Αύγουστος Κορτώ: Η συγκλονιστική εξομολόγηση για την απόπειρα αυτοκτονίας

Για τους σταθμούς της ζωής του, από τα δύσκολα εφηβικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη και τα “ελεύθερα” χρόνια στην Αθήνα μέχρι την τέλεση του πολιτικού γάμου του με τον επί χρόνια σύντροφό του -ένας από τους πρώτους μετά την υπερψήφιση του νομοσχεδίου για την ισότητα στον γάμο- μίλησε ο Αύγουστος Κορτώ. Ο γνωστός συγγραφέας, κατά κόσμον Πέτρος Χατζόπουλος μίλησε στην εκπομπή “Δύο στις 10” και με αφοπλιστική ευθύτητα αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην απόπειρα αυτοκτονίας που έκανε πριν χρόνια, αλλά και στο ενδεχόμενο να αποκτήσει δικό του παιδί.

Με το βιβλίο του “Πράσινο Αστέρι” να αποτελεί για εκείνον σταθμό στη ζωή του, ο Αύγουστος Κορτώ ανέφερε πως πρόκειται για το αγαπημένο του βιβλίο, αφού καταπιάνεται με την αθωότητα, αλλά και τη θνητότητα, “τον θάνατο, το πένθος και πώς όλα αυτά τα πράγματα τα μαθαίνουμε σαν ξένη γλώσσα μέχρι να εξοικειωθούμε ότι είμαστε παροδικοί”.

Ο ίδιος τόνισε ότι δεν νοσταλγεί τα νιάτα και την εφηβεία του, την οποία χαρακτήρισε μοναχική και πικραμένη, συμπληρώνοντας πως “στα 20 ήμουν παχύσαρκος, μετά έγινα λιπόσαρκος , γιατί έκανα μια τρομακτική δίαιτα… ήταν βυθισμένη στην μοναξιά. Η Θεσσαλονίκη είχε όλα κι όλα δύο γκέι μπαρ και οι άνθρωποι που τολμούσαμε να πάμε ήμασταν οι ίδιοι και οι ίδιοι. Υπήρχε ο φόβος”.

“Στην Αθήνα άρχισα να ζω ελεύθερα γιατί ήμουν άγνωστος μεταξύ αγνώστων, αλλά αποζητούσα τη σαρκική επαφή από πολύ νωρίς. Στα 4-5 ήξερα πολύ καλά ότι αυτό που με τραβούσε ήταν το αγορίστικο σώμα. Μέσα μου σε ό,τι αφορούσε την επιθυμία και τη συναίσθηση αυτής, ήμουν απόλυτα ελεύθερος. Δεν υπήρχε περίπτωση να παραμυθιάσω τον εαυτό μου ότι θα μάθω να ελκύομαι από γυναίκες γιατί ήταν αδύνατο. Ήταν σαν να έλεγα ότι θα μάθω γραμμική Α’. Δεν γίνεται. Από εκεί και πέρα η ελευθερία κατακτήθηκε σταδιακά και όπως πάντα, δανείζομαι αυτή την πολύ ωραία φράση από μία ταινία ότι ‘η ελευθερία που κατακτιέται με τη γροθιά’”, είπε ο Αύγουστος Κορτώ.

Ερωτηθείς για το πού έδωσε εκείνος τη “γροθιά” ο συγγραφέας αναφέρθηκε στον σύζυγό του, Τάσο λέγοντας πως και οι δύο έχουν “φάει” πολλή χολή και λεκτική βία, “γιατί ποστάραμε φωτογραφίες μαζί, ως ζευγάρι. Φοβερό έτσι; Δύο 25αρηδες που ανεβάζουν μια φωτογραφία που είναι αγκαλιασμένοι. ‘Σκανδαλώδες, προκλητικό‘! Ειλικρινά απορώ, μέχρι το 2014 κανένας άλλος Έλληνας ομοφυλόφιλος δεν είχε αναφερθεί στον σύντροφό του με τις τρεις… συνταρακτικές λέξεις ‘ο άντρας μου’; Ήμασταν 10 χρόνια μαζί, φυσικά ήταν ο άντρας μου και ήμουν ο άντρας του”.

Στη συνέχεια μίλησε και για τη μητέρα του, ένας “ανεξάντλητος πυρήνας στοργής“, όπως είπε για εκείνη χαρακτηριστικά, και την αρρώστια της η οποία με τα χρόνια έγινε δυσβάστακτη.

“Επέζησα μετά την αυτοκτονία της, πάλεψα με τη διπολική διαταραχή. Η αυτοκτονία, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά ταμπού, θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως το ακραίο σύμπτωμα μιας πολύ σοβαρής νόσου. Γι’ αυτό και εγώ μετά την απόπειρα, όταν πέρασαν 3 μέρες και κάπως συνήλθα, νοσηλεύτηκα στο Αιγινήτειο. Κανένας άνθρωπος δεν βλέπει ως λύτρωση το ψυχιατρείο. Οι περισσότεροι το φοβούνται περισσότερο από τη φυλακή. Θα προτιμούσαν να μπουν δυο μήνες στον Κορυδαλλό. Πήρα τα χάπια στο καθιστικό, πήγα στην πόρτα στης κρεβατοκάμαρας, κάθισα στην άκρη του κρεβατιού και εκείνη τη στιγμή θυμάμαι να λέω ότι ‘αυτό που έκανε η Κατερίνα σε εμένα, δεν θα το κάνω εγώ στον Τάσο’. Δεν θα ξυπνήσει να με βρει νεκρό δίπλα του. Αυτή τη στιγμή αυτό που επείγει είναι να ζήσω για τον Τάσο και εκεί είναι που έτρεξα και πήρα το 166″, είπε συγκλονίζοντας.

Τέλος, αναφέρθηκε και στον γάμο του και μιας και αυτή ήταν η τρίτη φορά που παντρεύτηκαν, ο Αύγουστος Κορτώ τόνισε πως θα μπορούσε να τον παντρεύεται κάθε εβδομάδα.

“Τον ένιωθα σύζυγό μου από πολύ νωρίς! Κολλήσαμε αμέσως όταν ήμασταν παιδάκια. Τη βέρα δεν την έχω συνηθίσει ακόμα, μου φαίνεται σαν να ονειρεύομαι. Ήθελα να τον παντρευτώ ίσως και από το πρώτο βράδυ που τον γνώρισα”, είπε αρχικά, ενώ για το ενδεχόμενο απόκτησης ενός παιδιού, είπε: “Δεν ξέρω αν είμαι αρκετά γενναίος και ανιδιοτελής για να γίνω πατέρας. Ο τρόμος μου είναι ένα παιδί που με λατρεύει, που είμαι ο κόσμος του, να με δει κομματιασμένο“.