείψει.
Η κυβέρνηση δεν θέλει να εμπλακεί στο ζήτημα διότι με ανοιχτά τα ελληνοτουρκικά και το Λιβυκό δεν θέλει να δυσαρεστήσει την διοίκηση Κλίντον. Θα μπορούσε, όμως, να υπάρξει κάποια ανακοίνωση του κόμματος ή άλλων στελεχών της. Δεν το έπραξε. Και δεν το έπραξε, πιθανότατα, για να μην δυσαρεστήσει το δικό της altright ακροατήριο που αντιμετωπίζει φιλικά τις μεθόδους του Τραμπ. “Θέματα δημοκρατίας”, υπάρχουν σε άλλες χώρες, όχι, όμως, στην τραμπική Αμερική…
Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό πως αρθρογράφοι που ταυτίζονται με την υπερδεξιά πτέρυγα της Ν.Δ εγκαλούν τον Αλέξη Τσίπρα ως υπερασπιστή των “πλιατσικολόγων” και των Αμερικανών που μετέχουν στις διαδηλώσεις, ενώ ανώνυμοι λογαριασμοί στο twitter που, όμως, στηρίζουν την κυβέρνηση αναφέρονται με χυδαία και ρατσιστικά σχόλια κατά των αφροαμερικανών. Εάν συγκρίνει, όμως, κανείς την παρέμβαση του Μπάρακ Ομπάμα και τις δηλώσεις Δημοκρατικών γερουσιαστών με την ανάρτηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο facebook μάλλον θα δει πολλές ομοιότητες…
Επίσης αξίζει να αναφερθεί πως οι περισσότερες εφημερίδες υποβαθμίζουν την εξέγερση του αμερικανικού λαού κατά του Τραμπ, με αφορμή την δολοφονία του Τζορτζ Φλόϊντ. Για κάποιο λόγο (…) τα ελληνικά ΜΜΕ δεν ενδιαφέρονται αρκετά…
Τι βλέπει το γερμανικό Spiegel
«Όλο το μίσος, η οργή που εκφράζεται αυτές τις μέρες στους δρόμους της Αμερικής έχει βαθύτερα και πολύ πιο σύνθετα αίτια […]. Η διαμαρτυρία είναι το σύμπτωμα μιας ασθένειας που ταλαιπωρεί τις ΗΠΑ εδώ και χρόνια. Η χώρα έχει δυο πρόσωπα: αφενός είναι ένα powerhouse, μια οικονομική, τεχνολογική και στρατιωτική υπερδύναμη που με την αποστολή του SpaceX έστειλε μόλις άλλον έναν πύραυλο στο διάστημα. Αφετέρου όμως υπάρχει αυτή η βάναυση ανισότητα, ένας κοινωνικός διχασμός, τον οποίο δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς στην Ευρώπη. Στην εν εξελίξει κρίση του κορωνοϊού αυτός ο διχασμός έχει λάβει πλέον αδιανόητες διαστάσεις. Την ώρα που τα πράγματα συνεχίζουν να πηγαίνουν καλά για τους δισεκατομμυριούχους αλλά και για ένα κομμάτι της -ως επί το πλείστον λευκής- μεσαίας τάξης, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της χώρας περνά όλο και πιο πολύ στο περιθώριο».
Τι βλέπει ο Μπάρακ Ομπάμα
«Τα κύματα των διαδηλώσεων σε ολόκληρη τη χώρα αντιπροσωπεύουν μια γνήσια και νόμιμη οργή για την αποτυχία δεκαετιών να μεταρρυθμιστούν οι αστυνομικές πρακτικές και το ευρύτερο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης στις ΗΠΑ», τονίζει.
Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι ανάγκη να αναγνωριστεί ο «συνεχής, διαβρωτικός ρόλος που ο ρατσισμός διαδραματίζει στην κοινωνία μας» και να θεσπιστούν μεταρρυθμίσεις για την αντιμετώπιση όλου αυτού, προσθέτοντας πως «χρειάζεται μια πραγματική αλλαγή».
«Πρέπει να κινητοποιηθούμε για να αφυπνίσουμε τους άλλους και πρέπει να οργανωθούμε και να ψηφίσουμε για να διασφαλίσουμε ότι θα εκλέξουμε υποψηφίους που θα ενεργήσουν μέσω μεταρρυθμίσεων», γράφει ο Μπαράκ Ομπάμα.
