Μπορούν τα νέα φάρμακα για την απώλεια βάρους να δράσουν ανασταλτικά για τη χρήση αλκοόλ;

Τα νεότερα ενέσιμα φάρμακα διαχείρισης του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 που βασίζονται στη σεμαγλουτίδη (όπως το Ozempic και το Wegovy της Novo Nordisk) εκτός από την παράλληλη ωφέλεια στην απώλεια βάρους φαίνεται να συνδέονται με χαμηλότερα ποσοστά νέων ή επαναλαμβανόμενων επεισοδίων κατάχρησης ή εξάρτησης από το αλκοόλ, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.

Η μελέτη δεν ήταν μια τυχαιοποιημένη δοκιμή, επομένως οι ερευνητές δεν μπορούν να αποδείξουν ότι τα φάρμακα απέτρεψαν αυτά τα αποτελέσματα, όπως σημειώνεται σε μια έκθεση που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications.

Ωστόσο, η ανάλυσή τους των δεδομένων από ηλεκτρονικά αρχεία υγείας σχεδόν 84.000 ασθενών με παχυσαρκία διαπίστωσε ότι το έτος μετά την έναρξη της θεραπείας, όσοι έλαβαν σεμαγλουτίδη – το δραστικό συστατικό και στα δύο φάρμακα – είχαν 50% έως 56% μείωση στην έναρξη ή την επανεμφάνιση της διαταραχή χρήσης αλκοόλ, σε σύγκριση με ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με άλλα φάρμακα κατά της παχυσαρκίας.

Παρόμοια αποτελέσματα παρατηρήθηκαν όταν οι ερευνητές ανέλυσαν ηλεκτρονικά αρχεία υγείας από σχεδόν 600.000 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Οι ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με σεμαγλουτίδη είχαν λιγότερες διαγνώσεις διαταραχής χρήσης αλκοόλ.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η σεμαγλουτίδη είναι αγωνιστής των υποδοχέων του πεπτιδίου GLP1. Δρα με τον ίδιο τρόπο όπως το πεπτίδιο GLP-1 (μια ορμόνη που παράγεται στο έντερο) αυξάνοντας την ποσότητα της ινσουλίνης που απελευθερώνεται από το πάγκρεας μετά τη λήψη τροφής. Αυτό συντελεί στον έλεγχο των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα.

Οι κατασκευάστριες εταιρείες των νέων φαρμάκων απώλειας βάρους τα δοκιμάζουν για άλλες ιατρικές χρήσεις, όπως οι καρδιακές παθήσεις και η υπνική άπνοια, γεγονός που θα μπορούσε να κάνει πιο πιθανό να ενταχθούν αυτά τα φάρμακα στην αποζημίωση και για άλλες παθήσεις.

«Ενώ τα ευρήματα είναι ελπιδοφόρα και παρέχουν προκαταρκτικά στοιχεία για το πιθανό όφελος της σεμαγλουτίδης στη (θεραπεία της διαταραχής χρήσης αλκοόλ) σε πληθυσμούς του πραγματικού κόσμου, απαιτούνται περαιτέρω τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές για να υποστηριχθεί κλινικά η χρήση της», ανέφερε σε δήλωσή της η βασική συγγραφέας της μελέτης, Δρ. Pamela Davis της Ιατρικής Σχολής του Case Western University, στο Κλίβελαντ του Οχάιο.