Polar Wolf/IK-3/ Το “Αλκατράζ” της Ρωσίας: Ποιά είναι η πιό σκληρή φυλακή του Πούτιν όπου κρατούνταν ο Αλεξέϊ Ναβάλνι

Η Κωδική της ονομασία είναι FKU IK-3 ( Ρωσικά : ФКУ ИК-3 ) και είναι ίσως η σκληρότερη φυλακή της Ομοσπονδιακής Σωφρονιστικής Υπηρεσίας της Ρωσίας στην Αυτόνομη Περιφέρεια Yamalo-Nenets , γνωστή ως Πολικός Λύκος ( Ρωσικά : Полярный волк) ή Yamskaya Troika (Ямская тройка), είναι μια “διορθωτική” αποικία μέγιστης ασφάλειας ανδρών που βρίσκεται στο χωριό Kharp στην περιοχή Priuralsky στην Αυτόνομη Περιφέρεια Yamalo-Nenets .

Ο Αλεξέι Ναβάλνι πέρασε τις τελευταίες ημέρες της ζωής του απομονωμένος, σε μια φυλακή στον Αρκτικό Κύκλο. Οι τελευταίες μέρες περιγράφονται μέσα απ΄πο τα μηνύματά του. Συγκλονίζουν. Γνωστή ως “Πολικός Λύκος” (“Polar wolf”), η φυλακή του σκληρού καθεστώτος Πούτιν στην οποία εξέτιε την ποινή του ο Ρώσος αντικαθεστωτικός Αλεξέι Ναβάλνι, όπου βρέθηκε νεκρός είναι ένα μέρος όπου το κανόνι νερού αποτελεί όργανο βασανισμού. Η φυλακή ιδρύθηκε το 1961 σε ένα πρώην στρατόπεδο Gulag του Ιωσήφ Στάλιν. Ο οικισμός Χαρπ, με περίπου 5.000 κατοίκους, παρέχει κυρίως στέγαση και υπηρεσίες για τους εργαζόμενους και τους διοικητικούς υπαλλήλους των φυλακών.

Τι είναι η Polar Wolf

Η αποικία ιδρύθηκε στις 21 Αυγούστου 1961 στην πρώην μονάδα κατασκήνωσης του 501ου εργοταξίου Γκουλάγκ. Αρχικά ήταν γνωστή ως “YATs-34/3”.

Το 1964 κατασκευάστηκαν τα πρώτα κτίρια κατοικιών για τους καταδίκους, μια ιατρική μονάδα, ένα λεβητοστάσιο, ένα λουτρό, ένα πλυσταριό, ένας κοιτώνας για το τμήμα αποικίας-οικισμού και ένα κτίριο κεντρικού σημείου ελέγχου. Από το 1966 έως τον Ιούλιο του 1970, οι κατάδικοι εργάζονταν σε λατομεία, φορτώνοντας άμμο και χαλίκια για την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής. Το 1964 χτίστηκε το πρώτο μόνιμο κτίριο στο χωριό. Το 1966 κατασκευάστηκε κυλικείο, μετά κτίρια, κτίριο έδρας και πυροσβεστικός σταθμός. Η πρώτη παρτίδα ιδιαιτέρως επικίνδυνων καταδικασμένων επαναλαμβανόμενων παραβατών [μεταφέρθηκε στην αποικία το 1967.

Το 1971 κατασκευάστηκαν αποθήκες, παγοθήκη και καταφύγια για το γκαράζ του εξοπλισμού του ιδρύματος. Από το 1985, το IK-3 αναπτύσσεται ενεργά. Οι κατάδικοι που κρατούνταν εκεί απασχολούνταν στη βιομηχανία με κατώτατο μισθό. Το 1999 άνοιξε ο Ναός του Αγίου Σεργίου του Ραντόνεζ, που χτίστηκε από κατάδικους.

Το 1998 άρχισε η μεταρρύθμιση του ποινικού συστήματος και η ευθύνη για το ίδρυμα μεταφέρθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών στο Υπουργείο Δικαιοσύνης . Το 1999, το ίδρυμα τέθηκε υπό τον άμεσο έλεγχο του Τμήματος Εκτέλεσης Τιμωριών για την Αυτόνομη Περιφέρεια Yamalo-Nenets. Μετονομάστηκε από «YaTs-34/3» ( ЯЦ-34/3 ) σε «Institution OG-98/3» ( Учреждение ОГ-98/3 ).

Το 2002 δημιουργήθηκε στο ίδρυμα τμήμα κρατουμένων γενικού καθεστώτος. Τον Ιούλιο του 2006, ένα τμήμα υψηλής ασφάλειας άνοιξε στην αποικία στα μετασκευασμένα κτίρια κατοικιών Νο. 4, 5 και 6. Τον Νοέμβριο του 2006, άνοιξε ένα τμήμα αποικίας-οικισμού. Τον Οκτώβριο του 2010, τερματίστηκαν τα γενικά και αυστηρά καθεστωτικά τμήματα και οι κατάδικοι από αυτά τα τμήματα στάλθηκαν για να εκτίσουν τις ποινές τους σε άλλες περιοχές.

Το 2004, το ίδρυμα μετονομάστηκε σε «FGU IK-3 Ομοσπονδιακή Σωφρονιστική Υπηρεσία της Ρωσίας για την Αυτόνομη Περιφέρεια Yamal-Nenets». Από τον Ιούνιο του 2008, είναι γνωστό ως «FGU IK-3 Ομοσπονδιακή Σωφρονιστική Υπηρεσία της Ρωσίας για την Αυτόνομη Περιφέρεια Yamal-Nenets».

