(Μη) ιδανικοί αυτόχειρες…

Για τον Παύλο Πολάκη, θέμα είναι η “βεβαιότητα” πως επικρατεί αδιαφάνεια στο ινστιτούτο Prolepsis που ιδρύθηκε από την καθηγήτρια Αθηνά Λινού και λειτουργεί υποδειγματικά εδώ και πολλά χρόνια διανέμοντας σχολικά γεύματα σε παιδιά φτωχών οικογενειών- και όχι μόνο. Ένα ινστιτούτο που υπόκειται (εκ του νόμου) σε όλους τους σχετικούς ελέγχους και συνεργάζεται άψογα με το υπουργείο Παιδείας επί όλων των κυβερνήσεων από την αρχή της οικονομικής κρίσης έως σήμερα, όπως και με εταιρείες- χορηγούς.

Το σοβαρό, όμως, ζήτημα είναι πως ένας βουλευτής που διαγράφηκε για την χυδαία συμπεριφορά του εντός του κοινοβουλίου συνεχίζει να επιτίθεται δημόσια και να αμφισβητεί την ηθική ακεραιότητα της βουλευτού και καταξιωμένης επιστήμονα, και την ίδια ώρα η Κουμουνδούρου εκπέμπει αντιφατικά μηνύματα. Ο Πολάκης ζητάει τον έλεγχο του Prolepsis από ανεξάρτητη εταιρεία, ο πρόεδρος του κόμματος το διαψεύδει στην επικοινωνία του με την Λινού, το γραφείο Τύπου διαψεύδει επίσης, αλλά αφήνει να εννοηθεί πως κάποιος δικηγόρος θα το ερευνήσει. Και ο διαγραφείς στέλνει μικρά τελεσίγραφα ακόμα και στον Στέφανο Κασσελάκη, δίνοντας ραντεβού για το τελικό ξεκαθάρισμα στο συνέδριο του Οκτωβρίου. Το “φιλοθεάμον κοινό”, δε, των social, σπεύδει να χειροκροτήσει τον “τιμωρό” και απαιτεί “αίμα” από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Η επιλογή του Στέφανου Κασσελάκη να θέσει εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας τον Πολάκη αλλά να τον κρατήσει στα ηγετικά όργανα καταλήγει σε μία ακόμα πολιτική αυτοχειρία.

Μετά τις τελευταίες πυρκαγιές που μπήκαν στον αστικό ιστό της πρωτεύουσας, τα σημάδια κατάρρευσης του ΕΣΥ ανά την επικράτεια, την συνεχιζόμενη ακρίβεια και άλλα πολλά, η κυβέρνηση βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και εναγωνίως αναμένει τις δημοσκοπήσεις του Σεπτεμβρίου. Ωστόσο, προετοιμάζεται. Θα βάλει στο τραπέζι νέες παροχές, θα εκκινήσει πιθανώς κάποιες μεταρρυθμίσεις, γενικώς θα αναλάβει πρωτοβουλίες, θα κινηθεί.

Με την κυβέρνηση, λοιπόν, βαθιά τραυματισμένη μετά και το 28% των ευρωεκλογών, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα έπρεπε να βομβαρδίζει καθημερινά με προτάσεις και σχέδια, θα έπρεπε να τροφοδοτεί την επικαιρότητα, εκτός από τις ανακοινώσεις αντίδρασης, με κάποιο στρατηγικό σχεδιασμό μελλοντικής διακυβέρνησης. Να πείθει ότι είναι παρούσα και έτοιμη να αναπτύξει δυναμική. Αντ’ αυτών, “αυτοχειρίες”…

Ο βόθρος που έγινε πισίνα, ο Πολάκης εναντίον της Λινού, ο Παππάς με τους …”μπάτσους”, το σχέδιο μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε κάτι …άλλο, η διαγραφή (με παρατάσεις) του Σπίρτζη, ο υπόγειος πόλεμος με τον Αλέξη Τσίπρα, η επιδίωξη κατάληψης μίας βουλευτικής έδρας με …ρεσάλτο και πιέσεις για παραιτήσεις όλων όσοι δικαιούνται να την λάβουν όπως προβλέπει ο κανονισμός της Βουλής και το Σύνταγμα, και άλλα πολλά. Παραγωγός αρνητικής δημοσιότητας ο ΣΥΡΙΖΑ, σε αναμονή για την τελική σύγκρουση πριν ή κατά το συνέδριο…

“Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
πώς θ’ αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος.”

*Ερμηνευτική προσέγγιση του Κων. Μάντη για το ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη: Οι ιδανικοί αυτόχειρες δεν είναι εν τέλει εκείνοι που βρίσκουν μέσα τους την απαιτούμενη δύναμη για να θέσουν τέρμα στη ζωή τους, αλλά εκείνοι που «παίζουν» με την ιδέα του θανάτου τους, χωρίς ωστόσο να έχουν το αναγκαίο ψυχικό σθένος για μια τόσο ακραία πράξη.