“Κρας τεστ” για τον Κασσελάκη η …”τιμωρία” Πολάκη- Μέχρι που μπορεί να φτάσει;
Ένα χρόνο πριν, ο Αλέξης Τσίπρας έφτασε πολύ κοντά στην απόφαση να διαγράψει τον Παύλο Πολάκη. Το “χανιώτικο πραξικόπημα” του Σφακιανού πολιτικού να απαιτήσει να ενταχθεί στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ για τις εθνικές εκλογές που θα ακολουθούσαν ένας στενός φίλος του, με στόχο να μην εκλεγεί ο τοπικός του αντίπαλος Γιώργος Σταθάκης, αλλά και η εν γένει συμπεριφορά του, όπλισαν με επιχειρήματα τον πρώην πρωθυπουργό.
Ο κύβος είχε περίπου ριφθεί, μεσολάβησε ωστόσο η τραγωδία των Τεμπών με την κυβέρνηση να βρίσκεται τότε με την πλάτη στον τοίχο για τις εγκληματικές ολιγωρίες του τότε υπουργού Μεταφορών Κ. Καραμανλή, και στην Κουμουνδούρου άρχισαν να κάνουν δεύτερες σκέψεις. Η “υπόθεση Πολάκη” μπήκε στο ψυγείο, κορυφαία στελέχη –μεταξύ του και αρκετά που έχουν πλέον αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ- αντέδρασαν και ζήτησαν …επανεξέταση της απόφασης Τσίπρα, ενώ κάποιες δημοσκοπήσεις που έφθασαν στο γραφείο του λέγεται ότι έδειχναν απώλεια μίας ή και δύο μονάδων εάν αποφασιζόταν η διαγραφή. Έτσι για κάποιο διάστημα ο Παύλος Πολάκης βρέθηκε απλώς “εκτός ψηφοδελτίων” , για να επανέλθει, όμως, δριμύτερος λίγο αργότερα.
Το ίδιο δίλημμα έχει τώρα ο Στέφανος Κασσελάκης. Ο Παύλος Πολάκης συνεχίζει να δημιουργεί τα ίδια προβλήματα στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ που δημιουργούσε και επί Τσίπρα, σε τέτοιο βαθμό, δε, που ο μετριοπαθής Κώστας Ζαχαριάδης ξέσπασε προχθές λέγοντας “έχω βαρεθεί τόσα χρόνια να απολογούμαι γι΄’ αυτόν”. Δεν έχει άδικο. Μόνο που ο …αψύς Σφακιανός είναι πιά πολύ πιο ισχυρός απ΄ ότι ήταν στην σκιά του αδιαμφισβήτητου Αλέξη Τσίπρα.
Χάρη σε αυτόν, ο Κασσελάκης βρέθηκε από το Μαϊάμι στο επιτελείο της Κουμουνδούρου και μετά στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του κόμματος. Χάρη σε αυτόν κινητοποιήθηκε ένας εσωκομματικός μηχανισμός που αποτέλεσε αρχικά την βάση για να αιτιολογηθεί η υποψηφιότητά του για την ηγεσία και στη συνέχεια για να την κερδίσει απέναντι στην -σχεδόν ανυποψίαστη, αρχικά, για την δυναμική του εγχειρήματος- Έφη Αχτσιόγλου. Ο Παύλος Πολάκης αναδείχθηκε σε “εφευρέτη” του φαινομένου Κασσελάκη και πολιτικό του μέντορα, “δανείζοντάς” του, μάλιστα μερικά στελέχη (Μανώλης Καπνισάκης, Μάρκος Χατζησάββας) που στελέχωσαν τον πρώτο κλειστό του κύκλο. Κάτι εξαιρετικά χρήσιμο, τον πρώτο καιρό, απέναντι σε ένα καχύποπτο αν και νομιμόφρων κομματικό περιβάλλον, ιδιαίτερα αμέσως μετά την διάσπαση και την αποχώρηση των “11”.
