Πρέπει να νικήσουν, όχι να αποκλείσουν τον Κασσελάκη

Θα ήταν μεγάλο σφάλμα μία παραπομπή του Στέφανου Κασσελάκη στην Επιτροπή Δεοντολογίας με το ερώτημα της διαγραφής για “αντικαταστατική συμπεριφορά”. Όχι γιατί δεν μπορεί ενδεχομένως να στοιχειοθετηθεί κάτι τέτοιο, ιδιαίτερα εάν δημοσιοποιηθούν τα sms που επικαλείται η Κατερίνα Νοτοπούλου και κατά την ίδια στοιχειοθετούν bullying σε βάρος της, αλλά διότι κάτι τέτοιο θα βύθιζε ανεπίστρεπτα τον ΣΥΡΙΖΑ στον διχασμό και την τοξικότητα.

Όπως και θα ήταν λάθος να ψηφιστεί στο συνέδριο (έκτακτο ή καταστατικό- ιδιαίτερα στην δεύτερη περίπτωση) πλαίσιο και όροι για τις υποψηφιότητες για την ηγεσία. Προσοχή: όροι, πιθανώς, χρειάζονται, υπό την έννοια ότι περσόνες από το… πουθενά δεν πρέπει να διεκδικούν την αρχηγία, όπως συνέβη πέρυσι. Τέτοιος όρος, που συζητείται, θα ήταν να απαιτείται πενταετής “προϋπηρεσία” ως μέλος του κόμματος. Μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι αυτό είναι σωστό. Δεν μπορεί και δεν πρέπει, όμως, να έχει αναδρομική ισχύ και να αφορά τον Στέφανο Κασσελάκη. Το περυσινό λάθος και ο αιφνιδιασμός δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ένα νέο μεγαλύτερο λάθος.

Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει το δικαίωμα να είναι ξανά υποψήφιος και να διεκδικήσει την ηγεσία. Και εάν κερδίσει θα αποκτήσει την ευχέρεια να υλοποιήσει τον σχεδιασμό του. Η μεγάλη πλειοψηφία που ψήφισε την πρόταση μομφής εναντίον του στην Κ.Ε του κόμματος και τον κατέστησε έκπτωτο οφείλει όχι να τον αποκλείσει με “κόλπα” αλλά να τον νικήσει. Μόνο έτσι ίσως αποκατασταθεί η τάξη (;) στον σπαρασσόμενο ΣΥΡΙΖΑ και να διεκδικήσει μία επανεκκίνηση, έστω από την χαμηλή δημοσκοπική βάση στην οποία βρίσκεται.

Για να μην περιέλθει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην κατάσταση που βρέθηκε κυρίως με ευθύνη του τέως προέδρου (και με τις όποιες ευθύνες των κορυφαίων στελεχών), πρέπει να χάσει τη μάχη για την ηγεσία. Άρα, οι “87” που έγιναν “163” πρέπει να κατέλθουν συντεταγμένα, να προβάλλουν σχέδιο προοπτικής για τον ΣΥΡΙΖΑ και να εκλέξουν νέα ηγεσία. Ο,τιδήποτε άλλο θα ήταν ακόμα πιο επικίνδυνο…