Ο “καυτός” Φεβρουάριος/ Ποιά μέτωπα θα κρίνουν τις ευρωεκλογές- Το σύνδρομο του 21%

Στις ευρωεκλογές του Μαϊου του 2019 και σε συνθήκες “επέλασης” της Ν.Δ και συρρίκνωσης του -κυβερνώντος τότε- ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, τα μικρά κόμματα που δεν έπιασαν το όριο του 3% άθροισαν το “θηριώδες” ποσοστό του 21%, η δε συμμετοχή των πολιτών έφτασε το 58,6%. Ένα αλλοπρόσαλλο πολιτικό μωσαϊκό που περιελάμβανε από την “Δημιουργία” του Θάνου Τζήμερου και το “ημιθανές” “Ποτάμι”, μέχρι τον Νότη Μαριά, τον Δημοσθένη Βεργή και τον Ηλία Ψινάκη προσέλκυσε έναν στους πέντε ψηφοφόρους σε μία εκτόνωση της αμηχανίας και δυσαρέσκειας του εκλογικού σώματος απέναντι στα μεγαλύτερα κόμματα.

Οι ευρωεκλογές ήταν πάντοτε ένα πεδίο έκφρασης της λεγόμενης χαλαρής ψήφου και των μηνυμάτων που στέλνουν οι πολίτες όταν δεν τίθεται ευθέως και διλημματικά το αίτημα διακυβέρνησης της χώρας. Όμως, αυτό το ρεκόρ του 21% είναι ένα γεγονός που αρκετοί ανακαλούν στην μνήμη τους καθώς οδεύουμε προς τις κάλπες του Ιουνίου για το Ευρωκοινοβούλιο μέσα από ιδιάζουσες και πρωτοφανείς πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, τόσο στην χώρα μας, όσο και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ένα παρόμοιο μήνυμα εστάλη, άλλωστε, και στις αυτοδιοικητικές εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου, με την μεγάλη νίκη του Χάρη Δούκα στον δήμο της Αθήνας, μέσα από μία ετερόκλητη, πλην όμως συμπαγή, συμμαχία της κεντροαριστεράς και της αριστεράς, και με την επικράτηση (με ανάλογα χαρακτηριστικά) του Στέλιου Αγγελούδη στην Θεσσαλονίκη και του Δημήτρη Κουρέτα στην περιφέρεια της πολύπαθης Θεσσαλίας.

Η λαϊκή παροιμία λέει “ο χειμώνας κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει” και παρότι σε εποχή κλιματικής κρίσης τίποτε δεν είναι πιά βέβαιο δημοσκόποι και πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν πως οι ευρωκάλπες του Ιουνίου θα είναι ένα γεγονός που θα σηματοδοτήσει ευρύτερες ανακατατάξεις και νέους πολιτικούς συσχετισμούς. Ο Φεβρουάριος είναι αναμφίβολα ο μήνα που θα κρίνει πολλά.

Ως προς το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης και τα νομοσχέδια που θα φτάσουν αυτον τον μήνα στην Βουλή, σημειώστε:

Κι αυτό διότι όλα τα παραπάνω θα αποτελέσουν και κοινωνικά αλλά και πολιτικά μέτωπα. Ειδικά, το ν/σ για την ισότητα του γάμου θα δοκιμάσει την αντοχή και την συνοχή της Ν.Δ, αφού άγνωστος αριθμός (λέγεται ότι θα είναι αρκετές δεκάδες) βουλευτών της θα προτιμήσει είτε την εποχή είτε την καταψήφιση του. Ήδη, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ επισημαίνουν πως η κυβέρνηση κινδυνεύει να χάσει τυπικά την δεδηλωμένη εάν ψηφίσουν υπέρ του ν/σ λιγότεροι από 120 βουλευτές της Ν.Δ, σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο γάμος των ομοφύλων και η τεκνοθεσία θα καταστούν νόμος του Κράτους χάρη στην συνδρομή του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με την Εκκλησία, όχι τόσο σε επίπεδο κορυφής όπου ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος θα εξασφαλίσει σχετική μετριοπάθεια, όσο στην περιφέρεια όπου οι “θερμοί” μητροπολίτες θα θέσουν σκληρά διλήμματα στους βουλευτές, ακόμα και με απειλές περί “ακοινωνησίας”. Το συντηρητικό εκλογικό ακροατήριο της Ν.Δ είναι πιθανό να επιχειρήσει -με την παρότρυνση των μητροπολιτών- να στείλει μήνυμα στην κυβέρνηση και αυτό μπορεί να εκδηλωθεί είτε με αποχή είτε με ψήφο στην “Ελληνική Λύση”, ή την “Νίκη”.

