Διεθνή Μέσα: Πώς σχολιάζουν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών

Τα κέρδη της ακροδεξιάς και η αναμενόμενη ετερόκλητη συμμαχία ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων κυριαρχούν στον σχολιασμό των Διεθνών Μέσων για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Στο επίκεντρο βρίσκεται και η “κρίση” στη Γαλλία με τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών από τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν.

Le Monde

 Η διάλυση της γαλλικής Βουλής επιτρέπει στην εκτελεστική εξουσία να αμβλύνει καταστάσεις κρίσης ή θεσμικά αδιέξοδα, όπως συνέβη το 1962, το 1968, το 1981 και το 1988, λόγω ανισορροπίας μεταξύ της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και της εκτελεστικής εξουσίας (καθώς ο πρόεδρος εκλεγόταν τότε για επτά χρόνια και οι βουλευτές για πέντε, τέτοιες αποκλίσεις εμφανίζονταν πιο συχνά). Η διάλυση του 1981 ήταν, για παράδειγμα, ουσιαστικό βήμα για τον Φρανσουά Μιτεράν προκειμένου να έχει την πλειοψηφία μετά την εκλογή του.

Αλλά αυτό το «συνταγματικό όπλο» μπορεί να προκαλέσει αποτέλεσμα αντίθετο από το αναμενόμενο. Αυτό συνέβη το 1997, όταν ο Πρόεδρος Ζακ Σιράκ, ο οποίος ήθελε να εδραιώσει την πλειοψηφία του στη Συνέλευση, προκήρυξε νέες εκλογές, με αποτέλεσμα μια αριστερή πλειοψηφία και συμβίωση με την κυβέρνηση του σοσιαλιστή Λιονέλ Ζοσπέν, εδώ.

El Pais

 Η άνοδος ακροδεξιών και υπερεθνικιστικών σχηματισμών οδηγεί σε ένα νομοθετικό σώμα υψηλού κινδύνου για το ευρωπαϊκό εγχείρημα. Οι ακραίες δυνάμεις, που επιχειρούν να δυναμιτίσουν το ισχύον μοντέλο της ΕΕ, αν και ποικίλλουν και χωρίζονται σε πολλές οικογένειες, θα αποκτήσουν ικανό μερίδιο εξουσίας ώστε να απειλούν να μπλοκάρουν το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η άνοδος της ακροδεξιάς και των λαϊκιστών, με ειδική δύναμη στη Γαλλία και τη Γερμανία (όπου επηρεάζονται πολύ οι κυβερνήσεις, αλλά και ο γαλλογερμανικός άξονας, κινητήριος δύναμη της ΕΕ) αποδυναμώνει τη συμμαχία που σχηματίζουν οι φιλοευρωπαίοι, οι οποίοι ωστόσο, παρά το πλήγμα, διατηρούν την πλειοψηφία, εδώ.

Süddeutsche Zeitung

 Είναι πιθανό η κεντροδεξιά συμμαχία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος να συνομιλήσει τις επόμενες ημέρες με τους Σοσιαλδημοκράτες, τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους για να συμφωνήσουν σε μια χαλαρή συνεργασία που θα μπορούσε στη συνέχεια να εξασφαλίσει την πλειοψηφία για την εκλογή της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Θεωρητικά, θα μπορούσαν επίσης να διερευνηθούν ευκαιρίες για συνεργασία με μεμονωμένα δεξιά κόμματα. Το ΕΛΚ πριν από τις εκλογές δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο συνεργασίας με την Ιταλίδα πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι. Το δεξιό λαϊκιστικό της κόμμα Fratelli d’Italia είναι προς το παρόν μέλος της δεξιάς συντηρητικής παράταξης Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών, εδώ.

 Politico

 Σε μια ήπειρο που επί οκτώ δεκαετίες επιδιώκει να ξορκίσει τα φαντάσματα του φασισμού, το μέγεθος της παρουσίας της ακροδεξιάς θα είναι ένα από τα πιο καυτά θέματα συζήτησης.

Παρόλο που είναι πολύ απίθανο να είναι σε θέση να συντονιστούν ως ενοποιημένη ομάδα εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, χάρη σε διαφωνίες για θέματα όπως η Ρωσία, θα μπορούν να επηρεάσουν τη συνολική κατεύθυνση της ΕΕ, σε οτιδήποτε, από τη μετανάστευση έως τις κλιματικές πολιτικές.