Τι βλέπει η Suddeutsche Zeitung
«[…] Η οργή αυτή μαίνεται στις ΗΠΑ εδώ και χρόνια. Πυροδοτήθηκε για πρώτη φορά το 2008 όταν εκατομμύρια Αμερικανοί βυθίστηκαν σε μια οικονομική και δημοσιονομική κρίση, παρότι οι ίδιοι δεν έφεραν καμία ευθύνη και για την οποία δεν λογοδότησε ποτέ κανένας από τους υπεύθυνους τραπεζίτες και πολιτικούς. Πολιτικά εκδηλώθηκε τότε κυρίως υπό τη μορφή του υπερσυντηρητικού κινήματος Tea Party το οποίο αφανίστηκε στο μεταξύ από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Όταν το 2016 έθεσε υποψηφιότητα ο Τραμπ, δεν χρειάστηκε καν να ξυπνήσει πρώτα αυτή την οργή, αλλά απλώς να την υποκινήσει. Από την οργή αυτή άντλησε το πολιτικό του κεφάλαιο. Ήταν η κινητήρια δύναμη της νίκης του. Και καθότι θέλει να κερδίσει και πάλι τις εκλογές του Νοεμβρίου, συνεχίζει να πυροδοτεί έκτοτε την οργή αυτή τόσο στους υποστηρικτές όσο και στους αντιπάλους του. Αυτό είναι ανήθικο και άκρως επικίνδυνο για την Αμερική».
Τι βλέπει ο Αλέξης Τσίπρας
“Οι εικόνες από τις ΗΠΑ είναι το ξυπνητήρι της Ιστορίας. Είναι η απότομη υπενθύμιση σε όσους πιστεύουν ότι το συλλογικό μέλλον βρίσκεται στη διαιώνιση των κοινωνικών ανισοτήτων, το φυλετικό μίσος, τη μισαλλοδοξία και τον συντηρητισμό. Η μαύρη κοινότητα των ΗΠΑ γίνεται σήμερα ο παγκόσμιος εκπρόσωπος της ανάγκης για προοδευτικές και ριζοσπαστικές τομές.
Για μια κοινωνία δίκαιη, χωρίς διαχωρισμούς, στην οποία οι πολίτες νιώθουν ασφάλεια για το μέλλον τους. Μια κοινωνία που προχωρά με βάση το σεβασμό στη διαφορετικότητα. Δηλαδή, μια κοινωνία βαθιά δημοκρατική. Που δεν διαχωρίζει τους πολίτες της με βάση το χρώμα, το φύλο, την καταγωγή, τα πιστεύω τους. Η συλλογική πρόοδος είναι πάντα υπόθεση των πολλών. Η συλλογική οπισθοδρόμηση είναι πάντα η επιλογή των λίγων”.
Τι βλέπει η La Repubblica
“Λεηλασίες και εμπρησμός αστυνομικού τμήματος στη Μινεάπολη. Πυροβολισμοί εν μέσω διαδηλώσεων στο Λούισβιλ, στο Κεντάκι. […] Και ένας πρόεδρος ρίχνει λάδι στη φωτιά λέγοντας: ”Αν ξεκινήσουν οι λεηλασίες θα ξεκινήσουν και οι πυροβολισμοί”. Το twitter τον τιμωρεί και προειδοποιεί τους πολίτες. […] Ο Τραμπ μάχεται σε δυο νέα θερμά μέτωπα: το ένα στους δρόμους, το άλλο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία χειραγωγούσε ο ίδιος έξυπνα μέχρι πρότινος. Δυο νέα μέτωπα για να μην τον αποτελειώσουν η πανδημία και η ανεργία. Πρόκειται για μια σαφή και συνειδητή στρατηγική. […] Θα την ακολουθήσει μάλλον μέχρι τις εκλογές».
Τι βλέπει ο αρθρογράφος των New York Times Charles Blow
Καθώς οι διαμαρτυρίες και οι ταραχές έχουν περάσει σε ολόκληρη τη χώρα μετά τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ από την αστυνομία στη Μινεάπολη, είναι προφανές ότι η Αμερική δεν κατάφερε να μάθει ξανά αυτό το μάθημα.
Οι διαμαρτυρίες δεν αφορούν απαραιτήτως τη δολοφονία του Φλόιντ, αλλά την αγριότητα για τη δολοφονία που αντιπροσωπεύει ο θάνατός του.
Η σχεδόν ανεξέλεγκτη ικανότητα του κράτους να ενεργεί με ατιμωρησία στην καταπίεση των μαύρων σωμάτων και στη λήψη της μαύρης ζωής.
