Κι όμως! Υπάρχει τρόπος να απαλλαγούμε από τους γελωτοποιούς και τα χυδαία τρολ
Πριν από λίγο πέρασε μπροστά από την οθόνη μου, φαντάζομαι και πολλών άλλων, μία από αυτές τις «φωτοβολίδες» που εκτοξεύουν στα social media οι κάθε λογής γελωτοποιοί και φασουλήδες της πολιτικής μας ζωής. Μία «φωτοβολίδα» που κατάφερε να ενσωματώνει με τάχα μου ποιητικό ου μην αλλά και περισπούδαστο ύφος όλη τη χυδαιότητα, τον ρατσισμό, το φαρμάκι αλλά και την πολιτική ανοησία μπορεί να παράξει ένας διεστραμμένος ανθρώπινος νους.
Του Αντρέα Παναγόπουλου
Ελάχιστα λεπτά μετά δεκάδες ιστοσελίδες αναπαράγουν είτε αυτούσια είτε με κάποιο σχολιασμό τη «φωτοβολίδα» άλλες σιγοντάροντας τον περισπούδαστο γελωτοποιό και άλλες επικρίνοντάς τον για «νέα αθλιότητα» και τα τοιαύτα. Από κοντά και δεκάδες χρήστες του twitter και του facebook θα κάνουν το ίδιο και πάλι είτε «αποθεώνοντάς» τον είτε κράζοντάς τον για τις ανοησίες του.
Κι αυτό επαναλαμβάνεται πολλές φορές μέσα στην κάθε ημέρα του πολιτικού, κοινωνικού και ψηφιακού μας βίου σαν ένα τελετουργικό «μάντρα» πηχτής και πικρόχολης ανοησίας ως «συμπολιτευτικός» ή «αντιπολιτευτικός» λόγος (ανάλογα σε ποια θέση βρίσκεται ο γελωτοποιός).
Χρόνια τώρα η ίδια ιστορία, η ίδια αλυσίδα μετάδοσης, το ίδιο ρουλεμάν διαμοιράζει ολούθε τον ιο που έχει κατασκευαστεί στον εγκέφαλο του κάθε wanna be πολιτικάντη, του κάθε ανθυποπολιτικού, του κάθε τηλε-social-πωλητή χολής και ανοησίας. Πετάει την παρόλα του και η παρόλα εξαπλώνεται σαν τον κοροναϊό σε ολόκληρη τη δημόσια σφαίρα.
Το φαινόμενο όσο παράλογο και παρανοϊκό κι αν φαίνεται έχει εξήγηση και αιτία και μάλιστα διπλή: από τη μια να κρατάει στον αφρό το εν λόγω πρόσωπο ώστε να μην παύει να βρίσκεται στο προσκήνιο –μη μπορώντας να το κάνει λέγοντας ή κάνοντας κάτι ουσιαστικό και παραγωγικό- και από την άλλη να προσφέρει υπηρεσία στο «αφεντικό» αλλάζοντας την ατζέντα της ημέρας αν αυτή είναι ενάντια στα όποια συμφέροντά του. Στην ουσία λειτουργούν συνειδητά ή ασυνείδητα ως αλεξικέραυνα και καρπαζοεισπράχτορες χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουν και οπαδούς που χειροκροτούν την κάθε απίστευτη «παπαριά» θα γράψουν ή θα εκστομίσουν.
Με ορατά λοιπόν τόσο τα αίτια της συμπεριφοράς τους όσο και του τρόπου αναμετάδοσης των επικίνδυνων ανοησιών τους, η λύση για την εξουδετέρωση και αδρανοποίηση τους είναι θεωρητικά απλή: τους κόβεις το οξυγόνο και παύεις να ποτίζεις το χώμα όπου φυτρώνουν και καρποφορούν.
Πως; Με πλήρη και ανελέητη αδιαφορία. Ετσι ώστε να μην γίνεται διασπορά του ιού της πολιτικής χυδαιότητας στην κοινότητα, όπως θα έλεγε και ένας επιδημιολόγος.
Δυστυχώς, όσο απλό και αποτελεσματικό ακούγεται άλλο τόσο είναι δύσκολο να γίνει πράξη. Αξίζει όμως να το προσπαθήσουμε. Κάποτε η πολιτική και ο δημόσιος διάλογος θα πρέπει να απαλλαχθούν από αυτά τα σαπρόφυτα και τα τρολ που υπονομεύουν τη λογική μας αλλά και την ίδια τη Δημοκρατία. Ας τους κόψουμε το οξυγόνο της δημοσιότητας που επιδιώκουν με νύχια και με δόντια…