Το πιο δυσοίωνο προειδοποιητικό σήμα για το μέλλον της ΕΕ είναι η Γαλλία, δεδομένης της κλίμακας της νίκης της ακροδεξιάς επί του Μακρόν. Όλα τα βλέμματα θα είναι τώρα στραμμένα στο εάν το λαϊκιστικό κύμα της Γαλλίας μπορεί να διατηρήσει τη δυναμική του στις επικείμενες κοινοβουλευτικές εκλογές και στις προεδρικές εκλογές του 2027, όπου μια νίκη της ακροδεξιάς Λεπέν θα απειλούσε να φέρει σε αναταραχή σε ολόκληρη την ΕΕ, εδώ.

Financial Times

 Στα δεξιά του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος υπάρχουν δύο αναπτυσσόμενες φατρίες: οι υπερσυντηρητικοί Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές (ECR) και η ακροδεξιά ομάδα Ταυτότητας και Δημοκρατίας (ID).

Η Λεπέν, η οποία κυριαρχεί στην ID, επιδιώκει είτε να σχηματίσει μια μεγα-ομάδα με το ECR, στο οποίο ανήκει η Μελόνι, είτε να συγκεντρώσει αρκετούς ευρωβουλευτές για να ξεπεράσει σε αριθμό τη Renew, η οποία είναι η πολιτική οικογένεια του εγχώριου εχθρού της, του προέδρου Μακρόν.

Αλλά ο ηγέτης που φλερτάρει περισσότερο τόσο το ΕΛΚ όσο και το ID είναι η Τζόρτζια Μελόνι, η Ιταλίδα πρωθυπουργός της οποίας το σκληρό δεξιό κόμμα Fratelli d’ Italia κυριαρχεί στο ECR. Η Μελόνι δεν έχει δείξει όρεξη να ενώσει τις δυνάμεις της. «Θέλει να είναι σημαντική και να παίρνει πράγματα από άλλους ηγέτες», είπε ένας διπλωμάτης της ΕΕ, προβλέποντας ότι θα διατηρήσει το κενό ταυτότητας. Ένας αξιωματούχος του κοινοβουλίου συμφωνεί. «Της ταιριάζει να έχει άλλο κόμμα πιο δεξιά της. Θέλεις πάντα κάποιον πιο ακραίο από τον εαυτό σου», είπε, εδώ.

Independent

 Σε ολόκληρη την ΕΕ, οι δύο βασικές φιλοευρωπαϊκές ομάδες, οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Σοσιαλιστές, παρέμειναν οι κυρίαρχες δυνάμεις. Τα κέρδη της ακροδεξιάς ήρθαν σε βάρος των Πρασίνων, οι οποίοι αναμένεται να πέσουν ξανά στην έκτη θέση του νομοθετικού σώματος. 

Επί δεκαετίες, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έχει τις ρίζες της στην ήττα της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας, περιόρισε τη σκληρή δεξιά στο πολιτικό περιθώριο.

Με την ισχυρή παρουσία της σε αυτές τις εκλογές, η ακροδεξιά θα μπορεί να γίνει πλέον σημαντικός παίκτης σε πολιτικές που κυμαίνονται από τη μετανάστευση έως την ασφάλεια και το κλίμα. Η ήττα των Πρασίνων θα μπορούσε κάλλιστα να έχει αντίκτυπο στις συνολικές πολιτικές της ΕΕ για την αλλαγή του κλίματος, που ωστόσο εξακολουθεί να είναι η πιο προοδευτική σε όλο τον κόσμο, εδώ.

New York Times

 Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι μια ηχηρή ένδειξη της δυσαρέσκειας των ψηφοφόρων. Οι κάλπες έδειξαν ότι οι άνεμοι που επικράτησαν είναι σαφώς παγωμένοι για το πολιτικό κατεστημένο της Ευρώπης. Το αποτέλεσμα είναι πιθανό να δυσκολέψει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να σχηματίσει πλειοψηφίες για την ψήφιση νόμων και θα καταστήσει ακόμη πιο σκληρές τις διαπραγματεύσεις για διχαστικά ζητήματα. Σε ευρύτερο πλαίσιο, υποδεικνύει ότι δεν έχει ακόμη κορυφωθεί η ορμή των ακροδεξιών δυνάμεων που την τελευταία δεκαετία αμφισβητούν τα κεντρώα κόμματα, εδώ.