Ο Γ. Λακόπουλος για όσους “πολεμούν” τη Γιάννα Αγγελοπούλου- Μια προσωπική κατάθεση

Με ένα “απο καρδιάς” άρθρο του στο anoixtoparathyro.gr ο δημοσιογράφος Γιώργος Λακόπουλος εξιστορεί τα συμβαίνοντα το τελευταία διάστημα περί την επιτροπή “Ελλάδα 2021” και τις επιθέσεις που δέχεται η Γιάννα Αγγελοπούλου. Καταθέτει το δικό του στίγμα για την προσπάθεια, όπως λέει, να ενταχθεί ο εορτασμός για τα 200 χρόνια από την απελευθέρωση σε κάποιον κυβερνητικό σχεδιασμό και εξηγεί γιατί υπερασπίζεται την Γιάννα Αγγελοπούλου, απορρίπτοντας τις μομφές ορισμένων για “εξάρτηση”.

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος:

Κάνει μπαμ από μακριά: η εξελισσόμενη  επιχείρηση αποδόμησης της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» -στην οποία ανέθεσε ομόφωνα η Βουλή των  Ελλήνων τις εκδηλώσεις για την 200η επέτειο της  Ελληνικής Επανάστασης, έχει βάθος και εύρος.

Ό,τι βλέπουμε είναι η κορυφή του παγόβουνου. Δεν μιλάμε πλέον για την επέτειο και τον χαρακτήρα της. Από κάποια στιγμή  άρχισαν να παίζονται, άλλα παιχνίδια που δεν έχουν σχέση με τον εορτασμό. Σχετίζονται με πολιτικές επιδιώξεις, με συγκρούσεις γοήτρου και με κρυφές ατζέντες.

Αναμφίβολα ήταν ευφυής η περσινή ιδέα του Κυριάκου Μητσοτάκη να αναθέσει στην Γιάννα Αγγελοπούλου την οργάνωση του 2021.

Αλλά οι αναγνώστες του ΑΠ θυμούνται τις επισημάνσεις για αντιδράσεις που κυοφορούνταν.  Όπως επίσης τις αναφορές για εσωτερικές λειτουργίες- όπως έγιναν γνωστές σε όλους. Και την κριτική για τις πρώτες  κινήσεις της Επιτροπής στον δημόσιο χώρο.

Σημειώθηκε τότε -στο ΑΠ-  ότι μόνο έναν κίνδυνο αποτυχίας έχει η  Επιτροπή Αγγελοπούλου: να επιτρέψει την ένταξή της στον πολιτικό  σχεδιασμό της κυβέρνησης. Να γίνει η δραστηριότητά της τμήμα της   ρητορικής του κυβερνώντος κόμματος.

Οι διασταυρούμενοι πόλεμοι

Τα πράγματα όμως εξελίσσονται πολύ χειρότερα. Κάποιοι θέλουν να γίνει ο εορτασμός μέρος του αφηγήματος της πιο σκληρής Δεξιάς και πεδίο δράσης των πιο αναχρονιστικών κύκλων.

Να οργανωθεί με οδηγό την πατριδοκαπηλία, τον διχασμό και την ιστορική μονομέρεια. Αλλιώς να παραδώσει η Γιάννα τα κλειδιά.   

Αυτή η επιδίωξη διασταυρώνεται με την προσπάθεια από κάποιους να δημιουργήσουν σκηνικό «Πολέμου των Οίκων»– για να επωφεληθούν οι εκατέρωθεν παρατρεχάμενοι.  

Στην ούγια υπάρχουν παράδοξα πράγματα, όπως δυο άλλες επιτροπές -η μια για …άλλη επέτειο- που δίνουν στην πολύμορφη αναμέτρηση  που κλιμακώνεται χαρακτήρα σύγκρουσης γιγάντων. Με παραμέτρους, επίσης πέραν του εορτασμού.

Στο προσκήνιο κυριαρχούν οι σοφιστικέ υποδείξεις των πρωτοκλασάτων της κυβερνητικής προπαγάνδας -με την αντιπολίτευση σε αφασία –οι  ασυναρτησίες τύπου Μπογδάνου και οι παραβάσεις συγκεκριμένων μιντιακών κέντρων.