Παράλληλα, το νομοσχέδιο του Κυριάκου Πιερακκάκη για τα μη κρατικά και μη κερδοσκοπικά ΑΕΙ, όσο κι αν περιέχει λογική τεκμηρίωση, βαθαίνει το χάσμα μεταξύ φοιτητών και πανεπιστημιακών με την κυβέρνηση και είναι πιθανό να προκαλέσει ακόμα εντονότερη αναταραχή απ΄ αυτήν που υπάρχει τις τελευταίες ημέρες για τις διαδικτυακές εξετάσεις.

Τέλος το αγροτικό πρόβλημα αντί να κοπάσει με τα μέτρα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός εντείνεται και τα μπλόκα αναμένεται να πυκνώσουν. Οι αγρότες ήδη επεξεργάζονται νέους τρόπους κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων -πιό ευέλικτους απ΄ ότι παλιά-, εμπνεόμενοι και από τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους.

Ο αποκλεισμός του Παρισιού και τα χιλιάδες τρακτές στην Πύλη του Βραδεμβούργου στο Βερολίνο φαίνεται ότι είναι εικόνες που μπορεί να ζήσουμε και στην Αθήνα. Δεν είναι τυχαίο ότι στην συγκέντρωση στην Agrotica οι διαμαρτυρόμενοι αγρότες έλεγαν συνθήματα για “τρακτέρ στο Μαξίμου και στην Ακρόπολη”.

Η Ν.Δ επικράτησε, στις εκλογές του Ιουνίου του 2023, στον αγροτικό κόσμο με 48% (!), όμως οι ψηφοφόροι της υπαίθρου μετακινούνται αρκετά εύκολα, και η αδυναμία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της καταστροφής του θεσσαλικού κάμπου και θα δράσει έγκαιρα και αποτελεσματικά ακόμα και στο θέμα των αποζημιώσεων ίσως έχει σοβαρό εκλογικό αντίκτυπο.

Δημοσκοπήσεις: Στο 15% τα κόμματα δεξιά της Ν.Δ

Η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου παρουσιάζεται με αυξημένες δυνάμεις στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Είναι ενδεικτικό μάλιστα το γεγονός πως σύμφωνα με την τελευταία μέτρηση της MRB (OPEN) η ΝΔ εμφανίζεται να έχει διαρροές προς την Ελληνική Λύση 3,4%. Στην τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis για το Mega, στην εκτίμηση ψήφου η Ελληνική Λύση καταγράφεται στο 6,6% (+0,7% από τον Δεκέμβριο), ενώ τον Νοέμβριο στη μέτρηση της ίδιας εταιρείας η Ελληνική Λύση βρισκόταν στο 4,6%.

Είναι αξιοσημείωτο μάλιστα πως τα τρία κόμματα της υπερδεξιάς και ακροδεξιάς αθροίζουν, δημοσκοπικά πάντοτε, ένα ποσοστό που αγγίζει το 15%. Σύμφωνα με την μέτρηση της MRB στην πρόθεση ψήφου η Ελληνική Λύση συγκεντρώνει 8,2%, η Νίκη 3,5% και οι Σπαρτιάτες 3,2%, δηλαδή μαζί 14,9%. Στην δημοσκόπηση της Pulse για τον ΣΚΑΙ στην πρόθεση ψήφου με την κατανομή των αναποφάσιστων η Ελληνική Λύση καταγράφεται με 7,5%, η Νίκη με 3,5% και οι Σπαρτιάτες με 3%, φτάνουν δηλαδή τα τρία κόμματα μαζί το 14%.

Δυσοίωνες προβλέψεις για πολλούς

Στις εταιρείες δημοσκοπήσεων, στην κυβέρνηση και στα κομματικά επιτελεία γίνονται “προσομοιώσεις” και ουδείς αποκλείει η ευρωκάλπη να φέρει μεγάλες εκπλήξεις.

