Ιράν Vs Ισραήλ: Οι επιχειρησιακές δυνατότητες των δύο χωρών σε περίπτωση παρατεταμένου πολέμου

Το Ισραήλ βρίσκεται σε κόκκινο συναγερμό και προετοιμάζεται για μια πιθανή απάντηση από το Ιράν μετά τη δολοφονία του Ισμαήλ Χανίγια, επικεφαλής του πολιτικού γραφείου της Χαμάς, ενώ βρισκόταν στην ιρανική πρωτεύουσα την περασμένη εβδομάδα. Καθώς τα δυο κράτη δεν γειτνιάζουν, σε περίπτωση παρατεταμένου πολέμου μεταξύ των δυο χωρών η αεροπορία θα παίξει τον ουσιαστικό ρόλο στην επίτευξη πληγμάτων στον αντίπαλο, ενώ τα συστήματα αεράμυνας θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν σοβαρές καταστροφές και απώλειες εντός της επικράτειας των χωρών.

Του Σπύρου Σιδέρη

Αυτό όμως απαιτεί δυνατότητες τόσο των αεροπορικών δυνάμεων όσο και των συστημάτων αεράμυνας των δύο χωρών. Ας δούμε τι διαθέτει η κάθε χώρα σε πολεμικά αεροσκάφη και συστήματα αεράμυνας.

Ιράν

Η πολεμική αεροπορία του Ιράν διαθέτει 37.000 άτομα προσωπικό, αλλά το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών του Λονδίνου αναφέρει ότι οι δεκαετίες των διεθνών κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στη χώρα, έχουν στερήσει σε μεγάλο βαθμό από το Ιράν τον πιο σύγχρονο στρατιωτικό εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας.

Η πολεμική αεροπορία διαθέτει μόνο μερικές δεκάδες επιχειρησιακά επιθετικά αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένων ρωσικών αεροσκαφών και παλαιότερων αμερικανικών μοντέλων που αποκτήθηκαν πριν από την Ισλαμική Επανάσταση του 1979.

Η Τεχεράνη διαθέτει μια μοίρα από εννέα μαχητικά αεροσκάφη F-4 και F-5, μια άλλη από ρωσικής κατασκευής Sukhoi-24 και έναν αριθμό MiG-29, F-7 και F-14, ανέφερε το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών (IISS).

Οι Ιρανοί διαθέτουν επίσης μη επανδρωμένα αεροσκάφη σχεδιασμένα να πετούν προς στόχους και να εκρήγνυνται. Οι αναλυτές πιστεύουν ότι αυτό το οπλοστάσιο μη επανδρωμένων αεροσκαφών δεν ξεπερνά τα 10.000, σύμφωνα με εκτενή έκθεση του IISS.

Επιπλέον, λένε ότι το Ιράν διαθέτει περισσότερους από 3.500 πυραύλους επιφανείας-επιφανείας, μερικοί με κεφαλές μισού τόνου, αλλά ο αριθμός που έχει την ικανότητα να στοχεύσει το Ισραήλ μπορεί να είναι μικρότερος.

Ο διοικητής της ιρανικής πολεμικής αεροπορίας δήλωσε τον Απρίλιο ότι τα Sukhoi-24 είναι «σε ετοιμότητα» για να αντιμετωπίσουν μια πιθανή ισραηλινή επίθεση. Αλλά η εξάρτηση του Ιράν από τα Su-24, που αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1960, δείχνει τη σχετική αδυναμία της πολεμικής του αεροπορίας.

Όσον αφορά την αεράμυνα, το Ιράν βασίζεται σε ένα μείγμα ρωσικών και εγχώριων πυραύλων εδάφους-αέρος και συστημάτων αεράμυνας.

Η Τεχεράνη έλαβε αποστολές αντιαεροπορικών συστημάτων S-300 από τη Ρωσία το 2016, τα οποία είναι πυραυλικά συστήματα εδάφους-αέρος μεγάλου βεληνεκούς και μπορούν να αντιμετωπίσουν πολλούς στόχους ταυτόχρονα, συμπεριλαμβανομένων αεροσκαφών και βαλλιστικών πυραύλων. Σύμφωνα με πληροφορίες τις τελευταίες μέρες έχουν μεταφερθεί πιο σύγχρονα συστήματα αεράμυνας από την Μόσχα, χωρίς όμως να είναι γνωστό ποιος θα τα χειριστεί και ποια ακριβώς είναι.

