“Ανοσία της αγέλης”:Η “δολοφονική” τακτική του Μπόρις Τζόνσον για τον Covid 19

Σημαντικό ενδεχόμενο τραγικών επιπτώσεων στο πληθυσμό και το σύστημα υγείας της Μεγάλης Βρετανίας κάνει λόγο ο καθηγητής λοιμωξιολογίας κ. Σωτήρης Τσιόδρας, σχολιάζοντας την επιλογή της χώρας να μην εφαρμόσει περιοριστικά μέτρα αναχαίτισης του κορονοϊού.

Στο επίκεντρο αυτής της “δολοφονικής” στρατηγικής του Μπορις Τζόνσον για την αντιμετώπιση της πανδημίας βρίσκεται μια επιστημονική άποψη για την “ανοσία της αγέλης”, ή κατά τον κ. Τσιόδρα στρατηγική του «ας το κολλήσουμε όλοι». Μια επιλογή που ρισκάρει με χιλιάδες θανάτους Βρετανών και με την οποία διαφωνεί ο υπόλοιπος κόσμος.

Η «ανοσία της αγέλης» αποτελεί μια διαδικασία κατά την οποία αρκετά άτομα γίνονται ανθεκτικά σε μια ασθένεια – μέσω εμβολιασμού ή προηγούμενης έκθεσης σε ιό- και δεν μπορούν πλέον οι ιοί να διαδοθούν σημαντικά στον υπόλοιπο πληθυσμό. Η στρατηγική της βρετανικής κυβέρνησης απέναντι στην πανδημία δείχνει να κινείται στον εξής άξονα: αφού, πλέον, η μετάδοση του ιού γίνεται μέσα στην κοινότητα, δεν έχουν νόημα μέτρα καραντίνας.

Μάλιστα στο περιβάλλον της κυβέρνησης του Μπόρις Τζόνσον υπάρχει η πεποίθηση ότι η εξάπλωση του κοροναϊού μπορεί ακόμα να επιβραδυνθεί και να μειωθεί, λέγοντας στους ανθρώπους να παραμείνουν στο σπίτι για επτά ημέρες εάν είναι άρρωστοι. Γενικά η λογική είναι να δημιουργηθεί ένα τοίχος ανοσοποιημένων ανθρώπων για την προστασία των ευάλωτων, οι οποίοι είναι καλό να μένουν στο σπίτι. Τονίζεται δε ότι αυτοί άνθρωποι οι οποίοι είναι κυρίως ηλικιωμένοι και πάσχουν και από άλλα νοσήματα, πρέπει έτσι κι αλλιώς να παραμένουν στο σπίτι.

Σύμφωνα με τον κ. Γκίκα Μαγιορκίνη, Επίκουρο Καθηγητή Υγιεινής και Επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, «η ανοσία της αγέλης παρατηρείται όταν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει αποκτήσει ανοσία στην προκειμένη περίπτωση μετά από μόλυνση. Αυτό μέχρι σήμερα πρακτικά δεν έχει συμβεί ποτέ για κανένα νόσημα παρά μόνο με εμβολιασμό. Στην περίπτωση του Ηνωμένου Βασιλείου, αν θεωρήσουμε ότι κάθε επιβεβαιωμένο κρούσμα μεταδίδει τον ιό σε 2,35 άτομα (υπολογισμός για την μεταδοτικότητα με βάση τα κρούσματα στην Wuhan όπως δημοσιεύτηκαν σε μελέτη στο Lancet) θα πρέπει λοιπόν να μολυνθεί το 60% του πληθυσμού».

Όπως αναφέρει ο κ. Μαγιορκίνης, με βάση αυτό το δεδομένο θα πρέπει να γίνουν φορείς του ιού περί τα 36 εκατομμύρια Βρετανών. Αν μάλιστα θεωρήσουμε ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων η θνητότητα των κρουσμάτων εκτιμάται στο 0,4%, τότε μιλάμε για 144 χιλιάδες θανάτους στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά την ολοκλήρωση του κύκλου της επιδημίας.

Απαντώντας στο ερώτημα γιατί οι υγειονομικές αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου διαφοροποιούνται όσον αφορά στη διαχείριση της επιδημίας, ο επίκουρος καθηγητής απαντάς ότι: «Δεν είναι πλήρως κατανοητά τα δεδομένα που έχουν οι Βρετανοί στα χέρια τους. Δεν φαίνεται ότι πρόκειται να μολυνθεί ένα τόσο μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Οι εκτιμήσεις μιλάνε για 30% του πληθυσμού στα χειρότερα σενάρια. Προσωπικά, και δεν είμαι ο μόνος, διαφωνώ με την επιλογή της Μεγάλης Βρετανίας, να επιλέξει αυτή τη λογική διαχείρισης του κορονοϊού. Διακεκριμένοι συνάδελφοι από το Ηνωμένο Βασίλειο έστειλαν επιστολή διαφωνίας, ενώ ήδη η κυβέρνηση υπό την πίεση των στοιχείων άρχισε να συστήνει μέτρα κοινωνικής απόστασης».