Σε ένα σενάριο, για παράδειγμα, τόσο η Ν.Δ, όσο και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, κινούνται σε αρκετά χαμηλά ποσοστά. Στο Μέγαρο Μαξίμου, φερ’ ειπείν, θα ήταν ευτυχείς εάν το εκλογικό ποσοστό κυμαινόταν κοντά στο 32%, καθώς σε μία τέτοια περίπτωση θα εθεωρείτο λογική μία μικρή πτώση από το 33,12% των ευρωεκλογών του 2019 (διότι με αυτό το ποσοστό θα κάνουν την σύγκριση και όχι με το 41% των εθνικών εκλογών) μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης. Εφόσον, όμως, το ποσοστό των ευρωεκλογών είναι πιό κοντά στο 30% ή ακόμα και λίγο κάτω απ΄ αυτό, το πολιτικό πρόβλημα θα ήταν σαφές και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ίσως χρειαστει να αναθεωρήσει αρκετά, ακόμα και τον χρόνο των επόμενων εθνικών εκλογών.

Το ΠΑΣΟΚ, παρότι φαίνεται να κατοχυρώνει την δεύτερη θέση, δεν έχει αποκτήσει δυναμική, ο δε ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ μπορεί να είναι ή του ύψους, ή του βάθους, όπου …ύψος θεωρείται να κατορθώσει να περάσει έσω και με μία ψήφο το ΠΑΣΟΚ -πάντοτε σε χαμηλές πτήσεις-, και …βάθος να χάσει ακόμα και την τρίτη θέση από το ΚΚΕ που θα είναι πιθανότατα το κόμμα που ίσως κάνει την έκπληξη. Κι αυτό διότι ο Δημήτρης Κουτσούμπας φαίνεται πως κατορθώνει να συγκεράσει την ανάγκη μερίδας του εκλογικού σώματος να εκφράσει την διαμαρτυρία του κατά της κυβέρνησης αλλά και κατά όλων των άλλων, και από την άλλη δεν τρομάζει πιά ακόμα και παραδοσιακά συντηρητικά ακροατήρια, ιδιαίτερα μετά την στάση του έναντι του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών που συνέκλινε σε αρκετά με τις θέσεις της Εκκλησίας.

Για το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, εάν κινηθούν τελικά σε αρκετά χαμηλά ποσοστά, ίσως ανοίξει (μετά τις ευρωεκλογές) ένας θερινός κύκλος εσωστρέφειας και προβληματισμών, ακόμα και με αμφισβητήση των ηγεσιών τους. Αρκετοί δεν αισθάνονται άνετα με το μοντέλο ηγεσίας του Νίκου Ανδρουλάκη και αναμένουν το εκλογικό αποτέλεσμα για να εκφραστούν.

Ο Στέφανος Κασσελάκης, για παράδειγμα, θα βρεθεί αντιμέτωπος με την διακήρυξή του ότι “εγώ μπορώ να νικήσω τον Μητσοτάκη” και εφόσον επιχειρήσεις απλώς και μόνο να ανανεώσει τον πολιτικό του χρόνο μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές θα βρεθεί αντιμέτωπος με κορυφαία στελέχη, από τον Νίκο Παππά, τον Διονύση Τεμπονέρα, μέχρι τους “προεδρικούς” ( του Αέξη Τσίπρα), όπως η Όλγα Γεροβασίλη και ο Αλέκος Φλαμπουράρης, αλλά και την ομάδα των Κ. Ζαχαριάδη, Γ. Ραγκούση, και Θ. Θεοχαρόπουλο. Σε κάθε περίπτωση, το παζλ θα αρχίσει να σχηματίζεται στο συνέδριο στα τέλη Φεβρουαρίου και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ θα έχει μέχρι τότε την ευκαιρία να προβάλει τις προθέσεις του και να δείξει εάν αντέχει να συγκρουστεί με την μικρή εσωκομματική “βαβυλωνία” που, όμως, περιλαμβάνει ακόμα και τον πολιτικό του μέντορα Παύλο Πολάκη. Όσα λέγονται περί σύγκρουσης των δύο είναι ακριβή, ωστόσο είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ έχει τις πολιτικές αντοχές και τα αναγκαία στηρίγματα για να φτάσει μέχρι το σημείο που δεν κατόρθωσε να φτάσει ο Αλέξης Τσίπρας πριν ένα χρόνο.