Το Ιράν έχει επίσης αναπτύξει την πλατφόρμα πυραύλων εδάφους-αέρος Bauer-373 καθώς και τα αμυντικά συστήματα Sayyad και Raad.

Ισραήλ

Το Ισραήλ σε σύγκριση με το Ιράν, διαθέτει πολύ προηγμένες αεροπορικές δυνατότητες που του έχουν παρασχεθεί από τις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων μαχητικών πολλαπλών χρήσεων F-15, F-16 και F-35.

Έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην κατάρριψη των μη επανδρωμένων αεροσκαφών που εκτόξευσε το Ιράν τον Απρίλιο, όταν η Τεχεράνη εξαπέλυσε την πρώτη της άμεση επίθεση κατά του Ισραήλ με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους.

Η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία (IAF) δεν διαθέτει βομβαρδιστικά μεγάλου βεληνεκούς, αλλά ένας μικρότερος στόλος από Boeing 707 έχει τροποποιηθεί έτσι ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως δεξαμενόπλοια ανεφοδιασμού για να μπορέσουν τα μαχητικά να φτάσουν στο Ιράν για επιχειρήσεις ακριβείας.

Η IAF έδειξε την ικανότητά της να πλήττει στόχους μεγάλου βεληνεκούς τον Ιούλιο, όταν ένα μαχητικό αεροσκάφος της βομβάρδισε στόχους κοντά στο λιμάνι Hodeidah της Υεμένης ως απάντηση σε μια επίθεση μη επανδρωμένου αεροσκάφους των Χούθι στο Τελ Αβίβ.

Το Ισραήλ, πρωτοπόρο στην τεχνολογία των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, διαθέτει μη επανδρωμένα αεροσκάφη Heron ικανά να πετούν για περισσότερες από 30 ώρες, αρκετά για να πραγματοποιούν επιχειρήσεις μεγάλης εμβέλειας.

Ο πύραυλος Delilah έχει εκτιμώμενο βεληνεκές μόλις 250 χιλιόμετρα, αλλά η πολεμική αεροπορία θα μπορούσε να καλύψει τη διαφορά μετακινώντας έναν από τους πυραύλους κοντά στα ιρανικά σύνορα.

Πιστεύεται ευρέως ότι το Ισραήλ έχει αναπτύξει πυραύλους επιφανείας-επιφανείας μεγάλου βεληνεκούς, αλλά δεν το έχει ούτε επιβεβαιώσει ούτε διαψεύσει.

Ένα πολυεπίπεδο σύστημα αεράμυνας, το οποίο αναπτύχθηκε με τη βοήθεια των ΗΠΑ, παρέχει στο Ισραήλ αρκετές πρόσθετες επιλογές για την κατάρριψη ιρανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών και πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς.

Το Arrow-3, ικανό να φθάσει στο μεγαλύτερο ύψος, μπορεί να αναχαιτίσει βαλλιστικούς πυραύλους στο διάστημα.

Ο προκάτοχός του, το Arrow-2, λειτουργεί σε χαμηλότερα ύψη. Το μεσαίου βεληνεκούς σύστημα David’s Sling αντιμετωπίζει βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους κρουζ, ενώ το μικρού βεληνεκούς σύστημα Iron Dome αντιμετωπίζει πυραύλους και όλμους που εκτοξεύονται από ομάδες που έχουν συμμαχήσει με το Ιράν στη Γάζα και τον Λίβανο.

Αλλά θα μπορούσε επίσης, θεωρητικά, να χρησιμοποιηθεί εναντίον οποιωνδήποτε ισχυρότερων πυραύλων που ξεφεύγουν από τα συστήματα Arrow ή David’s Sling.

Τα ισραηλινά συστήματα έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε να μπορούν να ενσωματωθούν στα αμερικανικά συστήματα αναχαίτισης στην περιοχή για την άμυνα του συνασπισμού.

Μην ξεχνάμε ότι το Ισραήλ έχει την υποστήριξη όλων των οπλικών συστημάτων των ΗΠΑ, που μπορούν να στοχεύσουν το Ιράν είτε από τη Μεσόγειο, είτε από τον Κόλπο είτε ακόμα και από τις βάσεις που διαθέτει σε πολλές χώρες της περιοχής.