Ανάλυση/Η κανονικοποίηση της ακροδεξιάς και η δαιμονοποίηση του νέου λαϊκού μετώπου στην προεκλογική Γαλλία

Στην Γαλλία αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι ευρέως αποδεκτό ότι η άνοδος της ακροδεξιάς οφείλεται στα συσσωρευμένα προβλήματα (αναιμική ανάπτυξη, αποβιομηχάνιση, ακρίβεια, επιδείνωση της αγοραστικής δύναμης, ανασφάλεια, μείωση των δημόσιων και κοινωνικών δαπανών, μείωση των συντάξεων, επιδείνωση των όρων συνταξιοδότησης και της ασφάλισης ανεργίας, όξυνση του προβλήματος της στέγασης, εισοδηματικές και κοινωνικές ανισότητες, κ.λ.π.) που δημιουργήθηκαν από τις ασκούμενες πολιτικές νεοφιλελεύθερης έμπνευσης της επταετούς προεδρικής θητείας του Ε.Μακρόν.

Των Σάββα Γ. Ρομπόλη, Βασίλειου Γ. Μπέτση*

Επιπλέον, τα τελευταία δύο χρόνια στην άνοδο της Ακροδεξιάς στην Γαλλία συνέβαλαν οι απόψεις του Ε.Μακρόν αναφορικά με τις πολεμικές συγκρούσεις της Ρωσίας στην Ουκρανία και ιδιαίτερα αυτή της αποστολής γαλλικών στρατευμάτων στην Ουκρανία.

Στο περιβάλλον αυτό η πλειοψηφία των γάλλων εκλογέων καταψήφισε (14,6%) στις ευρωεκλογές (9/6/2024) το κόμμα «Αναγέννηση» του Ε.Μακρόν εκφράζοντας πολιτικά με τον πιο δημοκρατικό και κατηγορηματικό τρόπο την άρνηση τους τόσο της επιδείνωσης του βιοτικού τους επιπέδου, όσο και της πορείας και της θέσης που κατέχει, σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο, η γαλλική οικονομία.

• Από την άποψη αυτή είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι από τη σχετική διεθνή σύγκριση αναδεικνύεται ότι το μερίδιο της Κίνας στη παγκόσμια προστιθέμενη αξία παραγωγής ως ποσοστό του συνόλου είναι 29%, των ΗΠΑ 16%, της Ιαπωνίας 7%, της Γερμανίας 5%, της Γαλλίας μόλις 2% και των υπόλοιπων χωρών του πλανήτη είναι 31% (Richard Baidwin,2024).

Παράλληλα, η κρίση της πανδημίας, έλλειψη φαρμάκων, η αποβιομηχάνιση, η ρήξη στις αλυσίδες προμηθειών και εφοδιασμού, ο εμπορικός και τεχνολογικός ανταγωνισμός με ΗΠΑ και Κίνα αναδεικνύουν τα τελευταία χρόνια στην Γαλλία αλλά και στην Ευρώπη έναν σοβαρό προβληματισμό και μία έντονη ανησυχία για την ικανότητα της συγκεκριμένης χώρας να επιτύχει τον αναγκαίο παραγωγικό και τεχνολογικό μετασχηματισμό της οικονομίας και των κλάδων οικονομικής δραστηριότητας, των επενδύσεων, της ανάπτυξης και της παραγωγής τόσο διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων και υπηρεσιών , όσο και απαραίτητων για την κυριαρχία και την αυτονομία του γαλλικού οικονομικού σχηματισμού.

Στη δυσμενή αυτή κοινωνικο-οικονομική κατάσταση της γαλλικής οικονομίας και των νοικοκυριών, ο Ε.Μακρόν την επόμενη ημέρα των ευρωεκλογών διαλύοντας την Εθνοσυνέλευση και προκηρύσσοντας την διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών (30/6/2024 και 7/7/2024), δήλωσε στην τελετή μνήμης, ογδόντα χρόνια μετά, της σφαγής (10/6/1944) 642 αμάχων από μεραρχία των SS στο χωριό Oradour-Sur- Glane στην νοτιοδυτική Γαλλία ότι με αυτή « την διάλυση έριξα μία χειροβομβίδα στα πόδια των αντιπάλων. Να δούμε πως θα αντιδράσουν».

• Όμως, η αναφορά αυτή του Ε.Μακρόν αναδεικνύει ότι ο γάλλος πρόεδρος αδυνατεί να κατανοήσει τόσο τις κοινωνικο-οικονομικές συνέπειες των ασκούμενων πολιτικών της προεδρικής του θητείας, όσο και τους λόγους των μαζικών κινητοποιήσεων και της εκλογικής κατάρρευσης του προεδρικού κόμματος «Αναγέννηση».