Είναι ένας θυμός που αισθάνεται ανίσχυρος, καταδιώκεται και κυνηγείται, υποβαθμίζεται και είναι απάνθρωπος. Είναι ένας θυμός στον οποίο οι σκηνές συνεχίζουν να επαναλαμβάνονται έως ότου κάποιος νιώσει εξαντλημένος. Είναι ένας θυμός που αισθάνεται ότι τα άτομα που έχουν την εξουσία σε κάθε επίπεδο – μεμονωμένοι αξιωματικοί, καθώς και η τοπική, πολιτειακή και ομοσπονδιακή κυβέρνηση – δεν ανταποκρίνονται στις εκκλήσεις των λαών για θεμελιώδη αλλαγή και ίση δικαιοσύνη βάσει του νόμου και ίση μεταχείριση από αυτόν.
Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται αβοήθητοι, σαν να μην υπάρχει τίποτα να χάσουν, όπως η ζωή τους, κρέμονται ήδη σε ισορροπία, μια άγρια, στροβιλισμένη, απροσδιόριστη οργή είναι ένα λογικό αποτέλεσμα.
Καταστρέφετε τις προοπτικές των ανθρώπων, θα καταστρέψουν την περιουσία σας.
Μπορούμε να θρηνούμε τη βία που έχει προκληθεί σε ορισμένες από αυτές τις διαμαρτυρίες, αλλά πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι το να πρέπει να ζεις σε έναν κόσμο, σε μια κοινωνία, στην οποία νιώθεις ότι η ίδια η ζωή σου απειλείται συνεχώς λόγω του χρώματος του δέρματός σου είναι επίσης μια μορφή βίας.
Τι βλέπει ο Άδωνις Γεωργιάδης
Ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης συνέκρινε τα γεγονότα στις ΗΠΑ και τις διαδηλώσεις ενάντια στην δολοφονία του Τζώρτζ Φλόϋντ, με τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 στην Ελλάδα, μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Όπως χαρακτηριστικά είπε στον τηλεοπτικό σταθμό MEGA «δεν συζητείται ότι η δολοφονία αυτού του ατυχούς έγχρωμου αμερικάνου ήταν σοκαριστική» ενώ πρόσθεσε πως «δεν υπάρχει άνθρωπος που θα δει αυτό το βίντεο και δεν θα αισθανθεί οργή». Επισήμανε ότι «ο ρατσισμός είναι απαράδεκτος και το αδίκημα πρέπει να τιμωρηθεί»Ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας όμως δήλωσε ότι «από αυτό το γεγονός που είναι απόλυτα καταδικαστέο και βδελυρό μέχρι το να καίνε την Αμερική και να κάνουν πλιάτσικο στα καταστήματα ή να δέρνουν καταστηματάρχες στο όνομα μίας αντιφασιστικής ιδεολογίας υπάρχει πολύ μεγάλη απόσταση».
Ο Άδωνις Γεωργιάδης ανέφερε πως «εγώ θλίβομαι να βλέπω τις ΗΠΑ σε αυτή την κατάσταση. Έβλεπα το πρωί που ξύπνησα τις φωτιές στην Ουάσιγκτον, απίστευτα πράγματα και απίστευτες εικόνες. Είμαι βέβαιος ότι η Αμερική θα βρει πολύ γρήγορα το δρόμο της».
Στην συνέχει ο υπουργός Ανάπτυξης σημείωσε πως «τά χαμε ζήσει κι εδώ τον Δεκέμβρη του 2008 όταν στο όνομα του Γρηγορόπουλου κάνανε πλιάτσικο στα καταστήματα». Συνέχισε λέγοντας για τις ΗΠΑ ότι «είδα κάποια βίντεο που κλέβανε παπούτσια NIKE η μπαίνανε σε καταστήματα Louis Vouiton».
Τι βλέπει ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης
Ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης Άντριου Κουόμο δήλωσε στο CNN:
“Ο πρόεδρος θέλει να κάνει πραγματικότητα μια τηλεοπτική εκπομπή “του Θεού και της Πατρίδας”. Αφού κάλεσε τον στρατό, μετά πήγε σε μια εκκλησία κρατώντας μια Βίβλο. Κατανοούμε σε ποιους προσπαθεί να απευθυνθεί.”