Να επισημάνουμε ότι λόγω αυτής της επιλογής, όσοι έρχονται από τη Μεγάλοι Βρετανία μπαίνουν σε καραντίνα 14 ημερών, ενώ αν τα κρούσματα αυξηθούν, δεν αποκλείεται να δούμε και απαγόρευση πτήσεων από και προς τη χώρα όπως αποφασίστηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση και για τις Ιταλία και Ισπανία.

Πως εξηγεί ο Ηλίας Μόσιαλος την “στρατηγική” Τζόνσον για την πανδημία

Γράφει στο τελευταίο του άρθρο ο καθηγητής Δημόσιας Υγείας στο LSE:

Σε ένα άρθρο της εφημερίδας The Guardian (3/3/20), ο Tim Cook, γιατρός σε μονάδα εντατικής θεραπείας του NHS, εξηγεί γιατί το NHS δεν είναι έτοιμο για την κρίση που μπορεί να προκαλέσει ο νέος ιός. Αναφέρει πως συνήθως 90% των ΜΕΘ του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν πληρότητα και μπορούν να εισάγουν νέους ασθενείς μόνο με την απομάκρυνση άλλων – ακόμη και όταν ο φόρτος εργασίας είναι φυσιολογικός. Αν θεωρήσουμε πως πάνω από το 30% του συνολικού πληθυσμού του Ηνωμένου Βασιλείου θα νοσήσει με COVID-19 (αν και σε ορισμένες εκτιμήσεις μπορεί να φτάσει το 60%), οι περισσότεροι δεν θα έχουν καμία ή ήπια ασθένεια, αλλά ίσως ένας στους επτά να χρειαστεί εισαγωγή στο νοσοκομείο. Από τους ασθενείς που θα νοσηλευτούν ίσως ένας στους πέντε να χρειαστεί εισαγωγή στη ΜΕΘ. Το σύστημα υγείας δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτά τα νούμερα. Ένας στους 50 ασθενείς που είναι γνωστό ότι έχουν Covid-19 μπορεί να πεθάνει.Ο COVID-19 θα αυξήσει τις πιέσεις όχι μόνο εξαιτίας του βάρους του αριθμού, αλλά επειδή οι ενδιάμεσες θεραπείες λόγω της ευαίσθητης φύσης των ασθενών με πνευμονοπάθεια, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν, απαιτείται έγκαιρη προσφυγή στη ΜΕΘ. Περαιτέρω, η διαχείριση ενός ασθενούς που νοσεί με COVID-19 είναι πιο πολύπλοκη από την κανονική φροντίδα της ΜΕΘ, καθώς οι ασθενείς πρέπει να απομονώνονται ξεχωριστά, γιατροί και νοσηλευτές πρέπει να φοράνε ατομικό προστατευτικό εξοπλισμό.

Η εμπειρία και η καταγραφή των κρουσμάτων της Κίνας έδειξαν πως δύο από τις πέντε πρώιμες λοιμώξεις αποκτήθηκαν στο νοσοκομείο και τα δύο τρίτα αυτών ήταν εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, ένας σημαντικός αριθμός των οποίων πέθανε στη συνέχεια. Αυτά τα αιτήματα επιβραδύνουν τη φροντίδα, αυξάνουν τον απαιτούμενο αριθμό προσωπικού και εκθέτουν το προσωπικό (και ίσως τις οικογένειές τους) σε σημαντικό κίνδυνο.

