Ανάλυση: Δεύτερη ανάγνωση της ομιλίας Τσίπρα στο EuroJam 2024

Την περασμένη Τετάρτη 8 Μαΐου, ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε στο Βερολίνο στο EuroJam 2024, ένα event που διοργανώνεται κάθε χρόνο με αφορμή την Ημέρα της Ευρώπης, από την οργάνωση “Tu was für Europa” (“Κάνε κάτι για την Ευρώπη”), χωρίς συγκεκριμένους όρους και οδηγίες προς τους ομιλητές, χωρίς κεντρικό σύνθημα ή θέμα, αλλά με μοναδικό αίτημα: νέες σκέψεις για την Ευρώπη, ενόψει και των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου.

Εν Ελλάδι, ο Τύπος και τα ΜΜΕ, ασχολήθηκαν ως επί το πλείστον με τα “εσωκομματικά” μηνύματα του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς αναφέρθηκε στην κρίση της πολιτικής αντιπροσώπευσης λέγοντας μεταξύ άλλων “Καθημερινά βλέπουμε πολίτες που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην εθνική και την Ευρωπαϊκή πολιτική να κινούνται από την αποχή, στην αντιπολιτική, στην ακροδεξιά” και τονίζοντας ” Πρέπει να καταστήσουμε σαφές πως η απάντηση δεν είναι η αντιπολιτική. Ούτε η μετα-πολιτική που επικεντρώνεται στο να “γίνεσαι viral”, αντί να κινητοποιείς τους πολίτες στη βάση προοδευτικών πολιτικών. Στόχος μας πρέπει να είναι να φέρουμε τους πολίτες πιο κοντά στην πολιτική και την πολιτική πιο κοντά στους πολίτες”.

Η παραπάνω αναφορά ερμηνεύτηκε και ως μια πρώτη αντίδραση απέναντι στον Στέφανο Κασσελάκη για τον τροπο με τον οποίο κάνει πολιτική και τρέχει την  προεκλογική καμπάνια του κόμματος, ωστόσο τόσο το περιβάλλον του πρώην  πρωθυπουργού, όσο και από την Κουμουνδούρου δεν υπήρξαν περαιτέρω σχόλια, καθώς οι ισορροπίες στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ακόμη εύθραυστες και όλα κρέμονται από το ποσοστό των ευρωεκλογών.

• Αντιθέτως στενοί συνεργάτες του κ.Τσίπρα δίνουν ιδιαίτερη βάρος στα όσα είπε ο πρώην  πρωθυπουργός σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης και της προοδευτικής απάντησης που απαιτείται να δοθεί απέναντι, βάζοντας επί τάπητος το δικό του όραμα  για μια “αριστερή ατζέντα για την Ευρώπη, ως το κεντρικό διακύβευμα για την επιβίωσή της και ως κάτι πέρα από μια ενωμενη αγορά και στρατηγικό παρακολούθημα της πολιτικής των ΗΠΑ”.

Όπως σχολιάζουν από το περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα “Στην Ευρώπη ανοίγει ένας μεγάλος δημόσιος διάλογος για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η ακροδεξιά και οι σύγχρονες προκλήσεις” και “αποτελεί κοινή συνισταμένη όπως φάνηκε στο eurojam ότι το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα και τα εθνικά πολιτικά συστήματα δεν μπορούν να επεξεργαστούν τις λύσεις και τις πολιτικές που χρειάζονται”. 

Γι΄αυτό “είναι απαραίτητη μια ευρύτερη μάχη και συζήτηση στον χώρο των πολιτικών  ιδεών και αξιών που να είναι και μέσα κ έξω από το πολιτικό σύστημα” σημειώνοντας παράλληλα ότι “Ο Μακρόν είναι ο μόνος που ανοίγει σοβαρά τη συζήτηση για την Ευρώπη υποστηρίζοντας μια ισχυρή και ανταγωνιστική ΕΕ” και “ο Αλέξης Τσίπρας αντιπαραβάλει το δικό του όραμα” καθώς “το σημαντικό δεν είναι απλά η ευρωπαϊκή ισχύς αλλά τι Ευρώπη θέλουμε”. 

• “Είδαμε η “πανισχυρη ευρώπη” των αρχών του 2000 πώς μπήκε σε κρίση” αναφέρουν χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας στη ομιλία του “τόνισε ότι ακροδεξιά λειτουργεί και έξω αλλά και μέσα από παραδοσιακά δεξιά κόμματα”, ενώ παράλληλα “μίλησε μέσα στην Γερμανία για τα λάθη της Γερμανίας την πρώτη δεκαετία της Ευρωζώνης, τονίζοντας ότι η λογική μιας Ευρώπης που βασίζεται στους οίκους αξιολόγησης και σε μεταρρυθμίσεις που δεν βάζουν στο επίκεντρο την αντιμετώπιση των περιφερειακών και των κοινωνικων ανισοτήτων θα οδηγούν την Ευρώπη σε κρίσεις”. 

Ταυτόχρονα, ο πρώην πρωθυπουργός και ηγέτης της ευρωπαϊκής  αριστεράς  πρότεινε και τα εργαλεία “για μια νέα ισορροπία Ευρώπης-ΗΠΑ που να λαμβάνει υπόψιν τα λάθη της Δύσης των περασμένων δεκαετιών” και σε αυτήν τη βάση έθεσε “την ανάγκη για μια στρατηγικά αυτόνομη Ευρώπη που αγωνίζεται ενεργά για ειρήνη”, καθώς “τα φαινόμενα που υποδαυλίζουν οι πόλεμοι επίσης φουντώνουν την ακροδεξιά”, μέσα “από τον φιλορωσισμό, τον αντιρωσισμό, τον  αντισημιτισμό και τον αντιμουσουλμανισμό”.

Τέλος υπογράμμισε πράγματι ότι για να αντιμετωπιστεί  η ακροδεξιά πρέπει να αντιμετωπιστεί η αντιπολιτική που δημιουργείται από την απογοήτευση των πολιτών (προβλήματα κράτος δικαίου, δικαιοσύνη, λογοδοσία κράτους- βλ. Ελλαδα και ΕΕ Qatargate)”, σημειώνοντας ότι “αυτό δεν αντιμετωπίζεται με μεταπολιτική, αλλά με κινητοποίηση κόσμου γύρω από προοδευτικές πολιτικές για κάθε τομέα ζωής πολιτών”