Στις συνθήκες αυτές το συγκεκριμένο κόμμα από το οικονομικό του πρόγραμμα, ενόψει των βουλευτικών εκλογών της 30/6/2024, προβάλει τα μηδενικά τέλη στα συμβόλαια των πρώτων αγοραστών, την μείωση των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος κατά 15%, την αύξηση του ανώτατου ορίου του μπόνους που απαλλάσσεται από τις εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, κ.λ.π.

Παράλληλα υιοθετώντας ο γάλλος πρόεδρος Ε.Μακρόν τη θεωρία των δύο άκρων υποστηρίζει ότι η υπερψήφιση των προγραμμάτων της ακροδεξιάς ή της ενιαίας αριστεράς (Νέο Λαϊκό Μέτωπο) θα οδηγήσει την Γαλλία σε συνθήκες «εμφυλίου πολέμου». Όμως, η αναφορά αυτή του Ε.Μακρόν αναδεικνύει τόσο το ενδεχόμενο της εκλογικής κατάρρευσης του προεδρικού κόμματος «Αναγέννηση», όσο και να δηλώσει φοβικά την κυβερνητική δυσλειτουργία και αβεβαιότητα της προβλεπόμενης συγκατοίκησης.

• Από την άποψη αυτή αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το γαλλικό Σύνταγμα η Εθνοσυνέλευση δεν μπορεί να διαλυθεί ξανά σε λιγότερο από ένα χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι χωρίς σαφή πλειοψηφία η Γαλλία ενδέχεται να βρεθεί σε κρίση ακυβερνησίας.

Τούτων δοθέντων η ακροδεξιά επιλέγει τη στρατηγική του κόμματος-σύμμαχος των συντηρητικών κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων και του καθησυχασμού των πολιτών και των επιχειρηματιών. Έτσι στο οικονομικό της πρόγραμμα προτείνει τη μείωση του ΦΠΑ από 20% στο 5,5%, την επαναφορά του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 64 έτη (Νόμος Ε.Μακρόν) στα 62 έτη, την θέσπιση φοροαπαλλαγών για όσους δεν έχουν συμπληρώσει το 30ο έτος της ηλικίας τους, τον αποκλεισμό από την εργασία σε κρατικές θέσεις όσων έχουν διπλή υπηκοότητα, τον περιορισμό των πόρων προς τους δήμους για την προσφορά κοινωνικής στέγης, την επιλογή των δικαιούχων σε πολιτικές κοινωνικής αλληλεγγύης ανάλογα με κριτήρια διακρίσεων , όπως καταγωγής, χρώματος δέρματος, φύλου, κ.λ.π.

Παράλληλα κανονικοποιώντας η ακροδεξιά το οικονομικό της πρόγραμμα προς τον γαλλικό επιχειρηματικό κόσμο, ιδιαίτερα του μη παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, του αστικού και αγροτικού τομέα της γαλλικής οικονομίας δαιμονοποιεί για την επικινδυνότητα του το οικονομικό πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα προτείνει ανάπτυξη δια μέσου των δημοσίων επενδύσεων, στήριξη της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών, πράσινη επανεκβιομηχάνιση και παραγωγή στρατηγικών προϊόντων για την αυτονομία της Γαλλίας, προοδευτική φορολογία για την αντιμετώπιση των εισοδηματικών ανισοτήτων, ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους, ουσιαστική αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, αύξηση των εισφορών της κοινωνικής ασφάλισης, κ.λ.π.

• Στο περιβάλλον αυτό συνδικάτα, σύλλογοι, σωματεία αλληλοασφάλισης, επαγγελματικές ομάδες, κ.λ.π. θεωρούν ότι το πρόγραμμα της Εθνικής Συσπείρωσης (RN) της M. Λεπέν συνίσταται, κατά βάση, «στην διευθέτηση της κοινωνίας», όπως ακριβώς την εννοεί η ακροδεξιά (Amandine Lebreton, Alternatives Economiques, 26/6/2024).

Παράλληλα, ο επιχειρηματικός κόσμος της Γαλλίας ως μη μία ομοιογενής οντότητα, επίσημα κρατά αποστάσεις από τον χαρακτηρισμό του προγράμματος του Νέου Λαϊκού Μετώπου ως «επικίνδυνο» περισσότερο ακόμη και από το πρόγραμμα της Εθνικής Συσπείρωσης της Μ.Λεπέν, όπως διατύπωσε στο Χ (πρώην twitter) o Olivier Blanchard φοβούμενος, κατά την άποψη του, το αναδιανεμητικό σοκ που χαρακτηρίζει το πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου(Revue Alternatives Economiques, 25/6/2024) και ορισμένοι εκπρόσωποι επιχειρηματικών οργανώσεων (π.χ. Μedef), σε αντίθεση με τον επενδυτικό τραπεζίτη Mathieu Pigasse o oποίος θεωρεί ότι «η Γαλλία με το πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου θα εμποδίσει την επιστροφή του βρώμικου θηρίου» (Justin Delepine, Alternatives Economiques, 7/6/2024).

*Ομ. Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου, Δρ. Παντείου Πανεπιστημίου