Η επίσημη ανακοίνωση για τον …θάνατο του Ναβάλνι/ «Στις 16 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, ο κατάδικος ένιωσε αδιαθεσία μετά από μια βόλτα, και έχασε σχεδόν αμέσως τις αισθήσεις του. Οι ιατροί από το ίδρυμα έφτασαν άμεσα στο σημείο και κλήθηκε ιατρική ομάδα έκτακτης ανάγκης», ανέφερε η ανακοίνωση των αρχών της περιφέρειας του Γιάμαλο-Νένετς, όπου εξέτιε την ποινή του. Έγιναν όλα τα απαραίτητα μέτρα ανάνηψης, αλλά δεν απέδωσαν αποτελέσματα. Οι γιατροί του τμήματος επειγόντων περιστατικών επιβεβαίωσαν τον θάνατο του καταδικασθέντος. Τα αίτια του θανάτου διερευνώνται»

Η περιγραφή Ουκρανού σκηνοθέτη που φυλακίστηκε στην ΙΚ-3

«Μόλις περάσετε το κατώφλι, σας ενημερώνουν ότι βρίσκεστε στο καθαρτήριο όπου δεν έχετε δικαιώματα και δεν υπάρχει κανένας να παραπονεθείτε», είπε ο Ουκρανός σκηνοθέτης Oleh Sentsov, ο οποίος πέρασε πέντε χρόνια καταδίκη για τρομοκρατία στη φυλακή IK-3 («Πολική Άρκτος»). «Ξυλοκόπημα, ταπείνωση, ηλεκτροπληξία, να κρατηθείς σε κρύο κελί γυμνός ή με βρεγμένα ρούχα — αλλά αυτό δεν είναι και το χειρότερο…. Μπορείς να σφραγιστείς στη θέση του εμβρύου σε ένα σιδερένιο κουτί όπου δύσκολα μπορείς να αναπνεύσεις… Συχνά απειλούν ότι θα σε βιάσουν όταν σε εκφοβίζουν».

Περίπου 2.000 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Μόσχας, το IK-3 κρατά περίπου 1.050 από τους πιο σκληρούς κρατούμενους της Ρωσίας. Οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων λένε ότι η φυλακή κρατά κατά συρροή δολοφόνους, βιαστές, παιδόφιλους, υποτροπιάζοντες και άλλους που έχουν καταδικαστεί για τα πιο σοβαρά εγκλήματα και εκτίουν ποινές 20 ετών και άνω. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως του Ναβάλνι, η κυβέρνηση στέλνει και εκεί καταδίκους που θεωρούνται ευρέως πολιτικοί κρατούμενοι. Ο Πλάτων Λεμπέντεφ, πρώην συνέταιρος του Μιχαήλ Χοντορκόφσκι, ο οποίος καταδικάστηκε για φοροδιαφυγή και άλλες κατηγορίες κατά την εξάρθρωση του πετρελαϊκού γίγαντα Yukos, πέρασε περίπου δύο χρόνια στο IK-3 στα μέσα της δεκαετίας του 2000.

Εικόνα: Ο Αλεξέι Ναβάλνι εμφανίζεται σε μια σύνδεση βίντεο από τη φυλακή κατά τη διάρκεια ακρόασης στο Ανώτατο Δικαστήριο της Ρωσίας στη Μόσχα στις 23 Αυγούστου.

Η φυλακή ιδρύθηκε το 1961 σε ένα πρώην στρατόπεδο του δικτύου Γκουλάγκ του δικτάτορα Ιωσήφ Στάλιν. Ο οικισμός Χαρπ, με περίπου 5.000 άτομα, παρέχει ως επί το πλείστον στέγαση και υπηρεσίες σε εργαζομένους και διοικητές των φυλακών.

«Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να κοιτάξετε έναν χάρτη και μπορείτε να δείτε ότι αυτή είναι η βορειότερη, πιο σκληρή φυλακή», είπε ο Ζντάνοφ στο RFE/RL.

Μαρτυρίες που σοκάρουν

«Το χειμώνα, οι κρατούμενοι συγκεντρώνονταν βιαστικά στην αυλή με ελάχιστα ρούχα», είχε δηλώσει κατά το παρελθόν η ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των κρατουμένων Όλγα Ρομάνοβα, αναφερόμενη στη μαρτυρία ενός πρώην κρατουμένου που αποφυλακίστηκε από τον Πολικό Λύκο, πιο επίσημα γνωστό ως ΙΚ-3.

«Τους είχαν παραταγμένους και δεν τους επέτρεπαν να τρίβουν τα χέρια τους για να ζεσταθούν. Έπρεπε να στέκονται για 30 ή 40 λεπτά χωρίς να κινούνται, όταν η θερμοκρασία άγγιζε τους -45 βαθμούς Κελσίου ή και περισσότερο. Αν ένα άτομο κουνούνταν, όλη η ομάδα περιλούζονταν με νερό», σύμφωνα με την ίδια. Αλλά και την άνοιξη, συνεχίζεται το ίδιο βασανιστήριο: «Τα κουνούπια και οι μύγες τσιμπάνε και αν κουνήσεις το χέρι σου, πάλι χρησιμοποιούν το κανόνι νερού».