Ο κ. Τραμπ χαρακτήρισε «εγχώρια τρομοκρατία» τα επεισόδια των τελευταίων ημερών, μετά τον θάνατο 46χρονου Αφροαμερικανού κατά τη διάρκεια της βίαιης προσαγωγής του από τέσσερις λευκούς αστυνομικούς, και «ντροπή» τις ταραχές της Κυριακής στην ομοσπονδιακή πρωτεύουσα.
Απείλησε να στείλει τον στρατό στις πόλεις και στις πολιτείες που θα αρνηθούν να υπακούσουν την εντολή του προς τους δημάρχους και τους κυβερνήτες να αναπτύξουν «συντριπτικές» δυνάμεις των υπηρεσιών επιβολής της τάξης για να ανακτηθεί η κρατική «κυριαρχία στους δρόμους».
Τι βλέπει η Γερουσιαστής Καμάλα Χάρις
Τι βλέπει ο αρθρογράφος του Liberal Σάκης Μουμτζής
Τι βλέπει ο Georgy Zukhof- ψευδώνυμος αλλά δημοφιλής λογαριασμός στο twitter που στηρίζει την κυβέρνηση
Τι βλέπει η εφημερίδα “δημοκρατία”
Τι βλέπει ο καθηγητής Θανάσης Διαμαντόπουλος
Δεν αποτελεί απλώς κοινή αίσθηση, πανθομολογούμενη εκτίμηση, ακόμη και κοινό τόπο. Είναι –έτι μάλλον- κάτι που επιβεβαιώνεται από αδιάσειστα στοιχεία: οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τα πιο βίαια, τα πιο ανθρωποκτόνα, τα πιο «happy-trigger», τα πλέον εύκολα «tire-gachette» όργανα της έννομης τάξης που υπάρχουν ανά την υφήλιο. Χίλιοι (!!!) περίπου πολίτες τον χρόνο χάνουν τη ζωή τους σε διαδικασίες ελέγχου από αστυνομικούς –υποθέτω πως η στατιστική δεν αναφέρεται σε καταδιωκόμενους ενόπλους εγκληματίες, αλλά σε ελεγχόμενους πολίτες, ενδεχομένως παραβάτες του ερυθρού σηματοδότη κοκ – ενώ ο αριθμός των ενστόλων που χάνουν τη ζωή τους δεν υπερβαίνει τους 100 ετησίως, σημειώνει στο liberal.gr.
Βεβαίως οι υπερβολές και οι ακρότητες στην άσκηση από όργανα του κράτους του «μονοπωλίου της νόμιμης βίας» δεν είναι αποκλειστικό αμερικανικό «προνόμιο». Πιθανολογώ πως όταν, προ αιώνων, ο λόρδος Άκτον τόνισε ότι «η εξουσία διαφθείρει και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα» δεν εννοούσε μόνο τη ροπή σε χρηματισμό που δημιουργείται στους εξουσιαστές, αλλά και την τάση τους, την τάση που ουσιαστικά προσπορίζει ηδονή στον καθένα που έχει τη σχετική δυνατότητα, να απολαμβάνουν μια επιβολή ακατανίκητη, κατά το δυνατόν ανεξέλεγκτη άρα επιρρεπή σε καταχρήσεις, επίβοβη, τρομοκρατούσα και τρομακτική.
Τι βλέπει το ΚΙΝΑΛ
ΚΙΝ.ΑΛ: Οι προοδευτικοί πολίτες οφείλουμε να αντιδρούμε
Από την πρώτη στιγμή σχεδόν εξέδωσε ανακοίνωση για την δολοφονία του Τζώρτζ Φλόιντ, το τμήμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Κινήματος Αλλαγής. Όπως χαρατκηριστικά ανέφερε η ανακοίνωση: «Η ρατσιστική δολοφονία του Τζωρτζ Φλόιντ, ας ξυπνήσει σε όλους μας την αποφασιστικότητα να αντιταχθούμε έμπρακτα στο ρατσισμό, το μίσος, τη βία. Για τους δυο αστυνομικούς της Μινεάπολις, δείχνει να είναι πολύ φυσική η ον-λάιν δολοφονία με ασφυξία ενός μαύρου στο δρόμο, μπροστά σε πολίτες. Γι’ αυτούς είναι «λογικό» και «υπηρεσιακό καθήκον».