Από την “επιβράβευση” στην σύγκρουση
Ο Σφακιανός επιβραβεύθηκε με τον ρόλο του υπερσυντονιστή των τομεαρχών και συνέχισε τις εφ όλης της ύλης παρεμβάσεις του, ενίοτε αποσπώντας την προσοχή (όπως έκανε και επί Τσίπρα) από τις πρωτοβουλίες του νέου προέδρου. Μέχρι που έφθασε η ώρα της ταυτοτικής επιλογής του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και η ανταρσία του η οποία μετέθεσε το επικοινωνιακό ενδιαφέρον από το σοβαρό πρόβλημα της Ν.Δ ως προς την πολιτική πλατφόρμα του Αντώνη Σαμαρά και τις 52 αποχές και καταψηφίσεις του νομοσχεδίου. Ο Παύλος Πολάκης …μετέθεσε χρονικά ένα χειρουργείο και στη συνέχεια εξέδωσε ανακοίνωση σχετικά με την διαφωνία του ως προς το νομοσχέδιο και τελικά απείχε. Είχε, άλλωστε, πει εδώ και καιρό πως δεν μπορεί να υπερασπίσει την κορυφαία κομματική και προεδρική επιλογή στα χωριά των Σφακίων όπου βρίσκεται το πολιτικό του “βασίλειο”. Εκεί, όμως, ήταν που κατόρθωσε να κερδίσει (στις εσωκομματικές εκλογές) 197 ψήφους υπέρ του Στέφανου Κασσελάκη έναντι μόλις τριών της Έφης Αχτσιόγλου. Δεν γνώριζαν, άραγε, οι αψείς ψηφοφόροι του ποιός είναι αυτός που ψήφισαν;
Οι “συνέπειες”
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ δεσμεύτηκε στην τελευταία θυελλώδη συνεδρίαση της Π.Γ (που σημαδεύτηκε από τις “θυμωμένες” αποχωρήσεις του Αλέκου Φλαμπουράρη και της Κατερίνας Νοτοπούλου) ότι “θα υπάρξουν συνέπειες” για εκείνους που δεν θα ψηφίσουν υπέρ του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Και τώρα αντιμετωπίζει αυτή την δέσμευσή του. Οι πληροφορίες λένε πως κερδίζει χρόνο ενόψη συνεδρίου ( το οποίο είναι “στον αέρα” λόγω της μάλλον ισχνής συμμετοχής στον διάλογο προετοιμασίας και στην εκλογή συνέδρων) και ίσως προχωρήσει σε “ανασχηματισμό” για να αποκαθηλώσει τον Σφακιανό από τον ρόλο του υπερσυντονιστή. Ελάχιστοι θεωρούν ότι θα μπορούσε να φτάσει μέχρι την διαγραφή Πολάκη και να κάνει αυτό που δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας.
Κάποιοι “φιλόδοξοι” λένε πως μία διαγραφή Πολάκη θα ήταν υπόθεση win-win. Ο υπερσυντονιστής θα μπορούσε να ιδρύσει δικό του κόμμα (είναι ίσως το μοναδικό στέλεχος με απήχηση σε μερίδα του εκλογικού ακροατηρίου του ΣΥΡΙΖΑ- το πιό σκληρό) και να διεκδικήσει την είσοδό του στη Βουλή, ακόμα και να προλάβει να κατέλθει στις ευρωεκλογές, ο δε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ θα εδραίωνε το αρχηγικό του προφίλ, δεν θα είχε σοβαρές αντιστάσεις ακόμα κι αν στις κάλπες για το ΕΚ υφίστατο ήττα με βάση τον πήχη που ο ίδιος έχει θέσει ψηλά, και, ταυτόχρονα, θα αποκτούσε επιχειρήματα για συνεργασίες στο κοντινό μέλλον. Αυτή την επιλογή φαίνεται πως υποστηρίζουν ορισμένοι από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του, μεταξύ των οποίων και ο άτυπος σύμβουλός του, μέχρι πρότινος, γνωστός στιχουργός Νίκος Μωραϊτης που επιχειρηματολόγησε σχετικά από το Twitter (X).
Τι κατάφερε χθες ο Παύλος Πολάκης:
Εκεί που απείχε ή καταψήφισε το 1/3 της ΝΔ και το 1/3 του ΠΑΣΟΚ, να δώσει το άλλοθι στα ΜΜΕ να παίζουν «απών ο Πολάκης».
Φάουλ και για την ανθρωπιά, φάουλ και για το κόμμα του.
ΥΓ: Τελικά είχε δίκιο ο Τσίπρας…— Nikos Moraitis (@Nikosmoraitis) February 16, 2024
‘Ολα αυτά μοιάζουν “χλωμά” και είναι δύσκολο να κάνει μία τέτοια επιλογή, με τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ να αγωνίζεται να νικήσει το ΠΑΣΟΚ στην μάχη για την δεύτερη θέση που μπορεί να μην σημαινει κάτι σπουδαίο από την άλλη, όμως, θα ήταν ένα παράθυρο ευκαιρίας για τον Στέφανο Κασσελάκη να εδραιώσει την πολιτική ιδιοκτησία του κόμματος. Πολλοί, όμως, συμφωνούν πως εάν προχωρούσε σε μία δυναμική αντιμετώπιση του Παύλου Πολάκη θα είχε να κερδίσει περισσότερα απ΄ όσα θα έχανε. Αρκεί να μπορέσει να δεχτεί υπομονετικά την μεταστροφή του “στρατού” στα social media που τώρα τον “αποθεώνουν” (μαζί με τον Πολάκη), αλλά μετά ίσως θα αρχίσουν να τον στοχοποιούν.
Εάν, από την άλλη, δεν κάνει τίποτε για την ανταρσία Πολάκη, θα αποδειχθεί αποδυναμωμένος και υπό πολιτική ομηρία.