Περί συμβόλων

Παράλληλα όμως κλιμακώνεται προσωπική επίθεση στην Αγγελοπούλου, με ακροδεξιό περιεχόμενο. Είναι χαρακτηριστική η ανάρτηση μιας παλιάς   τραγουδίστριας που είχε εμπλακεί με πάθος στα συλλαλητήρια της μισαλλοδοξίας κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Τότε ήθελε να σώσει τον Μεγαλέξανδρο, με την «υπεράσπιση της πατρίδας μας από κάθε πανούργα μεταμοντέρνα, μασκαρεμένη σε διεθνισμό, άπληστη επιβουλή της διεθνούς πλουτοκρατίας».  Τώρα έκανε την εξής ανάρτηση για εγχώρια πλουτοκρατία, την Αγγελοπούλου:

«Η Γιάννα Αγγελοπούλου συμβολίζει την Ελλάδα μιας εποχής ψεύτικης ευμάρειας του νεοελληνικού ονείρου του εύκολου πλουτισμού, καθώς και όλης εκείνης της περιόδου που οδήγησε τη χώρα στην κρίση και τη φτωχοποίησή της. Συμβολίζει την ελίτ που πάρταρε μέχρι την ώρα του ναυαγίου και μετά μπήκε στις σωσίβιες λέμβους αφήνοντας τους άλλους να πνιγούν».

 Αυτό συμβολίζει η Αγγελοπούλου; Στα σοβαρά, η ίδια και η οικογένεια της  συνιστούν παραδείγματα προς αποφυγή και πρόσωπα για στιγματισμό;   

Ο καθένας μπορεί να έχει όποια γνώμη θέλει και να κρίνει κατά τα γούστα του πώς μιλάει, πώς ντύνεται, με ποιους  συναναστρέφεται. Αν καπνίζει πούρο και αν φοράει καπέλα.

 Άλλωστε η ταμπλόιντ δημοσιογραφία έχει προβάλει πολλές φορές την προσωπική και οικογενειακή διαδρομή της, όσο γαργαλιστικά μπορούσε. Αυτό συνεχίζεται, παρότι η ίδια κατέθεσε αξιοπρεπώς τον προσωπικό απολογισμό της σε δυο βιβλία.

Αλλά αν μιλάμε για την παρουσία της Αγγελοπούλου και της οικογένειάς της στον χώρο του δημοσίου συμφέροντος οι συμβολισμοί είναι ορατοί από χρόνια. Όποιος διαφωνεί να σηκώσει το χέρι.

Πρώτο: Η Αγγελοπούλου κατά τη συμμετοχή της στα κοινά -καθ’ οιoνδήποτε  τρόπο- μπορεί να έκανε σωστά πράγματα, ή λάθη, να είχε    ευτυχείς  και αποτυχημένες ιδέες, να αγόρασε και να έκλεισε εφημερίδες- οτιδήποτε έκανε τέλος πάντων. Αλλά το έκανε με δικά της λεφτά. Δεν χρησιμοποίησε ποτέ και σε τίποτε ούτε ευρώ από το δημόσιο ταμείο.  Και δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Ούτε στη δημόσια δράση της, ούτε στην εκδοτική λειτουργία της.

Δεύτερο:  Η οικογένεια Αγγελοπούλου, από όσα γνωρίζουμε συμβολίζει συχνά την καλή χρήση του πλούτου. Είναι γνωστές οι δωρεές -στο Πατριαρχείο, στην καμένη Ηλεία, στην σημερινή υγειονομική κρίση. Το  πρόγραμμα υποτροφιών του ομώνυμου Ιδρύματος, σε νέους επιστήμονες, μέσω του Ιδρύματος Κλίντον και του Χάρβαρντ και του Καίμπριτζ.

Τρίτο:  Η εμπλοκή της οικογένειας Αγγελοπούλου στην ελληνική Ολυμπιάδα ήταν πράξη προσφοράς και συμβόλισε τη μεγαλύτερη μεταπολεμική επιτυχία της Ελλάδας στον διεθνή χώρο.