Πρόκειται όμως για κτηνωδία, που δεν αφορά μόνον τον Τζωρτ Φλόιντ και τους δολοφόνους του. Ούτε μόνον τις ΗΠΑ. Αφορά όλους μας. Όπου υπάρχει ρατσισμός, βία, αυθαιρεσία της εξουσίας, όπου ο «άλλος» δεν έχει δικαιώματα, όπου το διαφορετικό χρώμα, φύλο, θρησκεία, σεξουαλικός προσανατολισμός, τιμωρούνται ακόμη και με θάνατο.Οι πολίτες που θέλουμε να λεγόμαστε σύγχρονοι και προοδευτικοί, οφείλουμε να αντιδρούμε σε κάθε τέτοια συμπεριφορά, όπου τη συναντάμε. Όπως οι νοσταλγοί της Κου Κλουξ Κλαν παίρνουν διάφορες ανά τον κόσμο μορφές, ακόμη και κοινοβουλευτικές, έτσι κι εμείς θα είμαστε παντού και θα αντιδρούμε. Δεν θα αφήσουμε το ρατσισμό, το μίσος, τη βία και την αυθαιρεσία, να σταθούν πουθενά».
Τι βλέπει το ΚΚΕ
ΚΚΕ: Ενώνουμε την φωνή μας με τον αμερικανικό λαό
Στις κινητοποιήσεις για την δολοφονία του Τζώρτζ Φλόϊντ αναφέρθηκε ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, μετά από συνάντηση που είχε με τον πρεσβευτή της Παλαιστίνης. Όπως τόνισε: «Ιδιαίτερα σήμερα ενώνουμε τη φωνή όλου του ελληνικού λαού με τους λαούς όλου του κόσμου, ενάντια στη βαρβαρότητα της αμερικανικής κυβέρνησης, του αμερικανικού κράτους. Ενώνουμε τη φωνή μας με τον ίδιο τον αμερικανικό λαό που κινητοποιείται αυτές τις ημέρες για τα δικαιώματά του, για να μπορέσει να ανασάνει, για να έχει ανάσα ζωής».
Μάλιστα μέλη της ΚΝΕ πραγματοίησαν παράσταση διαμαρτυρίας έξω από την πρεσβεία των ΗΠΑ. Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της νεολαίας του ΚΚΕ «η κυβέρνηση Τραμπ, όπως και αυτή του προκατόχου του Ομπάμα και όλες οι έως τώρα αμερικανικές κυβερνήσεις, Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών, έχουν μεγάλες ευθύνες, γιατί τα ρατσιστικά εγκλήματα, η αστυνομική βία και καταστολή δεν σταμάτησαν ποτέ».
Τι βλέπει ο έμπειρος ανταποκριτής Μιχάλης Ιγνατίου
Η κατάσταση συνεχίζει να είναι χαώδης στην Αμερική. Την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται εκτός εαυτού.
Βασικά συνεχίζει να είναι σε καθεστώς απόλυτης άρνησης και να πιστεύει ότι η χώρα δέχεται επίθεση από ξένα στοιχεία, αναρχικούς και ακραίους αριστερούς. Χθες, σε ομιλία του προς τον αμερικανικό λαό ανακοίνωσε ένα είδος “στρατιωτικού νόμου”, χωρίς βέβαια να ομιλούμε για “δικτατορία” με την έννοια της λέξης, διότι ΔΕΝ είναι. Ή, δεν είναι ακόμα…
Δεν μπορεί να αντιληφθεί το αυτονόητο: ότι οι πολίτες αντιδρούν σε μία άδικη δολοφονία ενός ανθρώπου, που είναι και πάλι Αφροαμερικανός. Ούτε θα καταλάβει ποτέ ότι ο πραγματικός λόγος της οργής είναι αυτός ο άνευ προηγουμένου διχασμός της Αμερικής, που προωθεί βασικά ο ίδιος ο Αμερικανός Πρόεδρος, στη βάση μίας τρελής δικής του «λογικής» ότι οι Δημοκρατικοί, που αποτελούν τον μισό πληθυσμό, απεργάζονται άσχημα πράγματα για την υπερδύναμη. Έχει εκτοξεύσει ένα σωρό κατηγορίες εναντίον τους, που δεν ευσταθούν.
Η χθεσινή δήλωση του κ. Τραμπ, ότι «αν οποιαδήποτε πόλη ή πολιτεία αρνηθεί να προχωρήσει στις ενέργειες αυτές (να επιβάλουν το νόμο και την τάξη), τότε θα αναπτύξω τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και θα επιλύσω τάχιστα το πρόβλημα γι’ αυτές», αποτελεί απειλή στη Δημοκρατία (περισσότερα στο hellasjournal.com)
SiteDesign