Το πολιτικό rebranding του Τσίπρα- Γιατί και ποιούς ενόχλησε η αυτοκριτική του…

Ας αποφασίσουμε. Θέλουμε πολιτικούς που -έστω και με καθυστέρηση- προχωρούν σε εκ βαθέων αυτοκριτική ή προτιμούμε εκείνους που σιωπούν αποστρατευόμενοι; Ή ακόμα χειρότερα είναι προτιμότερος ο οίστρος των βετεράνων για τα “πολεμικά” τους κατορθώματα ή το απόσταγμα της απολογίας και της αναγνώρισης των λαθών;

Για τους συνεπείς στην πολιτική ματαιοδοξία της αυθεντίας τους στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, η αυτοκριτική του Αλέξη Τσίπρα υπήρξε “ατυχής”. Ελάχιστοι πιό “προχωρημένοι” μίλησαν ακόμα και για μια άνευ όρων παράδοση στο …σύστημα. Λογικό να μην τους άρεσαν όσα είπε σχετικά με την υπόθεση Novartis και τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Είναι προφανές, βεβαίως, πως η αυτοκριτική είναι πρωτίστως και κυρίως αυτό που είπε ο πρώην πρωθυπουργός: αυτό-κριτική. Αφορά, δηλαδή, τον ίδιο και μετά άλλα πρόσωπα -κλειδιά στις αντίστοιχες ιστορίες.

Οι επικριτές της απέναντι πλευράς, από την άλλη, επιχαίρουν για την “δικαίωσή” τους, αποφεύγουν, ωστόσο, να επισημάνουν πως άλλοι πρωθυπουργοί εξακολουθούν να απολαμβάνουν τα προνόμια του “πρώην” από το καταφύγιο του αλάνθαστου. Να εξαπολύουν βέλη έναντι όλων των άλλων χωρίς ίχνος αναγνώρισης των δικών τους ευθυνών ή λαθών.

Θα μπορούσε να τα έχει πει νωρίτερα όλα αυτά ο Τσίπρας; Ναι, θα μπορούσε, και μάλλον καλό θα του έκανε. Καθένας όμως αξιολογεί τον χρόνο της απολογίας με βάση τις πολιτικές συγκυρίες και τις προσωπικές αντοχές. Οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- οι “πρώην”, δεν έχουν προβεί στην παραμικρή αναφορά ως προς την συμμετοχή τους στην χρεοκοπία της χώρας, στα μεγάλα σκάνδαλα που συντάραξαν την πολιτική ζωή, στις συνέπειες των πολιτικών τους πράξεων. Το έκανε, αν και με καθυστέρηση. Και το έκανε και ως ένα ακόμα βήμα στην αποστασιοποίηση από τα τρέχοντα και στον δικό του χώρο αλλά και στο δικό του πολιτικό rebranding. Ίσως χρήσιμο για όσα ακολουθήσουν.

Κάποιοι, βεβαίως, από τον ΣΥΡΙΖΑ θα προτιμούν πάντοτε τον Τσίπρα ως “αρχηγό των ατάκτων” και όχι ως τον πολιτικό που έκανε τους “άτακτους” κυβέρνηση. Και εν τέλει σπεύδουν να τον αποκαθηλώσουν. Αχαριστία, επιεικώς. Αλλά, ως φαίνεται, μάλλον χάρη του κάνουν.