Δεν επέβαλαν αυτοί τους Αγώνες του 2004. Ήταν επιλογή του Ανδρέα Παπανδρέου και ο Κώστας Σημίτης που τον διαδέχθηκε παρακάλεσε την Γιάννα και τον Θόδωρο  Αγγελόπουλο να τους φέρουν στην Αθήνα. Τους έφεραν.

Πάλι με παράκληση του Σημίτη το 2000 η Γιάννα ανέλαβε να σώσει τη διοργάνωση που πήγαινε για εθνικό φιάσκο.

Η δουλειά της δεν είχε σχέση μην ανάθεση των έργων για τους Αγώνες. Είχαν ανατεθεί από την κυβέρνηση προτού αναλάβει η ίδια την διοργάνωση. Και παρέδωσε με πλεόνασμα τον προϋπολογισμό της επιτροπής «Αθήνα 2004» -που διοίκησε, δημιουργώντας υποδείγματα μάνατζμεντ.

Μελέτη του ΙΟΒΕ απέδειξε ότι οι Αγώνες υπήρξαν επωφελείς για την Ελλάδα. Και θα ήταν περισσότερο αν δεν είχε εγκαταλειφθεί – για γνωστούς λόγους -ο θρίαμβος εκείνου του θέρους.

Αν μιλάμε, λοιπόν, για συμβολισμούς, αυτά συμβολίζει η Αγγελοπούλου. Τα υπόλοιπα ας τα βρουν όσοι προσπαθούν να συναντήσουν τα κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας.

ΥΓ. Προσωπική κατάθεση

Ουδείς μου ανέθεσε να υπερασπιστώ την Γιάννα, όπως και κανείς δεν θα μπορούσε να μου επιβάλει να την επικρίνω. Ή να με αποτρέψει, αν το έκρινα σκόπιμο.

Ως σχολιαστής επιμένω να λέω συχνά γνώμη μου  γι’ αυτήν, χωρίς καμία ενοχοποίηση για τις  συνήθεις μπούρδες του τύπου «άνθρωπος της Γιάννας». 

Το 2006 άφησα τον ΔΟΛ για να εργαστώ στον «Ελεύθερο  Τύπο», όταν η οικογένεια Αγγελοπούλου ανέλαβε το πιο φιλόδοξο εκδοτικό εγχείρημα στην Ελλάδα: μια σύγχρονη, αδέσμευτη εφημερίδα, με υγιή χρηματοδότηση, χωρίς εξαρτήσεις και δουλειές με το κράτος.

 Γιατί απέτυχε το έχω εξηγήσει από το ΑΠ- αλλά και στο «Βήμα»: Δεν ήξεραν τα μυστικά του βάλτου.

Έχω τις καλύτερες εντυπώσεις από την επαγγελματική σχέση μου με  την  τότε εκδότρια.  Δεν ντράπηκα ποτέ για τη δουλειά  που έκανε.  Η έκδοση δεν πέτυχε, αλλά οι εκδότες εξόφλησαν τα Ταμεία και τους δημοσιογράφους με το παραπάνω.

Μετά τη λήξη της επαγγελματικής συνεργασίας το 2009 είχα μαζί της μια δυο ή τρεις σύντομες συναντήσεις τον πρώτο καιρό – και κάποιες ανταλλαγές διαδικτυακών ευχών έκτοτε.

Τίποτε περισσότερο. Δεν έχω έκτοτε καμία επαγγελματική ή άλλη σχέση – κρυφή ή φανερή. Δεν έτυχε. Κάποιες περιπτώσεις προσωπικών μου ενοχλήσεων δεν αξίζει να αναφερθούν.

 Όποιοι ηλίθιοι θέλουν να ισχυριστούν οτιδήποτε, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, με γεια τους και με χαρά τους. Θα έλεγαν χειρότερα αν ήξεραν τι γνώμη έχω γι αυτούς.

Πηγή: anoixtoparathyro.gr