H Βρετανική κυβέρνηση όμως αποφάσισε ότι ο νέος ιός είναι ασταθής και ότι πιθανότατα θα μετατραπεί σε ετήσια εποχική λοίμωξη. Το σχέδιο δράσης, όπως εξήγησε ο επικεφαλής επιστημονικός σύμβουλος, είναι η επίτευξη της “ανοσίας αγέλης”. Βασίζονται δηλαδή στο ότι το 80% θα κολλήσει τον ιό, και θα εμφανίσει ήπια συμπτώματα, χωρίς όμως να εξηγούν τι σημαίνει αυτό για το υπόλοιπο 20%.Στο σημερινό φύλλο της Guardian αρθρογραφεί ο William Hanage και παίρνει θέση ήδη στον τίτλο. ‘Είμαι επιδημιολόγος. Όταν άκουσα για το σχέδιο “ανοσίας αγέλης” της Βρετανίας, σκέφτηκα πως επρόκειτο για σάτιρα’. Ο Hanage είναι καθηγητής και ερευνητής της εξέλιξης και επιδημιολογίας των λοιμωδών νοσημάτων, στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ.Εξηγεί πως όταν μιλάμε για ανοσία αγέλης, συνήθως μιλάμε για ανοσία και τα εμβόλια που την δημιουργούν. Εδώ όμως συζητάμε για μια πραγματική πανδημία που μεγάλος αριθμός θα νοσήσει, και ορισμένοι από αυτούς θα πεθάνουν. Παρόλο που το ποσοστό θνησιμότητας είναι πιθανό να είναι αρκετά χαμηλό, ένα μικρό μέρος ενός πολύ μεγάλου αριθμού εξακολουθεί να είναι ένας μεγάλος αριθμός. Και το ποσοστό θνησιμότητας θα αυξάνεται όταν το NHS θα καταρρέει από τα συσσωρευόμενα κρούσματα. Αυτό που αναμένεται να συμβεί, ακόμη και αν κάνουμε την γενναιόδωρη υπόθεση ότι η κυβέρνηση ήταν απολύτως πετυχημένη στο να περιορίσει τη διασπορά του ιού στον πληθυσμό χαμηλού κινδύνου, στην κορυφή της εστίας, οι αριθμοί που χρειάζονται κρίσιμη φροντίδα θα ήταν μεγαλύτεροι από τον αριθμό των διαθέσιμων κλινών. Αυτό επιδεινώνεται από το γεγονός ότι οι άνθρωποι που είναι άρρωστοι τείνουν να παραμένουν άρρωστοι για μεγάλο χρονικό διάστημα, γεγονός που αυξάνει το βάρος στο σύστημα υγείας. Και φυσικά δεν μπορεί να περιοριστεί σε κάποια ηλικιακή ομάδα. Σκεφτείτε όλους τους ανθρώπους ηλικίας 20 έως 40 ετών που εργάζονται στην υγειονομική περίθαλψη ή σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων.

Εκεί ακόμα και λίγα κρούσματα είναι αρκετά για να δημιουργηθεί σοβαρό πρόβλημα. Μετά αυτοί θα απομονωθούν, και το πρόβλημα θα εμφανιστεί στο δεύτερο κύμα. Τα δεύτερα κύματα είναι πραγματικά και τα είδαμε σε πανδημίες γρίπης. Αλλά εδώ δεν πρόκειται για πανδημία γρίπης. Ίσως να μην υπάρχει δεύτερο κύμα, αλλά οι ευπαθείς άνθρωποι δεν πρέπει να εκτίθενται σε έναν ιό αυτή τη στιγμή, θεωρώντας πως κάτι που μπορούμε μόνο να μοντελοποιήσουμε, θα ισχύσει στο μέλλον.Επίσης, ενώ είναι εξαιρετικά σημαντικό να μένουν οι άρρωστοι στο σπίτι για να μην μολύνουν τους άλλους, είναι ολοένα και πιο σαφές ότι η μετάδοση μπορεί να συμβεί προτού αναπτυχθούν τα συμπτώματα. Γνωρίζουμε ότι αυτό ισχύει από τη μοντελοποίηση και τις μελέτες παρατήρησης των κρουσμάτων.

Ωστόσο, τα επιχειρήματα σχετικά με τα ποσοστά θνησιμότητας, τις παραμέτρους μετάδοσης και την προσυμπτωματική μετάδοση χάνουν την ουσία. Αυτός ο ιός κλείνει χώρες. Και ας μην είναι το Ηνωμένο Βασίλειο μετά τη Wuhan, το Ιράν, την Ιταλία ή την Ισπανία. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να στρέψει το βλεμμα στο παράδειγμα της Νότιας Κορέας, η οποία, μέσω ενός συνδυασμού έντονης επιτήρησης και κοινωνικής απομάκρυνσης, φαίνεται να έχει αποκτήσει, πάντα μιλώντας με κάποιες επιφυλάξεις, τον έλεγχο της διασποράς ιού.Ο Hanage καταλήγει πως το Ηνωμένο Βασίλειο δεν πρέπει να προσπαθεί να δημιουργήσει ανοσία αγέλης για να προστατευτεί. Η πολιτική θα πρέπει να κατευθύνεται στην επιβράδυνση της επιδημίας σε ένα (πιο) διαχειρίσιμο ποσοστό. Αυτό δηλαδή που κάνει η ισχυρή και συντονισμένη κοινωνική αποστασιοποίηση.

Αναφερόμενος στη Βρετανική προσέγγιση ο Jeremy Hunt, πρώην υπουργός υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου, επίσης έκανε ένα κρίσιμο σχόλιο, κάνοντας μια απλή μαθηματική παρατήρηση. Αν νοσήσει το 10% του πληθυσμού αυτό θα σημαίνει 50.000 δηλαδή αριθμό θανάτων τέσσερις φορές πάνω από τα επίπεδα θανάτων της γρίπης, του 2017-2018.

Πηγή: news247.gr, anatropinews.gr