FAZ/Προκλητικό άρθρο για τις πολεμικές αποζημιώσεις: “Η Γερμανία δεν οφείλει τίποτα πια- Παρωχημένη απαίτηση”

Αντιδράσεις έχει προκαλέσει ένα άρθρο της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung (F.A.Z.), το οποίο δημοσιεύθηκε μετά την ανανέωση του αιτήματος της Ελλάδας για καταβολή γερμανικών επανορθώσεων. Το άρθρο χαρακτηρίζεται προκλητικό, καθώς αναφέρει πως όποιος εξακολουθεί να διεκδικεί αποζημιώσεις για ιστορικές αδικίες «θα πρέπει να είναι έτοιμος να δεχτεί και ανταπαιτήσεις από τη Γερμανία». Το άρθρο, υπογεγραμμένο από τον Reinhard Müller, αρμόδιο συντάκτη της Frankfurter Allgemeine Zeitung για θέματα κράτους και δικαιοσύνης, φέρει τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η Γερμανία δεν οφείλει τίποτα πια».

Ο Müller υποστηρίζει ότι η απαίτηση πολεμικών αποζημιώσεων από την Ελλάδα είναι παρωχημένη και ότι η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση αποτελεί ένα νέο, κοινό ξεκίνημα που δεν θα έπρεπε να επηρεάζεται από «ξεθωριασμένους λογαριασμούς» του παρελθόντος.

Σημειώνει συγκεκριμένα:

«…Όποιος εξακολουθεί να σκέφτεται με όρους απαιτήσεων για πληρωμή της ιστορικής αδικίας, θα έπρεπε να ζήσει και με ανταπαιτήσεις (από την Γερμανία). Όχι, δεν πρέπει να γίνει συμψηφισμός. Αλλά και τα εγκλήματα κατά των Γερμανών παραμένουν εγκλήματα. Η εκδίωξη και η δολοφονία εκατομμυρίων ανθρώπων (Γερμανών) , ο πόλεμος βομβαρδισμών κατά του άμαχου πληθυσμού (του γερμανικού), η κακομεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου (των Γερμανών) και η απώλεια του ενός τετάρτου της επικράτειας της χώρας (της Γερμανίας) – και αυτά δεν μπορούν να ποσοτικοποιηθούν. Η Eυρωπαϊκή Eνοποίηση δεν συμβολίζει ένα τέλος. Σηματοδοτεί όμως ένα κοινό νέο ξεκίνημα που δεν συνίσταται στη συνεχή παράθεση ξεθωριασμένων λογαριασμών.»

Αναλυτικά το κείμενο:

Η Γερμανία δεν οφείλει τίποτα πια

Του Reinhard Müller

Σήμερα δεν υπάρχει πλέον χώρος για ιστορικές διεκδικήσεις. Η μόνιμη δέσμευση της Γερμανίας πρέπει να επανεξεταστεί. Διότι είναι σαφές ότι ξεθωριάζει.

Πόσο ακόμα μπορεί να συνεχιστεί αυτό; Κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψής του στην Αθήνα, ο Γερμανός πρόεδρος έλαβε αμέσως έναν λογαριαμό για τις αποζημιώσεις από το υψηλότερο επίπεδο. Πάντως χωρίς ποσά. Ωστόσο, το Ελληνικό Κοινοβούλιο είχε μιλήσει το 2019 για το ανεξίτηλο γερμανικό χρέος για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου – τότε γινόταν λόγος για 400 δισεκατομμύρια ευρώ. Προφανώς δεν βοηθάει και πολύ όταν ο Σταϊνμάγερ, ο οποίος αιφνιδιάστηκε από την απαίτηση με τόση σαφήνεια, επισημαίνει τώρα ότι η Γερμανία θεωρεί ότι το θέμα των επανορθώσεων έχει κλείσει με βάση το διεθνές δίκαιο, αλλά βεβαίως στέκεται στην ιστορική και ηθική της ευθύνη.

Ωστόσο, αυτή η μόνιμη δέσμευση πρέπει να επανεξεταστεί. Διότι είναι σαφές ότι ξεθωριάζει. Άλλωστε, η γερμανική στάση είναι σαφές ότι δεν οδηγεί σε ειρήνη ούτε στην Πολωνία και την Ιταλία. Βέβαια, η έκταση της γερμανικής πολιτικής εξόντωσης και κατοχής και η εμπλοκή της Βέρμαχτ σε αυτήν έχουν αναλυθεί μόνο σταδιακά. Πώς μπορούμε να επανορθώσουμε; Πέρα από την ατομική δίωξη των δραστών και τη συγκεκριμένη βοήθεια για τα θύματα, υπάρχει αναμφίβολα μια ευθύνη βάσει του διεθνούς δικαίου: ήταν η Γερμανία, το γερμανικό κράτος, το οποίο υπάρχει ακόμη και σήμερα. Αλλά το ζήτημα των αποζημιώσεων έχει από καιρό διευθετηθεί. Και αν δεν είχε διευθετηθεί, δεν θα είχε πλέον καμία θέση.

Όποιος εξακολουθεί να σκέφτεται με όρους απαιτήσεων για πληρωμή της ιστορικής αδικίας, θα έπρεπε να ζήσει και με ανταπαιτήσεις (από την Γερμανία). Όχι, δεν πρέπει να γίνει συμψηφισμός. Αλλά και τα εγκλήματα κατά των Γερμανών παραμένουν εγκλήματα. Η εκδίωξη και η δολοφονία εκατομμυρίων ανθρώπων (Γερμανών) , ο πόλεμος βομβαρδισμών κατά του άμαχου πληθυσμού (του γερμανικού), η κακομεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου (των Γερμανών) και η απώλεια του ενός τετάρτου της επικράτειας της χώρας (της Γερμανίας) – και αυτά δεν μπορούν να ποσοτικοποιηθούν. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν συμβολίζει ένα τέλος. Σηματοδοτεί όμως ένα κοινό νέο ξεκίνημα που δεν συνίσταται στη συνεχή παράθεση ξεθωριασμένων λογαριασμών.