Τι σημαίνει η οβιδιακή αλλαγή Χάρις στην εξωτερική πολιτική:Το Ιράν αποτελεί κίνδυνο, όχι η Κίνα

Περίπου τρεις εβδομάδες πριν από τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, η υποψήφια των Δημοκρατικών Κάμαλα Χάρις προχώρησε σε μια εκπληκτική τοποθέτηση που σηματοδοτεί μια δραματική αλλαγή στην εξωτερική της πολιτική, όταν δήλωσε κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής συνέντευξης με τον Μπιλ Γουίτακερ στην εκπομπή «60 Minutes» του CBS, ότι «το Ιράν είναι η υπ’ αριθμόν ένα απειλή για την Αμερική, όχι η Κίνα». Η Χάρις δήλωσε ότι το Ιράν και όχι η Κίνα είναι η μεγαλύτερη απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες, προσθέτοντας ότι όταν ρωτήθηκε για τον «μεγαλύτερο εχθρό» της χώρας, απάντησε ότι «το Ιράν έχει αμερικανικό αίμα στα χέρια του».

Η Χάρις επισήμανε επίσης την επίθεση του Ιράν με βαλλιστικούς πυραύλους εναντίον του Ισραήλ την περασμένη εβδομάδα ως απόδειξη των δυνατοτήτων του Ιράν, λέγοντας ότι «αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να διασφαλίσουμε ότι το Ιράν δεν θα μπορέσει να γίνει πυρηνική δύναμη και είναι μία από τις υψηλότερες προτεραιότητές μου».

• Ωστόσο, η Χάρις αρνήθηκε να κάνει εικασίες σχετικά με το αν οι ΗΠΑ θα αναλάβουν στρατιωτική δράση από μόνες τους εάν αποκαλυφθούν στοιχεία ότι το Ιράν κατασκευάζει πυρηνικό όπλο.

Τα σχόλιά της προκάλεσαν ανάμεικτες αντιδράσεις στην Ουάσινγκτον. Ενώ ορισμένοι αμφισβήτησαν τη θέση της για την Κίνα, ειδικά από τη στιγμή που η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας 2022 της κυβέρνησης Μπάιντεν-Χάρις περιγράφει την Κίνα ως «τη σημαντικότερη γεωπολιτική πρόκληση της Αμερικής», άλλοι είδαν τη θέση της ως αλλαγή προτεραιοτήτων.

Ο Μάθιου Λέβιτ, ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Σπουδών της Ουάσινγκτον για την Εγγύς Ανατολή, δήλωσε ότι δεν βλέπει τις δηλώσεις αυτές ως αλλαγή πολιτικής. «Τα σχόλια της Χάρις δεν σημαίνουν αλλαγή στην άποψή της για την Κίνα ή τη Ρωσία ως τη μεγαλύτερη απειλή». Αντίθετα, βλέπει τις πολλαπλές απειλές που θέτει το Ιράν – τρομοκρατία, πυρηνικό πρόγραμμα, περιφερειακή απειλή, αστάθεια – ως ιδιαίτερα επείγουσες αυτή τη στιγμή».

• Αντιθέτως, το Politico επικαλείται τη Ρεμπέκα Χάινριχ του Ινστιτούτου Hudson, η οποία δήλωσε ότι «πραγματικά δεν γνωρίζω κανέναν στην εθνική ασφάλεια που αν τον ρωτούσαν γι’ αυτό και θα έλεγε Ιράν», προσθέτοντας ότι «το Ιράν είναι σίγουρα ένα κράτος απατεώνας, μια σοβαρή απειλή, αλλά δεν είναι το ίδιο είδος απειλής με έναν πραγματικό αντίπαλο όπως η Κίνα».

Η Χάινριχ συμφωνεί με άλλους αναλυτές εθνικής ασφάλειας ότι «η Κίνα έχει την πιο προηγμένη οικονομία, έναν στρατό που εξελίσσεται για να ανταγωνιστεί τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη μεγαλύτερη επιχείρηση κατασκοπείας στις Ηνωμένες Πολιτείες με βάση τις δημόσια διαθέσιμες πληροφορίες, μια αυξανόμενη ναυτική δύναμη που ανταγωνίζεται το αμερικανικό ναυτικό και ένα ταχέως αναπτυσσόμενο πρόγραμμα πυρηνικών όπλων σε τροχιά να ανταγωνιστεί τα αποθέματα των ΗΠΑ τις επόμενες δεκαετίες».

• Οι ειδικοί σε θέματα Μέσης Ανατολής συμφωνούν ότι η Κίνα, και όχι το Ιράν, αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την Ουάσινγκτον. Ο Ντέιβιντ Σένκερ, ο οποίος διετέλεσε βοηθός υπουργός Εξωτερικών για θέματα Εγγύς Ανατολής στην κυβέρνηση του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, δήλωσε ότι το Ιράν αποτελεί «μεγάλη απειλή», αλλά πρόσθεσε, ότι «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Κίνα, η Ρωσία και η Βόρεια Κορέα βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των απειλών».

Ωστόσο, ο σχολιασμός των παρατηρήσεων της Χάρις επεκτάθηκε και στο αριστερό άκρο του πολιτικού φάσματος. Η Σίνα Τόσι, συνεργάτης του Κέντρου Προοδευτικής Διεθνούς Πολιτικής, δήλωσε ότι το ζήτημα με τα σχόλια του Χάρις είναι ότι υποτιμούν το Ιράν και υπερβάλλουν για τη «δύναμη και την επιρροή» του στην περιοχή. Θα μπορούσε επίσης να αυξήσει το ενδεχόμενο περαιτέρω σύγκρουσης μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν.

«Ενώ το Ιράν διαθέτει κάποιους προηγμένους πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, δεν φτάνουν τη στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ ή ακόμη και του Ισραήλ», είπε, προσθέτοντας ότι «αν συνεχίσουμε σε αυτό το μονοπάτι της αντανακλαστικής δαιμονοποίησης του Ιράν, είμαστε καταδικασμένοι να επαναλάβουμε τα λάθη του Ιράκ και να εγκλωβιστούμε σε έναν φαύλο κύκλο ατέρμονων συγκρούσεων χωρίς σαφές όφελος για την ασφάλεια των ΗΠΑ ή τη σταθερότητα στην περιοχή».